Nou dat is een tijdje geleden dat ik in de pen geklommen ben voor snoeken.net en er werd mij laatst nog gevraagd of ik nog wel viste. Nu hoef ik de mensen om me heen niet te vertellen dat ik ontzettend veel vis de laatste tijd en bijna ieder weekend twee dagen op of aan het water zit. Ik was er dan ook ontzettend druk mee en had maar weinig tijd om verslagen voor de leukste site wat betreft snoeken te verslaan. Want dat is onze site toch wel als ik het zo mag stellen…… Ikzelf ben de laatste tijd veel voor de site van ITT in de weer geweest en heb samen met Bertus Rozemeijer en Wim Russchen een leuke tijd op het water. Ook Jacco, onderhand een hele goede vismaat heeft wat avonturen meegemaakt en we hebben dan ook nog heel wat plannen staan. Voor wie ons wil volgen kan ik aanraden om de site WWW.ITT-INTERNATIONAL.COM in de gaten te houden en via de weblog van Bertus, Wim en mij op de hoogte te blijven.

Laatst hebben jullie het avontuur van Alfred en mij in barre omstandigheden al kunnen volgen wat Alfred op ludieke wijze wist te verslaan. Zo heb ik nog meer af moeten zien de laatste tijd want februari is nou vaak niet de lekkerste maand wat het weer betreft. Dagen met kou en bakken van regen kregen we te verduren en soms twijfelende we echt om nog wel door te gaan half in de dag. Daarbij is het momenteel ook echt door zetten op groot water om nog tot leuke vangsten te komen want ook de snoeken schijnen er door de kou niet echt voor te gaan en lijken soms erg passief te zijn. Nee wat dat betreft is dit niet de leukste tijd van het jaar……

Maar goed we willen blijven vissen op dat grote water omdat we dat nu eenmaal graag doen en de uitdaging blijft er natuurlijk ook altijd op deze manier. Soms tegen beter weten in moet wel bekennen, maar toch. Een slechte vangstdag betekend voor mij een nog grotere uitdaging om de volgende keer er weer vol tegen aan gaan ongeacht de weersomstandigheden die de visserij zo taai maakt. Een goede vismaat die daar ook in meegaat is dan onontbeerlijk natuurlijk…… En wat dat betreft ben ik in de gelukkige omstandigheid om er een paar te hebben.

Afgelopen weekend was wat dat betreft weer zo’n weekend om ontzettend af te zien. Het begon op zaterdag toen ik met Marco Vogelzang op pad ging na een onverwachte afspraak half in de week. Op relatief groot water zouden we aan de gang gaan maar de weersvoorspellingen zagen er verschrikkelijk uit. Je wist voor de tijd dat je kou ging lijden met een hele lange IJ. We hebben uiteindelijk voor wat beschut water gekozen en daar was het nog enigszins uit te houden. De snoeken hadden het uiteindelijk voor het zeggen want wat we ook uit de kast haalden en hoeveel water we ook bevist hebben die dag, ze hielden de kaken stijf op elkaar. Marco is een doorzetter en zul je niet snel horen klagen en is onderhand dan ook wel wat gewend met zijn vismaatje Rick. Die maken wat avonturen klaar de laatste tijd kan ik je vertellen.

Het is zondag en samen met vismaat Jacco reis ik af naar het barre noorden genaamd Friesland! We hadden de afspraak al een tijdje staan en nu moest het er dan ook van komen. We gingen vissen met Johny Vrind van de gelijknamige hengelsportzaak uit Wolvega met de vriendelijke naam de Visvrind. Alfred was ook van de partij en stapt bij Johny aan boord. Op zondagmorgen arriveerden we in al vroegte bij de hengelsportzaak waar we eerst aan de gezellige koffietafel werden uitgenodigd. Na een gezellig onderonsje gaan we op pad naar het viswater. Het is die morgen met -3 graden en een windkracht 4 uit het oosten!!! snijdend koud en ik moet bekennen dat we ons na een tijdje dan ook afvroegen waar we mee bezig waren. Toch weet Jacco al vroeg op de dag een snoek te vangen wat de moed “die ondertussen in onze verschrikkelijk koude handen en voeten gezakt was” weer enigszins opkrikte.

We besluiten een stuk water op te zoeken waar we meer uit de wind kunnen vissen maar dit lijkt maar gedeeltelijk te lukken. Ook op dit stuk is het Jacco die weer als enige tot vangst kan komen en snoek nummer twee mag bijtellen. Het is later in de middag als de zon er een beetje door breekt en we met de wind in de rug er iets aangenamer bij zitten. Als we onder een brug doorvaren en hier nogmaals onderdoor varen bij het keren weet ik een leuke snoekbaars te vangen. Onze viskameraden in de andere boot weten maar niet tot vangst te komen en besluiten dan ook om drie uur dat het genoeg is geweest voor deze dag. Zij varen het stuk terug naar de helling en we spreken af dat we vlak achter hun aankomen om nog een praatje aan de helling te maken. We spreken af dat we deze dag gauw nog eens over doen maar dan wel onder wat betere omstandigheden. Koud tot op het bot stappen we uiteindelijk in de auto en besluiten Jacco en ik ons eens lekker te verwennen bij een eettent met een hele grote M. Dit hadden we toch echt wel verdient….

Pieter Nederlof