Maar één plano koffertje (ik voel me zo naakt, aldus Marco)

Het was al te lang geleden dat ik samen met vismaat Marco een dag op het water had doorgebracht. Oorzaak is dat Marco druk aan het klussen is in zijn nieuwe bouwval! Ik belde hem om te vragen of hij al een dagje vrij had verdiend en na enig overleg met zijn lieftallige vrouw mocht hij een volle zondag aan zijn hobby besteden! Het plan werd gesmeed om een dag op groot water te gaan vissen van zonsopgang tot zonsondergang!

ontbijtje

Als we elkaar treffen bij de helling worden er een keer geen handjes geschud, maar is het een ware omhelzing! We hadden er zin in, en het plan was om vooral met dood aas te gaan scoren vandaag. Voor de zekerheid hadden we allebei maar één plano koffertje met kunstaas meegenomen voor het geval dat dood aas tot niets zou lijden. We begonnen vol goede moed een hotspot af te slepen met dobbers met daaronder een dode voorn. Ondertussen bereiden we vast een vers ontbijtje met knakworsten om ons wat kracht te geven voor de lange dag! Ondanks dat we wel redelijke verwachtingen hadden van de eerste stek kwam er geen teken van leven (zoals gewoonlijk) En dan maken we eigenlijk achteraf gezien een fout die we wel vaker maken! We blijven veel te lang hangen en de vangsten blijven uit.

Marco van de nul!

Dan zetten we het gas erop richting een volgende stek. Er word druk gekletst over de zin van het leven. Dan let ik 3 seconden niet op en vaar volgas naast de vaargeul… nou is dat normaal niet zo’n probleem, maar ik dit geval sta ik bij de 4e seconde stil! Mijn lieve schroefje heeft zich vol gas de grond in geboord en we liggen … euhm…. Laten we zeggen.. stevig verankerd! Na een beetje klungelen krijgen we de boel weer los en zetten we verder koers richting de beoogde stek. Eenmaal aangekomen besluiten we langs wat plantenbedden te trollen en al snel resulteert dit in de 1e vis van de dag! Marco was de gelukkige en was vandaag in ieder geval niet voor niets mee gekomen! Blijkbaar was de stek keuze een stuk gelukkiger dan de eerste want niet veel later is mijn getrolde nilsmaster jerk ook gegrepen door een dapper snoekje. Dit was lekker, even in een half uurtje allebei van de nul af, dus nu kon het alleen nog maar beter worden.

mooie donkere vis!

Even lijkt het weer taai te worden en om onszelf tot het uiterste te pushen sluit ik een weddenschapje af. Als we niets meer bij zouden vangen zou ik het hele jaar niet meer vissen. Nou snappen jullie nog wel dat dit niet mocht gebeuren, en gelukkig duurde het dan ook niet al te lang of Marco wist er weer een visje uit te slepen. Maar aangezien dit nogal snel gebeurde besloten we er nog een weddenschapje tegen aan te gooien…. En deze was een stuk linker! Als ik geen vis meer zou vangen dan zouden wij het gehele seizoen niet één keer meer een vette hap scoren… OEI!

pffffff.... onze snacksnoek!

Ik doe mijn uiterste best, en tijdens het uitwerpen van plantenbedden zie ik in mijn ooghoek mijn dobber wegschieten die we als extraatje naast de boot hebben liggen. Ik pak mijn hagelnieuwe D.A.M doodaas stokje en sla met een rotknal de haak in de harde snoekenbek, blijkbaar niet hard genoeg, want na hevig kopschudden en acrobatische toeren weet de vis de haak te lossen! Balen… nog steeds geen vette hap dit jaar! Maar Marco daarentegen was lekker op stoom, hij weet de ene na de andere snoek naar boven te toveren en het is zichtbaar dat hij geniet van een dagje NIET klussen aan zijn nieuwe penthouse! Maar het belangrijkste was toch wel dat ik een visje lande, anders zouden we misschien nog wel gaan afvallen van al dat vissen, en dat kon natuurlijk nooit de bedoeling zijn! En dan… BAMMM! Jajajaja… VIS! Ditmaal gaat de dril wel goed, en onze zorgen worden weggenomen. Terwijl we al weer denken aan gehaktballen en berelullen schiet Marco snel even een fotootje en laten de vis weer zwemmen! Dit moest gevierd worden!

snoek op dood aas.

Full speed vliegen we richting snackbar en als een stelletje hongerige afrikanen buffelen we 3,5 kilo rundergehakt naar binnen. Laat ik maar niet beginnen over het akkefietje dat we hier hadden met een of andere trol waarvan we niet op haar terras mochten zitten om ons eten op te eten!

Het is al na zevenen als we het water weer op gaan om de laatste uurtjes vol te maken! En wederom is het Marco die even laat zien hoe dat snoekvissen ook al weer in zijn werk ging. De ene vis na de andere knalt er op en hier en daar verspelen we ook nog wat mooie vissen waaronder ook de grootste van Marco die zeker mooi richting of over de 90 cm ging! Maar dat mocht de pret niet drukken, we hadden een top dag!

Als we ’s avonds rond een uur of 9 terug komen bij de helling hebben we 11 vissen geland waarvan Marco er 9 voor zijn rekening had genomen! Een mooier dagje ontspanning van al het klussen kun je een mens toch niet wensen. En zo zie je maar weer: Hard werken word beloond!
Marco weer bedank voor de super gezellige dag!

Rix