BAM!!

Een week of wat geleden begon het allemaal. De herfst was in volle gang en dus kon het snoekvangfeest beginnen. Vol goede moed stapten Wouter en ik ’s ochtends vroeg in de auto. Ruim een uur later komen we bij de geplande trailerhelling aan…..helaas, die zit dicht. De volgende dan maar….helaas die zit ook dicht en de laatste helling wordt op dat moment gebruikt door 2 andere vissers, maar die waren helaas niet bereid om even een “oogje toe te knijpen”. Uiteindelijk maar op een vertrouwelijke plek getrailerd maar al met al toch gauw 2 uur kostbare vistijd verloren. En laten we eerlijk zijn, das toch jammer!! Over die dag kan ik kort zijn, Wouter verspeeld een mooie vis en vangt er 1 of 2.

In de ochtend zag het er nog veelbelovend uit

De vis blijft echter nog een tijdje rondzwemmen in Wouter zijn gedachten want een week later komt hij terug met Ralf en heeft er een topdag, mooi bezongen in het Boks verslag. De week later wordt er daar weer gevist door beide heren met het Bingo verslag als gevolg. Het moet niet veel gekker worden. Die week daarna ben ik eindelijk weer aan de beurt en zit ik er met Ralf, het moet maar eens gebeuren. Inmiddels is het me wel duidelijk, Ralf heeft 3 keer in de boot gezeten de laatste tijd en 3 keer kwam er een meter aan boord. Als ik wat wil dan…. De “feeding frenzy” is echter voorbij en ik mag 1 snoekje noteren, Ralf 2, weliswaar zit er weer een mooie 1.02 m tussen, dag dus geslaagd.

Puntje gave 1.02 m

In een tussenliggend weekend kan ik Rick natuurlijk ook niet in de steek laten en heb ik met hem nog een leuk dagje en pakken we samen in een ochtend 3 mooie doodaassnoeken. Maar die meter wil er maar niet komen voor mij. Ik begin dan ook sterk te twijfelen aan mijzelf en mijn hobby en heb de concept aanbieding op marktplaats al klaar liggen. Misschien dat duivenmelker meer iets voor mij is? Schijnt Wouter ook een passie voor te hebben, ahummm.

Hoezo, stoere vis!

De vrijdag erop zit Ralf weer in de boot, maar tot mijn (en vooral zijn) grote verbazing wordt er geen meter gevangen. Wat is dat nu? De dag erna is de forumdag een groot succes maar vangen doen Rick en ik niet. Ja, een heerlijk hamburgertje op het eind. Gelukkig heb ik het thuisfront zover gekregen dat ik afgelopen zaterdag weer het water op mocht. Wouter was (zoals altijd) rete enthousiast en vol goede moed. Ik ben dus niet de enige die daar last van heeft.

Als ik later groot ben…..

Rond een uur of half 8 zijn we bij de plas en zien we vismaten Pieter en Jacco rustig achterover leunend in de boot wakker worden, op standje trol, dat wel natuurlijk. We pleuren de boot erin en met verse aasvis varen we naar de eerste beoogde stek van die dag. Er is goed voorgevoerd, niet door ons maar door het legioen aan snoekvissers dat ons voor is geweest ;-). Na een uurtje dobberen schiet mijn dobber onder en (met een lichte bibber in de benen) zet ik resoluut de haak. Sorry, voor het cliché, maar het was nu eenmaal zo. Na een korte en niet al te spectaculaire dril ligt ze dan in de boot, m’n eerste metervis. 1.10 m in de pocket, yeehaa

Na endlich…

De rest van de dag gaat als in een waas voorbij, oh nee, das gelul. Ik beleef hem zeer intens en ben scherp op elke detail. Daarom kan ik een paar uurtjes later iets verderop ook een mooie 98-er uit het water pakken.

Die glimlach wou maar niet weggaan

Ondertussen liggen we dubbel in de boot en lachen ons “het schompes” over het sms verkeer tussen Jacco, Wouter, Pieter en mijzelf. Geweldig dit, een ieder snapt natuurlijk wel dat dit over vissen ging. De volgende uren vermaken we ons prima, het weer is okay, we eten een kipfiletje en zeuren ons een eind in de rondte. Wat nou als dit, en wat nou als dat, je kent het wel. De snoek is in de tussentijd wel gestopt met eten zo lijkt het. Wat we ook proberen met doodaas of met rubber, een aanbeet kunnen we niet meer uitlokken.

Nog even snel vanaf de steiger

We besluiten dan ook om de boot op de trailer te gooien en ons geluk ergens anders te beproeven. Zo gezegd, zo gedaan. Een klein half uurtje later rijden we de parkeerplaats op en stallen de auto met boot. Snel het emmertje aasvis mee, met een beetje mazzel hebben we nog een uurtje. Wouter wil graag van de 0 af en loopt al op de steiger voordat ie er erg in heeft. Het moet nu gewoon, gevolgd door zijn eeuwige one liner “het kan zo maar gebeuren”. Ik beperk me tot 1 stek op de steiger, loop ondertussen nog even op en neer naar de auto om de jas en muts op te halen. Het is hier een stuk kouder en vooral winderiger dan op de vorige stek. Bij terugkomst gooi ik in tussen de palen en mijn aasvis heeft niet eens tijd om naar de bodem te zakken. Mijn dobber loopt mooi weg en met weer een ferme haal veranker ik gamakatsu in de bovenkaak van de snoek. Hoppa, 85 cm.

En ik maar denken dat ik een dikke buik heb

Terwijl ik er rustig een nieuwe voorn aanprik gaat Wouter met de moed der wanhoop een aantal andere steigers proberen. Ik probeer de andere kant van de steiger maar dat is met deze wind geen doen, binnen een minuut ligt de dobber om de palen of onder m’n voeten. Ik ga weer voor de plek van de vorige snoek met die gedachte dat als er 1 ligt, dat er dan met een beetje mazzel nog wel 1 ligt, zeker in de herfst/winter. Ik gooi de voorn op nagenoeg dezelfde plek en het ritueel herhaalt zich “pfloep” en weg is ie weer. Ik begin me een klein beetje gênant te voelen ten opzichte van Wouter (maar dan ook maar een heel klein beetje hoor) maar sta weer een dikke vis te drillen. Terwijl hij het moet doen met een vals gehaakte 4 cm pos of iets wat er op lijkt. Wel heb ik een foutje gemaakt. Het net ligt aan de andere kant van de boot en ik schreeuw me tevergeefs de longen uit het lijf met deze harde wind. Een booteigenaar die denkt dat er brand is of zo, is zo vriendelijk het net te pakken en zodoende kan ik de vis scheppen. De steiger is zeker met dit lage water veel te hoog om een vis met de hand te landen. Een groot rubber net komt dan goed van pas.

Het is niet altijd feest op de 1.18 plug....

Inmiddels zie ik dat mijn dregpuntjes niet meer de kant op wijzen die ze behoren te doen. Ik pak het boeltje in en ga nog even bij Wouter staan, die van geen ophouden weet. Ondanks dat het inmiddels donker is en ik de dobber inmiddels niet meer kan waarnemen. Uiteindelijk pakken we de paling in en stappen we in de auto. Nog even een dikke 100 km knallen en dan nagenieten op de bank. Ondertussen hoor ik nog dat Ralf de vorige keer zelfs ballonnen met een 1 erop had meegenomen in de boot om mijn eerste meter te vieren, haha geweldig. De sms gein met Jacco blijft maar doorgaan en weer liggen we in een deuk. Ondertussen probeert Wouter middels het volgende sms-je de achtergebleven Oldenzaalse snoekvissers voor het feestkarretje te spannen. “Regelen jullie voor vanavond even een surprise-party voor vogeltje? Springen we allemaal achter de bank vandaan met zo'n hoedje op! De volgende mensen even uitnodigen: pieter, jacco, sander, rick, sietse, bertus, dickie, ulbe, siebrun, kj, iedereen die ik nog vergeten ben en de heijer. Jullie ook uiteraard!”. Hieruit kan ik in ieder geval opmaken dat ie blij voor me is. Dankje kerel, het zou ook eens tijd worden zeiden we die ochtend al.

Groet’n,

Marc0