In één woord samengevat: Rapacious Carp... (Nou goed, twee woorden dan)
Afgelopen jaar kwam ik een weetje te weten, weet je? Stelt voor de gemiddelde visser niets voor. Maar ik vond het geweldig om te vernemen. Ik had altijd gedacht dat er geen echt Engels woord was voor de roofblei en dat de mensen die al van de roofblei wisten gewoon de latijnse benaming er voor gebruikten: Aspius. It proved to be wrong. Niet veel Engelsen zullen het woord kennen, maar er blijkt wel degelijk een Engelse naam voor te zijn. En zoals voor al het goede bestaat de naam uit twee woorden: Rapacious Carp. Man! Dat klinkt! En wat een rapacipous carp jaar heb ik meegemaakt!
Afgelopen jaar kwam ik een weetje te weten, weet je? Stelt voor de gemiddelde visser niets voor. Maar ik vond het geweldig om te vernemen. Ik had altijd gedacht dat er geen echt Engels woord was voor de roofblei en dat de mensen die al van de roofblei wisten gewoon de latijnse benaming er voor gebruikten: Aspius. It proved to be wrong. Niet veel Engelsen zullen het woord kennen, maar er blijkt wel degelijk een Engelse naam voor te zijn. En zoals voor al het goede bestaat de naam uit twee woorden: Rapacious Carp. Man! Dat klinkt! En wat een rapacipous carp jaar heb ik meegemaakt!
En nog wat extra foto's
De aantallen dikke bakken bleven me om de oren vliegen. Het was met geen pen te beschrijven wat me allemaal overkwam. Het maakte echt niet uit wat ik deed. Al ging ik op mijn kop staan, dan nog vlogen de vissen vol op mijn aas.
Het bleef maar doorgaan met de vangsten. En allemaal van het formaat waar ik vrolijk van werd. Maar dan slaat op een gegeven moment toch het noodlot toe. Mijn roofbleimolen sneuvelt. Een vreselijk tijd doemde op in mijn gedachte. Ik zag het al voor me. Weigerende slip, niet voldoende power in de molen, balans met mijn hengel weg... Echter viel het 100% mee. Ik mag me namelijk gelukkig prijzen met een stel fijne vismaten en gezamelijk hebben ze een voorraad molens waarvan de Visma spontaan jaloers op zou worden. Ik kon lekker uitproberen en al snel kon ik mijn keuze maken. De dag voor de fair for lure and fly lag de molen in de winkel klaar voor me. Dat was even balen, want ik had afgesproken op de beurs. Daarom besloot ik eh... perongelijk te laat te komen en een uurtje aan het water te besteden... met mijn nieuwe juweeltje op de Rapacious Carp! WHAHHHHH! Wat een uurtje werd het! De ene vis beukte na de andere op de hengel. Allemaal dik, allemaal groot. Heb nooit zo'n plezierige beurs meegemaakt.
Ik zou het hele verslag vol kunnen stoppen met die Rapacious Carps, echter zou ik er niet iedereen blij mee maken. Daarom nog een laatste (hoop ik), want anders zouden de snoekliefhebbers snel afhaken. Op die dag kwam ik in een vreselijk noodweer terecht. Heb zeker 2 uur lopen schuilen voor het onweer. Maar uiteindelijk dreef de donder en bliksem over. De regen niet. Wat een doldrieste 2 uur heb ik toen meegemaakt. Elke worp had ik actie en niet alleen van de roofblei. Ook baars en snoekbaars roofde die belachelijke dag mee. Echter heb ik er maar één foto van kunnen maken. Daarna gaf direct de camera de geest. De foto zal het wel duidelijk maken.
Zo nu en dan was het gewoon te warm om me een arm uit de kom te werpen en dan zocht ik de winde op. Deze rustige en stinkende buffels gaven zo nu en dan een prettige afwisseling.
Eind oktober waren de beesten ineens weg en de voor mij o zo bekende heimwee sloeg toe. Ik vermaakte me wat met de baars. Niet zonder succes, overigens. Het was af en toe prijsschieten geblazen.
En zoals zo vaak kwam vriend esox langs tijdens het baarzen. Geweldige sport op zo'n licht baarsstokje. Het wakkerde weer even mijn jerk-lust op...
Er werd stevig gevangen in de polders. Maar langzaam bekroop toch de verveling. Ik miste die vervelende roofbleien te veel. Moest het van me afschudden. Alleen wist ik niet zo goed hoe. Dat de poldersnoeken soms vreselijk te keer gingen moge duidelijk zijn. De late herfst is voor snoek wel het moment om nog even lekker in te slaan. Vervelen was er vaak niet bij. Ik besloot me te gaan concentreren op de snoekbaars. Voor mij de meest mysterieuze onder de jager. De meest ondoorgrondelijke ook. Gevangen heb ik ze. Zeker. Maar of het nu kunde was... Ik twijfel er soms over.
Al snel werd het weer jerken... Gruwelijke aanbeten hielpen me weer op weg. Wat een feest was het af en toe met de snoek. Toch leuk. Wat zeg ik? Echt leuk!
Ja, dat jerken was ineens weer leuk. Zeker in combinatie met het diagonalen op snoekbaars. Als tijdens de afzink ineens mijn hengel dubbelklapt ben ik al helemaal in de wolken... Rapacious Carp. Weer die twee woorden... YEAH!
De winter slaat ineens toe en ik verlies mijn interesse voor het vissen volledig. Andere dingen zijn ineens belangrijk. Maar gelukkig mag ik een paar keer bij iemand instappen na deze lange vorstperiode. Bolimia snoek... En het is maar één voorbeeld van velen.
Ook haalt Jouke me over om een keer te gaan doodaas vissen. Niet mijn ding maar wel effectief. Gemiddeld groot, zeg maar.
De mooiste snoek om te zien mocht ik ook al vanuit de boot vangen. Wat een beauty. Geen schub verkeerd en ijzer sterk.
Toch begon het langzaam maar zeker weer te knagen. Die vreselijke rapacious carp kroop mijn gedachte weer binnen. Mijn bloed begon harder te stromen zodra ik er aan dacht. Mijn hart begon af en toe zwaar te bonken. Vervolgens waren er wat visvrienden die me er mee begonnen te pesten. Ik had verteld dat ik al weer een paar keer was wakkergeschrokken van de gedroomde aanbeet. Uiteindelijk culmineerde het in een slapeloze nacht. Ik begon te draaien en te draaien in bed. Probeerde een soort van yoga-oefeningen te doen, maar mijn hart was en bleef op hol. Als het ritme van een high speed muzieknummer. Ik sprong uit bed en ging. Uiteraard verwachtte ik er niets van en er gebeurde ook niets. Tot ik op de laatste stek kwam. En daar klapte dan toch mijn hengel ineens dubbel. Ik kon het niet geloven. Wilde het niet, want ik was bang voor de teleurstelling achteraf. Echter toen de vis ondermijn voeten langsdraaide zag ik wit geflikker. Ik kon er niet meer omheen en wilde dat natuurlijk ook niet meer. Ik slaakte daar op dat moment een oerkreet uit. De politie is er nog steeds bezig met een grootschalig onderzoek. Maar ik ving mijn eerste roofblei van 2011... Ik had het al gezegd... Die twe woorden vat alles samen...
Ik had mijn rapf. Midden in de winter. Echter leek het me beter het er bij te laten. Mijn kameraden vissers stopten ook met me te pesten over de rapf. Ze moesten wel, want ze gingen er ook op vissen. Natuurlijk door mijn vangstbericht. Echter lukte het ze niet er één te vangen. Het leek mij overigens verstandig om mezelf niet te veel op te naaien met de roofblei. Angstvallig vermeed ik alle stekken waar ik eventueel roofblei kon verwachten. Stel je voor. Het gesloten seizoen kwam al redelijk in de buurt. Daarom viste ik alleen nog op snoek en snoekbaars. Op de laatste dag van het seizoen ging ik nog één keer met kunstaas aan de slag. Het werd deze keer diagonalen. Ik had gehoord dat de snoekbaars het ondiepe optrok naar de nestplaatsen. En dat staat garant voor harde en droge dreunen op de hengel. Op de plek aangekomen kreeg ik ook een enorme dreun op de hengel. Echter niet die droke knal van de snoekbaars. Bij de tweede worp na de eerste keer dat ik de shad optikte. De hengel sloeg dubbel in één klap. Van schrik harkte ik aan en vervolgens gierde de slip het uit in een lange run. Het was duidelijk roofblei... Toch was ik verbaasd toen de vis bovenkwam. De vis was maar een cm of 65... Ook nog eens super slank. En dan zo verschrikkelijk hard door de slip. Yeah!!!!
Bewust had ik geen plugjes en andere roofbleirommel meegenomen. Ik viste dus gewoon door op de snoekbaars. Een paar grote klappen op het water deed me op onderzoek uitsturen. Aan de andere kant van de brug was een roofblei flink aan het jagen. Direct liet ik mijn shad zakken en na 5 tot 10 seconde de shad laten huppelen 50 cm onder het wateroppervlak beukte mijn hengel in één keer krom. Direct ook schoot de hengel terug recht. Los. Maar wat een beuk! Echt niet normaal meer! Ik had het niet meer, gooide mijn rugzak leeg en vond zo een vergeten plugje. Deze ging aan de speld en even later beukte een dikke bak op de plug. Deze vis, duidelijk groter dan de eerste, was niet zo sterk. Maar ik kon mijn plezier amper onderdrukken. Daar ging mijn gedegen voorbereiding van het gesloten seizoen... Zoals gezegd in de titel al. Samengevat twee woorden: Rapacious Carp!