Eigenlijk zou er moeten worden overgewerkt. En daar baalde ik behoorlijk van, want deze avond was ongeveer de enige dag dat ik nog wat aan de waterkant zou kunnen vertoeven. Want voorlopig was de agenda voor meerdere dagen volledig vol geslibd. En dat terwijl ik juist een nieuwe roofbleihengel had gescoord. Ik was er al een tijdje naar op zoek en nu eindelijk werd de hengel me aangedragen door Michiel. Het blijkt dat Luc Coppens en Fox uit elkaar zijn. De politieke redenen wil ik maar achterwegen laten omdat indien ik die hier zou neerschrijven deze minimaal van de 10de hand zouden zijn. Lijkt me dus niet relevant. Wel de implicatie. Luc Coppens heeft een eigen lijn hengels ontworpen. Hoe wordt dat ook alweer genoemd? O ja. Onder zijn “signature”. Door de scheiding kwam Luc met een aantal hengels te zitten waar hij niets meer aan had. Die zijn in de verkoop gegaan. De hengel die ik nu heb zou een Fox Special shad zijn van de Luc Coppens signature series. Echter kreeg ik van tevoren al te horen dat er een andere naam aan de hengel is gegeven: Lure & Shad Pro. Dinsdag hadden Michiel en ik aardig wat tijd gestoken in de hengel. Het ging allemaal ten koste van vistijd. Maar Michiel had het er voor over en ik natuurlijk helemaal. We gingen eerst naar een winkel waar ze de special shad hengel hadden en daarna zijn we op pad gegaan om de aangeboden hengel te bekijken en eventueel te kopen. Wat mij betreft was het de zelfde blank en indien dat niet zo is, dan is het een blank met ongeveer de zelfde actie en reactie. Eigenlijk precies wat ik zocht. De deal was snel rond.

Waarom een nieuwe roofbleihengel? Dat is voor mij als volslagen freak gemakkelijk te beantwoorden. Ik wil toch graag juist de grote vissen vangen en niet verspelen. Grote roofbleien gaan vreselijk te keer tijdens de dril en regelmatig laten de vissen de top van de hengel behoorlijk wapperen. Met mijn oude hengel ging dan door de heftigheid het contact soms verloren waardoor de lijn slap viel. Dit resulteerde wel eens in een losser. Bij een strakkere hengel met een snelle actie zou dit naar mijn mening niet al te snel gebeuren. Vanaf dinsdag zat ik dus te popelen om de hengel uit te proberen, maar ik zag het voorlopig niet gebeuren. Als dan bij de klant blijkt dat het allemaal geen doorgang kon vinden was ik natuurlijk de koning te rijk. Ik kon mijn nieuwe stok proberen! Onderweg naar de eerste stek belde ik Michiel, maar die had helaas geen tijd. Dan moest het maar in mijn uppie gebeuren. Michiel vroeg me de resultaten bij hem te melden. Dat kon al snel want bij de eerste krib aangekomen was het bij worp drie al raak. Ik was vooral nog aan het genieten van het lichte gewicht van de hengel. Ik werd bruut uit mijn gedachten gerukt. KABOEMMM! Wat een ongelofelijke turbo aanslag en wat een verwennerij om direct al zo’n aanbeet mee te maken tijdens de ontmaagding van de hengel. En volgens mij hoor je zo iets ook niet te voorzichtig te doen, want anders komt er niets van terecht. Die roofblei dacht er blijkbaar het zelfde over. De slip tikte even 2 tellen. Daarna maakte de vis gebruik van de stroming. Maar uiteindelijk kon ik een vis landen van ongeveer 55 cm. Direct na de release kon ik mijn smsje naar Michiel sturen: Hengel ontmaagd.

Bij deze krib zag ik helemaal geen activiteit en ik vond het dan ook niet verwonderlijk dat er hier verder geen actie was. Tijdens het werpen begon ik om me heen te kijken. Het viel me op dat er wel heel veel vogels een aantal kribben verderop flink aan het donderjagen waren. Na goed turen concludeerde ik dat het sterntjes waren. Wat mij betreft is een sterntje een parasiet. De vogeltjes pikken namelijk de prooivisjes van jagende roofvissen. Vooral roofbleien hebben de neiging prooivisjes naar de oppervlakte te jagen. Dit doen ze om de visjes dan van onderen vandaan te attaqueren. De sterntjes maken hier misbruik van. Hierdoor wordt menig alerte roofbleivisser attent gemaakt op de aanwezigheid van roofblei. Na een fikse wandeling kwam ik bij de krib. Ik had er inmiddels een Aruku shad aan en die landde precies onder de kluwen sterntjes in het water. Na een halve slag met de molen hing de vis al. Zo, dat ging top. De vis van ca. 50 cm werd geland en direct weer losgelaten. Geen foto dus, want dit ging een topavond worden! Dat kon gewoon niet anders!

Er zou genoeg vis bovenkomen voor mooie foto’s, zo dacht ik. Maar natuurlijk worden zulke arrogante gedachtes direct afgestraft. En zo ook nu was dat zo. Ik ving helemaal niets meer. En dat terwijl de roofblei maar aan het jagen was. Het leken de Peugeots wel tijdens de laatste 24 uur race van Le Mans. Ik begon te wisselen en te wisselen met kunstaas. Van alles probeerde ik. Uiteindelijk hing ik er een klein plugje van Strike Pro aan en al na 4 worpen was het raak. Het plugje werd grof gegrepen door een roofblei. Op turbosnelheid kwam de roofblei op me afzetten met de stroming mee. Onder mijn voeten kwam de druk vol op de hengel, de hengel ging krom en de slip zong zijn vrolijke noten. Daar kwamen de eerste beuken op de hengel en ja hoor. Ze werden netjes door de hengel opgevangen. Natuurlijk was dit niet de echte test, want daarvoor waren de beuken nog niet heftig genoeg. Deze vis was nog net niet groot genoeg. Dat werd al duidelijk tijdens het geweld op de hengeltop. De lijn bleef strak als een snaar tijdens het wapperen van de roofblei. De vis van tussen de 65 en 70 cm werd geland en op de foto gezet.

De hengel was wat mij betreft goedgekeurd. Ook al was dit nog niet de echte test. Op dat moment niet wetende dat de echte test ook nog zou gaan komen begon ik weer met het kleine plugje te werpen. Maar aanbeten bleven verder uit. Het grote wisselen begon weer. Kleine x-rap, Aruku, iets grotere x-rap, nog grotere x-rap, asp spinner, kleine Aruku, thrill, chubby, tijgertjes, dieplopertjes, Spro BBZ… klunggg. Een klein maar fel roofbleitje had de relatief grote BBZ gegrepen.

Heel apart. Eerst ving ik een redelijk grote roofblei op een klein plugje en nu een kleine roofblei op een relatief grote plug. Ook dit was weer de laatste aanbeet op de BBZ. Het ging dus net als alle andere keren tot nu toe. Tijdens de eerste worpen werd er iets gevangen na het beginnen met werpen op een spot of na een kunstaaswissel. De eerlijkheid gebied dat ik wel nog twee keer actie had gezien op de BBZ, maar een aanbeet heb ik niet gevoeld en ook zag ik het aasje niet van richting veranderen. De vissen bedachten zich blijkbaar op het laatste moment. Wederom begon het wisselen en met de wetenschap dat het allemaal blijkbaar tijdens de eerste paar worpen moest gebeuren werd er steeds sneller gewisseld van kunstaas. Net als toen ik dacht dat het een beestachtig goede avond zou worden, werden mijn vermoedens ook nu niet bewaarheid. Eén keer zag ik wel een roofblei full speed op mijn pilker afschieten. De roofblei schoot echter voorbij aan de pilker. Het gebeurde allemaal vlak voor mijn voeten. De vis liet me achter met gierende hartkleppen. Er werd verder gewisseld en het Strike Pro plugje kwam weer aan de lijn. Direct na de landing in het water was het raak. Wederom had ik misschien een slag met de molen gedaan. Ik harkte direct aan. In eerste instantie dacht ik met een kleine vis van doen te hebben omdat de kolk maar klein was. Maar na het aanslaan sloeg de hengelin één keer krom. De vis kwam naar me toe met de stroming mee. Dit in een vrij rustig tempo. Hmmm. Dit zou wel eens een lange dril kunnen gaan worden. Onder de top bleef de vis diep. Ik besloot daarom druk te zetten en te kijken of de vis kon worden geprovoceerd. Tijdens het omhoog pompen merkte ik dat het een beste vis moest zijn. Het voelde allemaal erg zwaar en onverzettelijk aan. En direct ook werd dat bevestigd, want de vis schoot de diepte in. De hengel werd in een geweldige kromming getrokken en de vis schoot er vandoor. Vol door de slip en recht tegen de stroming in. De vis draaide om en begon plotseling geweldige klappen uit te delen op de hengel. Dit zijn de vissen die ik altijd zoek. Wat een agressie. Echt geweldig. De klappen die de roofblei uitdeelde werden netjes opgevangen door de hengel. Geslaagd met vlag en wimpel is de nieuwe hengel. De roofblei begon vreselijk te schudden met de kop en ook nu bleef de lijn als een snaar. Nog één keer schoot de vis de diepte in en weer beukte de hengel helemaal krom. De slip gierde nog één keer en na twee minuten tobben in de volle stroming lukte het me de extreem grove en zware roofblei te scheppen. En dat viel echt niet mee. Euforisch was ik. Ik had weer eens een prachtige vis in handen. Moeilijk te zeggen hoe groot de vis was. Ik weet uit ervaring dat ik dit soort grove en zware vissen altijd veel te groot schat. Daarom zet ik hem maar op 75 cm. Meten kon ik de vis niet, want mijn centimeter zit nu nog steeds in de tas van Michiel. Maar wat maakt het uit? Dit is weer zo’n kwaliteitsmoment dat ik niet snel zal vergeten: Een prachtige vis, bij een prachtige dril op een prachtige nieuwe hengel. Mogelijk schatte ik de vis deze keer te klein en mogelijk kwam de vis zelfs in de buurt van mijn PR. Maar het kan me absoluut niet boeien. Deze vis was het waard om op de foto te gaan. Het fototoestel werd op de standaard gezet en vervolgens werd de timer ingesteld. Klik. Nog een foto lukte niet meer, want de batterijen waren leeg. Ik besloot het te doen met de ene foto en de vis terug te zetten. Wisselen van batterijen vond ik nu even geen optie. De foto bleek mislukt want de vis staat er niet helemaal op, maar natuurlijk kwam dat door mijn onervarenheid met fotograferen via de timer. Maar alle andere vissen vanavond hadden er via de timer wel helemaal opgestaan. Daarom wil ik U deze grove beauty niet onthouden.