Anderhalve week geleden zaten Wouter en ik eindelijk weer eens samen op het water. En dat hebben de snoeken geweten. Samen vingen we er 8. Met 7 voor Wouter en 1 voor mij was het niet helemaal eerlijk verdeeld. En dan hebben we het nog niet eens over het formaat (nieuw PR Wouter met 1.18
meter, zie een eerder verslag). Maar niettemin had ik me die dag kostelijk vermaakt. Wouter had me na die dag verzekerd dat hij de komende maanden nauwelijks nog aan vissen toekomt. Dit vanwege (weer) een verbouwing thuis en zijn
vaderlijke verplichtingen. Inmiddels had ik voor de eerstvolgende zaterdag dan ook al andere plannen gemaakt. Eigenlijk gingen die plannen over vrijdagavond: de jaarlijkse bingo avond met ons voetbalelftal. Ja, eerlijk waar...een
echte bingo avond! Ik bespaar jullie de details, maar het is vooral veel lachen, veel drank en laat in bed. Om half 7 's avonds zouden we vertrekken.

Goud aan de horizon?

Maar dan belt Wouter, een uur voor vertrek. 'Zullen we toch niet nog een dagje gaan vissen!?'. Hij heeft het thuisfront kennelijk weten te overtuigen dat er nu gesnoekt moet worden. En de dakkapel kan ook wel een week later worden geplaatst.
Maar ik weet me aan de telefoon groot te houden. En met enige moeite lukt het me om bij mijn besluit te blijven: het wordt Bingo, en geen vissen. Wouter gaat wel. In zijn eentje. Maar als ik even later door het huis loop, slaat de twijfel toe. 'Wat als ze weer zo bijten als vorige week? Wat als Wouter weer een dikke bak vangt? Wat als......'. In paniek bel ik Wouter op. 'Wouter, ik ga mee!'

Als ik om 2 uur 's nachts in mijn eentje in de taxi zit, op weg naar huis, vervloek ik mezelf dat ik als eerste naar huis ga. De nacht in bed met teveel drank op is verre van ideaal. En om 7 uur maakt 'Albatros' van Fleetwood Mac me toch nog enigszins rustig wakker. Van rust is geen sprake meer als Wouter om half 8 bij mij voor de deur staat. In de anderhalf uur die volgen, is Wouter non-stop aan het woord. Ik knik af en toe voor de vorm, en om 9 uur zijn we eindelijk op de plaats van bestemming. Frisse lucht!

Eenmaal in de boot ben ik weer 'goed te pas'. We besluiten dezelfde tactiek te hanteren als die week ervoor. Werpen op de taluds. En het dobbertje met de voorn en de spiering mee laten driften. Maar een dik uur later is er nog niets gebeurd. Geen tik, vangst of nazwemmer. 'Dat was vorige week wel anders', verzucht Wouter. We besluiten om van tactiek te veranderen. Vorige week ging het ook trollend goed. En met
het kouder worden van het water zou dit vandaag misschien wel meer succes opleveren dan werpend.

Langs de vaargeul.

Een klein half uurtje later is het dan ook raak. Een mooie snoek knalt vol op mijn Jake. Na een keurige handlanding en dito onthaking, poseer ik trots voor de camera. Op het moment dat we willen meten, voel ik dat de snoek een flinke zwieperd wil gaan maken. Ik besluit haar maar boven het water los te laten, voor beide partijen een bevredigende oplossing. 95 cm schat Wouter. Ik houd het op 90.

Balzersnoek nr.?

Het tweede hoogtepunt van die dag komt een kwartiertje later. In de verte zien we de majestueuze zeearend zweven. In Vastervik zagen we ze dagelijks. Hier in Nederland zelden. De dag is nu al prachtig. 10 minuten later ziet Wouter een bekende boot. Pieter is met vismaat Jacco (inderdaad een coole muts, Jacco!) op pad. Bij hen is het ook nog rustig qua vangsten. We kletsen even wat, om vervolgen verder te trollen.

Een klein kwartiertje later is het de beurt aan Wouter. Mister Balzer blijkt ook deze dag weer te doen waarvoor hij gekocht is. Een leuke snoek van 83 cm wordt even later netjes teruggezet.

Nieuw PR voor Ralf: 116 cm!

De vangsten blijken deze dag beter verdeeld dan de week ervoor. Want vervolgens is het weer de beurt aan mij.
Weer op de Jake. Ik roep gelijk tegen Wouter dat het wel eens een hele dikkerd kan zijn. De snoek schudt niet aan de lijn, zoals de kleinere snoeken vaak doen. Dit voelt log en massief.
Als de snoek zich even laat zien, wordt mijn eerste indruk bevestigd. Maar ik zie ook gelijk dat deze mooie dame slechts 1 enkele haak van een dreg helemaal voor in het puntje van zijn bek heeft. Ik vraag Wouter of hij het schepnet klaar wil maken, en dat blijkt een gouden greep. Als de snoek het net in glijdt, schiet mijn Jake al uit de bek. Wouter tilt het net met moeite in de boot. 'Wat een onmeunig dikke knoeperd', zegt Wouter in zijn volle enthousiasme. De snoek past niet goed over de
breedte van onze boot. Voor het meten leggen we haar voorzichtig op het zitbankje. Het meetlint stopt bij 116 hele centimeters. Cool, een nieuw PR! Mijn oude stond op een centimeter minder, gevangen in Ierland met Ferdinand Heijermans. Ook op de Jake trouwens! Maar dat is al weer wat
jaren geleden.

Na wat foto's zetten we de snoek terug. Ze aarzelt even,
maar gelukkig schiet ze even later de diepte in. Kreeg Wouter vorige week een dikke knuffel, deze week ben ik aan de beurt. Wat een mooie dag weer. Twee oude records die in een week sneuvelen. En dat terwijl ik deze dag bijna niet was meegegaan!!!

Op een shad.

We raken niet uitgepraat over deze snoek. Ook niet als Wouter even later, al werpend, een snoek pakt op rubber. Weer een mooie snoek. Deze mooi getekende dame blijkt 94 cm te zijn.

Winnaar van de dag!

Als we 2 uur later geen beet meer hebben gehad, besluiten we dat het mooi is geweest voor vandaag. Wouter wil nog wel eventjes door. Maar ik merk dat de korte nacht inmiddels zijn tol begint te eisen. We besluiten terug te varen naar de trailerhelling. Maar net voordat ik mijn Jake binnen heb getakeld, wordt hij nagenoeg aan de oppervlakte - pal naast
de boot - gegrepen. 'Zo', zeg ik tegen Wouter, 'je dacht toch niet dat ik met 2-2 genoegen zou nemen na die 7-1 nederlaag van vorige week?'. Deze 5e snoek van de dag is een centimeter of 75. Al lachend varen we naar de trailerhelling terwijl de zon langzaam onder gaat.

Alhoewel?!

Op de terugweg verzekert Wouter me dat hij de komende maanden nauwelijks nog aan vissen toekomt. Dit vanwege (weer) een verbouwing thuis en zijn vaderlijke verplichtingen........

Ralf