Na vrijdag te hebben gebeld met me vismaat over de geplande dood aas sessie van zondag, had ik sterk de neiging na het ophangen om zaterdags al stiekem een voor proefje te gaan nemen. Zaterdag ochtend word ik om zes uur gewekt door een hels kabaal uit me telefoon, even wakker worden en wennen aan het vroege opstaan op een zaterdag. Na een stevig bord brinta te hebben genuttigd, ben ik me spullen gaan inladen. Misschien ben ik deze calorieën vandaag wel hard nodig.

Ach, het is toch nog donker direct maar even langs een andere stek gereden, even snel een kijkje nemen. Niet dat ik veel zag. Eenmaal op de plek der bestemming aangekomen, had ik nog een stevige wandeling voor de boeg met volle bepakking. De wind was iets afgenomen in vergelijking met de vrijdag ervoor. De windrichting deed me ook niet klagen, het moest gebeuren vandaag. Toch had ik enigszins nog wel twijfels of ik niet te vroeg met dood aas aan de gang ging. Me stoeltje klaar zetten, en nu tijd voor een bakkie pleur. Wat me meteen opviel was de activiteit aan het water oppervlakte, overal springende witvis en de nodige jagers. Tja, dacht ik.. ze moeten straks toch echt wel wat dieper gaan zitten. Me hengels rustig te hebben opgetuigd kon het feest beginnen! Me eerste dood aas sessie voor het nieuwe seizoen, hoe zal deze dag eindigen? Zelf had ik er wel vertrouwen in maar tegelijker tijd ook een hard hoofd.

Na een beetje gammel te zijn van de spuiten die ik donderdag avond had gekregen, ben ik in slaap getuimeld. Plots werd ik om half 10 wakker van het bevrijdende geluid van een van de optonics. Beet!

Vol adrenaline pak ik me hengel uit de steunen om de haak te gaan zetten, tegelijker tijd draai ik de slip wat dicht. Daar kon het helse gevecht beginnen. Hengel tot in het handvat toe krom, deze vis had meteen na het zetten van de haak de vaart er goed in. Toen viel plots de druk weg van de lijn, om vervolgens meteen er weer op te klappen. De vis ging na enkele minuten stil liggen. Na nog geen 10 seconden een dood gewicht hebben mogen trekken, kwam het weer met een snel vaart in beweging richting de kant. Aan de kant gekomen en inmiddels al geïnstalleerd voor het landen, besloot de vis zich nog maar een keer te gaan bewijzen wat hij/zij waard is. Met een mooie sprong uit het water, zag ik meteen dat het niet om een kleine vis ging. Dit was mij tijdens de dril ook al opgevallen. Na hem 3 keer proberen te landen in het net, gaf de vis zich voor gewonnen.

De vis heb ik in het net te water laten liggen om hem daar meteen te onthaken, zodat ik mezelf wat tijd kon gunnen om de onthaak mat en weegsling nat te maken. Na de vis op de mat te hebben gelegd en het net onder hem verwijderd te hebben, zag ik meteen dat de vis in goede conditie verkeerde. Wat prachtig van kleur en getekend ook! Beter begin kon deze gelukkige meneer niet krijgen. Eenmaal te willen wegen geeft me weegklok aan dat de batterijen leeg zijn, en dan ook nog is zo dom te zijn geweest om de reserve batterijen niet aan te vullen kon ik dit wel vergeten. Dan alleen maar met het meetlint erlangs. Het lint er eenmaal langs nog keer goed kijken, Check check dubbel check. Nogmaals dacht ik, wat een begin! Me eerste dood aas sessie van het nieuwe seizoen, en die ook nog is beginnen met een 1.02m snoek. Met 1 woord grandioos! De vis nog een keer te hebben nat gegooid met een emmer water, kon ik hem op de gevoelige plaat vast leggen. De tijd was gekomen om weer afscheid te nemen van deze groene vriend.

De hengel weer te hebben voorzien van een sardine kon deze weer te water. Om mij vervolgens nog geen plas pauze te gunnen. De hengel liep na nog geen 5 minuten in de steunen te liggen weer af, snel afknijpen en de haak zetten. Dat was de gedachte die momenteel door me hoofd spookte. De haak gezet en een leuke dril te hebben gekregen, kon ik de vis landen. Niet slecht, een snoekje van rond de 70. Deze te hebben onthaakt in het water, direct weer terug gezet. De hengel opnieuw te hebben voorzien van een sardine en te water hebben gelaten, zit ik nog niet met me kont in de stoel. Daar brulde de optonic weer, na de haak te hebben gezet loste deze vrijwel ook direct weer. Bah. Op deze stek heb ik wel vaker een gekken uurtje. Val ik nou meteen met de neus in de boter? Tevergeefs de rest van de dag bleven de aanbeten uit. De spullen om 6 uur te hebben ingepakt, mocht ik deze dag zeer tevreden afsluiten. Wat staat me de rest van het seizoen te wachten. Vervolgens kwam ik zondags aan met me kameraad op dezelfde stek, tevergeefs was deze bezet door een ander. En hebben we besloten om streamers te gaan knopen thuis.

Jacco Heldoorn