Het mooie van snoeken.net is dat je – via het forum, verslagen of de Chat! – nogal eens in gesprek raakt met mensen die dezelfde passie delen als jij. Pieter is ook zo iemand. Ik ontmoette Pieter en zoon Gijsbert al eens op de Visma in Rotterdam. Deze keer nodigde hij mij uit voor een dagje snoeken vanuit zijn mooie boot. Zondagmorgen 5 augustus om acht uur bij de trailerhelling was de afspraak.

Het KNMI voorspelde een dag met tropische temperaturen die konden oplopen tot maar liefst 30 °C. Zowel Pieter als ik weten dat dit voor de snoek niet bepaald gunstige omstandigheden zijn. Zondagmorgen zit ik ruim voor zevenen in de auto. Op de gebruikelijke radiozenders was het drie keer niks. Op 97 punt nog wat FM krijg ik ineens een zendpiraat op de radio. Klaarblijkelijk verkeerde deze geheime jongen nog in een zwaar beschonken toestand, want de man ratelde volledig onverstaanbare klanken de ether in. In eerste instantie dacht ik aan Malmø FM, maar op een gegeven moment verstond ik (in dialect uiteraard) dat hij alleen ergens in z’n hooischuur zat en dat er nog helemaal niemand had gebeld voor een verzoekplaat. Normaliter liggen mijn muzikale interesses op een heel ander vlak, maar voor deze keer besloot ik hem toch even te bellen. Ondanks dat ik me toch erg duidelijk had voorgesteld, wist de man toch heel zeker dat ik niet Wouter maar “Benny” de vrachtwagenchauffeur was. Op de radio was het ineens Benny voor en Benny na, en de ene na de andere smartlapper passeerde de revue. Mijn verzoek – “Als ze me zoeke, dan ben ik …” – werd niet gehonoreerd. Gelukkig kwam de trailerhelling daarna snel in zicht.

Voor ik het wist was Pieter er ook en gleed de boot de trailer af. Het was druk rondom de trailerhelling; menigeen had waarschijnlijk zin in een aangename dag op het water. Om actieve snoek te lokaliseren, besloten we eerst de rivier trollend te verkennen. Onder dit soort warme omstandigheden wil de snoek ’s ochtends en ’s avonds vaak actiever zijn. Het was ons beiden opgevallen dat ze dan ook vaak hoger in het water lijken te liggen. Tot nu toe maakten we vaak mee dat bij het toenemen van de recreatiedruk op het water, de activiteit van de snoek wat af lijkt te vlakken. Na ongeveer een half uur trollen wordt mijn afgesteunde hengel plotseling in een bocht getrokken. Een leuke snoek laat zich van haar beste kant zien en springt tot drie keer toe helemaal uit het water. Bij de laatste poging wordt de staart van mijn shad finaal afgebeten. De snoek is iets meer dan zeventig centimeter. Ik doe er een nieuwe shad aan – een witte Grub van Mann’s deze keer – en net als ik de hengel in de steun heb staan, slaat die gelijk weer helemaal om. Direct pak ik de hengel op en voel duidelijk een snoek die zwaar in de hengel hangt en diep blijft zwemmen. Daarna is het ineens afgelopen. Slappe lijn. Hiervan baal ik behoorlijk want dit voelde niet bepaald als een kleintje. Helaas. We zullen het niet meer te weten komen ook. Pieter dacht dat de boot nog te weinig vaart maakte – we begonnen immers net weer met trollen – zodat de haak niet goed pakte. Normaal gesproken moet een snoek na zo’n goede aanbeet toch blijven hangen?

Een eind verderop is het tijd voor koffie en wordt besloten een paar kanten met pluggen en jerkbaits uit te gooien. Helaas levert dit niets op. Op een van de putten langs de rivier laat Pieter mij zien hoe het verticalen op snoekbaars precies in z’n werk gaat. Omdat aanbeten uitblijven en we hiervoor – qua materiaal – niet helemaal goed uitgerust waren, besluiten we verder te trollen. De zon brandt er inmiddels flink op en het wordt steeds leuker op het water. Tussen mij en Pieter klikt het wel. We praten over koetjes en kalfjes; de ontwikkeling van de website, Bertus Rozemeijer en andere vooraanstaanden in het vak, een Bordercollie-pup die wel een zeeziek wil zijn en naakte zonnende vrouwtjes op het IJsselmeer. Plotseling hoor ik Pieter zeggen: “Ja hoor, snoek!”. Dat was het inderdaad en ze zag er nog goed uit ook. Pieter’s Giga-Grub zat duidelijk goed vast en even later kon een dikke 95 cm snoek geland worden.

Pieter beheerst de handlanding tot in de puntjes. Als ik zeg dat ik ze tot ongeveer zeventig à tachtig centimeter nog wel met de hand durf te landen, schiet hij in de lach en zegt dat ze juist vanaf die maat alleen maar beter hanteerbaar worden. Meer oefenen dus. De snoek wordt zonder problemen onthaakt, op de plaat gezet en weer snel aan het water toevertrouwd. Wegzwemmen gaat ook zonder problemen, precies zoals het hoort.

We draaien de grote rivier op om daar de taluds op 3 tot 4 meter water aan te doen. Na een half uur hebben we het wel gezien en maken we rechtsomkeert. Ik zeg tegen Pieter dat de landtong op de T-splitsing van beide rivieren een goede stek is. Hierin krijg ik gelijk want net als we er overheen zijn pakt Pieter zijn tweede van de dag; een mooie tachtiger dit keer, die wederom ging voor de witte Giga-Grub. Over de activiteit van de snoek mogen we – gezien de omstandigheden van vandaag – helemaal niet treurig zijn. Het is inmiddels namiddag en we trollen vol vertrouwen verder. Als ik zie dat we een paar grote aangemeerde boten gaan passeren, kies ik voor de luidruchtige Screaming Devil. Onder dit soort boten weerkaatst het geluid van een ratelplug namelijk enorm en bovendien is het al vaker opgevallen dat snoek onder deze warme omstandigheden vaak de schaduw onder aangemeerde boten opzoekt. Toch ben ik niet degene die aan het kortste end trekt, maar tovert Pieter zijn derde in de boot. Geen kanjer deze keer, maar snoek = snoek zeggen wij altijd.

Inmiddels loopt het tegen vijven en besluiten we één kantje nogmaals af te trollen. Het is een mooie uitgeslepen kant met een diepte van ongeveer 3½ meter. Pieter heeft hier al vaker mooie snoek gevangen, dus we wagen het erop. Juist als we een camping gepasseerd zijn, knalt er – terwijl ik bezig ben met het ontwarren van een pruik – eentje op mijn afgesteunde hengel. “Zul je altijd zien! Juist als je ergens mee bezig moet, krijg je ze erop”. zegt Pieter. We trollen verder en 200 meter later krijgt Pieter z’n vierde aanbeet van de dag op de Fatso. Ook deze blijft niet hangen helaas. Als we daarna nogmaals deze oever meepakken, haak ik nu wel de snoek die ik zojuist miste. Ook dit keer geen kanjer, maar de pret is er niet minder op.

’s Ochtends was de watertemperatuur nog 19 komma nog wat graden, aan het einde van deze zomermiddag zaten we al op 21,3 graden Celsius. Hoog tijd om te stoppen dus. Opvallend vandaag was dat vrijwel alleen de softbaits hot waren. Niets toppers als Sliders, Warriors of bucktailspinners, gewoon shads. Liefst groot en licht van kleur. Deze bagage nemen we zeker mee naar de volgende keer. Met 5 snoeken uit acht aanbeten mogen we niet klagen. Bij Pieter in de boot gaat het allemaal weer net iets professioneler dan bij ons en daar worden we alleen maar wijzer van. Het was een mooie dag Pieter. Nogmaals bedankt en ik zou het graag nog eens overdoen.

Good goan,
Wouter