Zo ving ik ze nooit, nu heb ik er 4 in 3 weken. De 1ste was een bijvangst op de spinner. Ik was op jacht naar baars en per abuis vergreep een kleine snoekbaars (20cm) zich aan dit stuk kunstaas. Vorige week wist ik een snoekbaars van 70 cm met de dobber te vangen. Maandag ving ik op exact dezelfde locatie een snoekbaars van exact hetzelfde formaat. Mijn vermoeden dat het om hetzelfde exemplaar gaat blijft door mijn hoofd spoken.

Vandaag was een niet geplande vissessie. Eergisteravond speelde mijn kies op,een beste ontsteking. Gisteren naar de noodtandarts en vandaag naar mijn eigen tandarts. Een flinke behandeling werd gegeven waarna de druk van de ketel was. Jeffrey had mij vergezeld, hij had een afgebroken kies (ongelukje met de fiets). Beiden vonden wij dat er gevist moest worden om het leed te vergeten. Eerst werden er baarzen gevangen (gaat overigens moeilijker dan een 4-tal weken geleden.)

De boot werd afgemeerd op de locatie waar ik eerder de twee 70ers (snoekbaarzen) had gevangen. Na 10 minuten ging mijn dobber onder. Ik sloeg aan en voelde gelijk dat het weer snoekbaars was. Dit keer echter van een ander formaat. De vis wist een aantal keren prachtig door de slip te gaan. Na een heerlijke stoeipartij kon de vis geland worden. Na meting bleek hij 89cm te zijn. Prachtvis en een nieuw PR snoekbaars voor mij. (wat kan het snel gaan).

Op dezelfde locatie zat een andere visser met de dobber te vissen. Hij ving voorns die hij vervolgens aan zijn takel bond. De man stond in het zicht met een prachtige grote fluorizerende dobber. Ik vroeg aan hem of hij nooit geverbaliseerd was door een agent. Hij gaf aan dat dit nog nooit het geval was geweest. Het levend aas vissen kon hij niet laten. Dat was hem vroeger met de paplepel ingegoten. Tijdens onze vissessie wist hij een prachtige baars (50cm) te landen en een snoek van 70 cm. Mooie vangsten. Dat de man nog nooit geverbaliseerd was zou echter snel veranderen, maar dat later.

Wij bleven doorvissen. Tussen de bedrijven door werd er af en toe een baars gevangen. Op een gegeven moment werden wij het zat. Beiden niet helemaal 100%. Ibuprofen werd geslikt om de ergste pijn te onderdrukken. Jeffrey zei tegen mij, “pap het is hier niets meer, laten we naar huis gaan “.Ik kon nog net antwoorden, “prima, het is mooi geweest”, toen mijn dobber onderging. Hardop tellend ging mijn hartslag naar 180. Slaan en raak was het. Een prima gevecht was het vervolg. Een aantal malen door de slip en toen kreeg ik de vis in beeld. Een mooie grote snoek. De vis kon geland worden, mede door het prima materiaal waar ik mee vis. Bij Schwegler had ik afgelopen week nog gevlochten lijn aangeschaft, speciaal voor het vissen met de dobber. Vertrouwen op je materiaal is toch de basis. Na meting bleek de vis 101 cm te zijn. Weer een grote jongen, maar waar blijft de 110+ . Ik klaag niet hoor. Supervissen. Ik ben dankbaar dat ik ze mag vangen en met veel plezier zet ik ze terug na de verplichte fotosessie (ook de snoekbaars).

Na het onthaken, de fotosessie etc, zat ik nog even mijn onderlijn te redden. De snoek had aardig huisgehouden of waren wij er slordig mee omgesprongen in ons enthousiasme. Achter mij hoor ik plots iemand praten met de eerdergenoemde visser. Het bleek oom agent te zijn, die zonder blikken of blozen een prent uitschreef. Wat een dag (voor ons dan). Ik hoop dat er nog meer van dit kaliber volgen. Alleen hoop ik dat de volgende keer Jeffrey aan de beurt is. Mijn trouwe baarzenvanger en assistent.

Groet Jos