De zomer heeft zo zijn charmes. Dat besef je vooral als je op koude winterse dagen in de regen met z’n drieën op een bootje zit te rillen. Uit ellende heb je de neiging om dicht tegen elkaar aan te kruipen, terwijl we elkaar ook weer niet zó leuk vinden. Op dit soort dagen kijk je uit naar de zomertijd. Maar als het dan eenmaal zomer is en je verbrand en zwetend zit te balen dat je na een hele dag nog altijd geen mooie snoek hebt weten te vangen, dan kom je tot het besef dat die winter zo gek nog niet is. In de zomer is het een stuk lastiger om een paar mooie vissen te vangen. Dat hebben we de laatste twee maanden ervaren. Een fishfinder zou er misschien voor zorgen dat we in deze tijden toch ook wat moois binnenboord zouden kunnen halen.

In juni plaatste we de fishfinder dan ook op onze ouwe schuit. We waren benieuwd welke informatie dat ding ons zou geven. Maar het polderwater kende weinig geheimen. De bodem was vlak en de diepte varieerde van 60cm tot 1 meter 20. Het gaf ons weinig bruikbare informatie. De hele dag leverde dan ook maar een snoekje op van 50cm voor Sander. We besloten dan ook om de Fishfinder op een mooie dag in juli op groter water uit te testen. Sander had de avond van te voren Markjan gemaild. “Vergeet je de batterijen van de Fishfinder niet op te laden?” In alle vroegte werd de boot achter de auto gehangen. “Hebben we alles?” Had Sander nog gevraagd. “Ja hoor..” had Markjan licht geïrriteerd gereageerd. Je hoorde hem denken “Oud wijf…”. En zo vertrokken we voor de 75km lange reis naar de Vinkeveenseplassen. Een trailerhelling was snel gevonden. Het koste wel 8 euro om het terrein op te mogen, maar ach… De boot werd haastig en enthousiast ingeladen. Dit enthousiasme werd rap minder toen Markjan vroeg waar dat witte plasticzakje was. Nerveus werd gezocht in boot en auto. Maar het plasticzakje was niet te vinden en stond nog bij Markjan thuis op de keukentafel. Op zich geen ramp. Vissen zonder wit plasticzakje is goed te doen. Zij het niet dat in dat witte plasticzakje de fishfinder zat. En de fishfinder was nu juist de reden dat we 75km hadden gereden. Na terechte verwijten van Sander en niets goedmakende verontschuldigingen van Markjan werd besloten om de 75km terug te rijden om dat ding van de keukentafel te halen. 150km verder betaalde we opnieuw 8 euro parkeergeld en voeren dan, met 2 uur vertraging, eindelijk uit. De dieptes verschilde van 1 tot meer dan 44 meter. Taluten en vissen werden zichtbaar en gaven hoop op een paar mooie vangsten. Echter liep de temperatuur op en het watertoerisme gaf veel onrust. Na een paar uur werd al duidelijk dat dit ook niet dé dag zou gaan worden. Sander wist één enkel baarsje te vangen. 300km gereden voor één lullig baarsje!

Een paar weken later besloten we naar Oude meer te gaan. In het verleden heeft dit ons de eerste metersnoek opgeleverd. Onder de rook van Schiphol begonnen we hoopvol aan een nieuwe dag. Weer was het een bloedhete dag. Vrij snel wist Wout een snoek van 65cm te vangen. Maar de rest van de dag werd er niets meer gevangen. Na drie teleurstellende dagen was het verlangen naar een gure winterse dag met een berg snoeken erg groot!

Maandag 22 augustus was de teleurstelling van de vorige visdagen pas afgezakt. We besloten met frisse moed weer een nieuwe poging te wagen. Dit keer wat dichter bij huis. In de Wieringermeer werd het bootje te water gelaten. Prachtig water met veel steigers, aangemeerde boten en een grillige bodem en oever. De fishfinder bewees hier meer zijn waarde. Je kon precies zien waar de bodem gevarieerd was en je dus snoek kon verwachten. Nu nog zien of deze informatie ons wat moois zou brengen. Al snel had Wout de eerste aanbeet. Groot! Maar direct weer los. Het gaf ons goede moed. Vrij snel was het dan toch eindelijk écht weer een keer raak. Op de groene Bullfrog van Markjan beet een mooie 72cm toe. Dat was lang geleden. Opvallend was de felheid en de vechtlust. Een uurtje duurde het voordat er weer wat te beleven viel. Ditmaal op de rapala jointed fire tiger van Sander. Weer een mooie snoek 74cm dit keer. Ook deze snoek vocht opvallend hard en het duurde dan ook even voordat hij in de boot en op de foto stond.

Hierna was het de beurt aan Wout. Met de “follow me” van Mann’s liep hij in één uur tijd hard in wat betreft de seizoensaantallencompetitie (Zie –Records- in menu). Achtereenvolgends ving hij drie snoeken. 69cm, 66cm en een mooie 78cm. Al dik tevreden waren we. Dat we op deze té mooie dag toch al 5 mooie snoeken hadden weten te vangen. Alle snoeken waren opvallend sterk en vechtlustig. Zou het door het warme water komen? Of zijn de snoeken op dit water om wat voor reden dan ook wat sterker als op ons thuiswater? Na een 60cm van Markjan op een groene super shad was het tijd voor wat anders. We legde aan bij de pijlers van een brug en gooide 5 lijnen met doodaas uit. Binnen 15 minuten dook de dobber van Markjan onder. Geen voorzichtig geknabbel of enige twijfel, maar met overtuiging. Aangezien de mannen in de boot net relaxed zaten te loungen, duurde het enige tijd voordat Markjan, die niet bekend staat om zijn atletisch vermogen, zich op de kleine en onstabiele boot staande had weten te krijgen zonder het hele zwikkie om te laten slaan. Ondertussen vreesde Wout en Sander voor een nat pak, maar ook voor de dobber die misschien wel weer bovenwater zou verschijnen. Maar de snoek was gretig geweest en toen Markjan aansloeg was het aan de kromme en schokkende hengel duidelijk te zien dat hij er nog was en nog aardig van maat zou zijn ook. Even werd gedacht aan een PR, maar na een behoorlijk lange drill bleek het (slechts) om 83cm te gaan. Een voorbijganger keek toe en vertelde over de monstersnoeken die op dit water gevangen zijn. 1 meter 20 schijnt geen uitzondering te zijn.

Dat moest met een feestmaal gevierd worden! Dus terwijl Wout en Markjan de snackbar opzochten hield Sander de dobbers in de gaten. Dat wil zeggen; na één keer uitwerpen met de rail van Wout, was hij een half uur bezig om de lijn weer uit de knoop te halen voordat Wout met de vettigheid zou terugkomen. Het blijft een kunst, werpen met zo’n rail. Het enige dat nog verschalkt werd was de te lang gebakken patat en dito berenhap. Op deze maaltijd na was het een prachtige visdag geweest.
We hebben een beetje het idee dat op mooie zomerse dagen de grote snoeken wat minder actief zijn, en je voornamelijk kleine snoeken vangt. Nou, als de snoeken van vandaag onder de categorie kleine snoek valt. Dan kijken wij uit naar de dag dat de grote snoeken actief zijn. We gaan hier dan ook zeker terugkomen op een perfecte snoekdag in de winter, net voor of nadat er ijs op de sloten ligt.

Sander.

Het resultaat van deze dag;
7 snoeken
Grootste vis 83 cm
Totale lengte aan vis; 5 meter en 2 centimeter.
Gemiddelde lengte 71,71cm.

Sander 1
Markjan 3
Wout 3