Zaterdag 21 November, mijn geboortedag. Een verjaardag op het water en wellicht een leuk kadootje hoop ik. Hilda en ik blijven, ondanks dat we daar de laatste keer een zeer taaie dag gehad hebben, kiezen voor het grote water. Het is zeer zacht voor de tijd van het jaar want met 15 graden lijkt het wel voorjaar inplaats van winter. Ik kan mij de verjaardagen nog wel herinneren dat het vroor of sneeuwde. Ook de watertemperatuur blijft steeds weer omhoog gaan wat ons de laatste keer dat dit gebeurde op het grote water een mooie dag opleverde. Ook deze keer bleek de temperatuur van het water iets omhoog gegaan en de snoek kon hier wel eens weer positief op reageren. Maar wie op groot water vist weet ook wat afzien is, de omstandigheden kunnen er heel snel veranderen. De vis kan alle kanten op en blijkt vaak ineens spoorloos verdwenen.

Rond half tien ligt de boot in het water en terwijl we de hengels optuigen varen we richting de stekken. Het is mistig en er staat een rustig kabbeltje op het water. Het doorzicht van het water valt me vies tegen want meer dan een halve meter is het niet. Aan de steunhengels gaan twee grote softbaits met een harde body. De zogenaamde shad clones maar dan luisterend naar de naam xxl woblers zijn een flinke hap kunstaas. Aan de handhengels gaan twee ratelpluggel om de vis op een spoor te brengen in het troebele water. Uit ervaring weten we dat het effect van ratelpluggen vele malen groter is dan kunstaas met enige ratel erin. Geef je de ratelpluggen nog wat beweging mee onder het trollen dan zijn de trillingen tot in de boot te horen.

We zijn een klein uurtje aan het trollen als we langs een vier meter diep talud gaan. Ik voel een tik op mijn handhengel. Net als ik denk dat ik een misser heb krijg ik een geweldige hanger. Het is net alsof ik vastloop maar door de tik ervoor weet ik dat het vis moet zijn. Hilda kijkt me aan en denkt ook dat ik een vastloper heb. Ze reageer snel als ik zeg vis om de overige hengels binnen te draaien. De vis blijft op diepte en eerst is er geen beweging in te krijgen. Ze gaat zwemmen en draait de boot mee. Het is duidelijk dat ik een hele mooie vis sta te drillen en ik geniet intens. Toch dat mooie verjaardags kadootje? Tot vlak bij de boot blijft de vis diep knokken, als ze de eerste keer aan het oppervlak komt zien we wat een bak we gehaakt hebben. Nog twee keer gaat ze ervan door en dan waag ik het erop om haar aan boord te hijsen. Ze wil nog even tekeer gaan als ik haar aan boord hijs. Eenmaal aan boord blijkt de ratelplug volledig opgeslokt te zijn en de lange onthaak tang verdwijnt volledig in de grote muil. Ik zit akelig dicht met mijn hand bij de bek vol tanden. Dan gaat ze nog een keer stevig te keer en loop ik een paar flinke japen in mijn vingers op. Eenmaal onthaak leggen we haar neer en gaat gespannen het meetlint erlangs. Het gaat ruim over de 1.16m wat gelijk de grootste van dit seizoen is voor mij. Eenmaal terug in het water moet ze even op gang komen maar gaat er dan weer met krachtige slagen vandoor.

Mijn dag kan niet meer stuk en volle goede moed van deze vangst trollen we verder. Toch blijft het lang rustig hierna en besluiten we om het eens met dieplopende shads backtrollend te proberen. Ook hier krijgen we geen aanbeten op en het is al weer in de middag als we besluiten om toch maar weer een stuk te gaan trollen. Hilda vist nog steeds met de xxl wobler aan de steunhengel terwijl ik die ondertussen voor een strike pro plug verwisseld heb. Ik draai iets weg met de boot om het talud te volgen als ik de steunhengel van Hilda diep door zie buigen. Ze reageerd eerst niet doordat ze er even geen zicht op had door het laag staande zonnetje wat het zicht op de hengel belemmerde. Op het moment dat ik het zeg grist ze de hengel uit de steun. De vis komt direct aan het oppervlak en ons vermoeden is dat het geen groot werk is. Toch blijkt het een beste snoek te zijn als ik haar voor het eerst bij de boot zie. Hilda zegt bijna een beetje terleurstellend "het is niet zo'n grote" ik antwoord een beetje verbaasd dat deze toch ook wel over de meter gaan. Hoezo verwend!

De vis gaat nog een paar keer van de boot maar moet het dan toch ook opgeven. Ik land haar en terwijl ik haar onthaak zie ik nog een eind nylon uit de bek komen. Het blijkt in de slokdarm te lopen. We gaan er niet aan klooien en knippen het zo kort mogelijk af. Het meetlint erlangs geef toch nog een goede lengte van 1.03m. We gaan nog een uurtje door maar het leverd ons niets meer op. Hilda denkt nog wel een aanbeet op de twinler gehad te hebben terwijl ze die laat afzakken maar zekerheid hadden we hier niet voor. We gaan rond half vier van het water want we moeten nog het één en ander klaar maken voor mijn verjaardags feestje die avond. Met een snoek van 1.16m als verjaardags kadootje en de 1.03m voor Hilda ga ik tevreden van het water........

Pieter Nederlof.