De laatste dag is aangebroken. Na een lekker haastig ontbijt en de nodige voorbereidingen om voldoende maagvulling voor de dag klaar te hebben, vertrekken we met volgeladen auto’s naar de plek waar onze motorbootjes klaar liggen. Toen we hier arriveerden had niemand nog durven dromen dat qua snoek de aantallen ver boven de veertig zouden komen. Wel was Cantor zo opmerkzaam geweest de proviand van de heren snoeken.net op tijd gade te slaan, tijdens vertrek richting de auto’s. Bij wijze van grap hield Cantor dit nog even heimelijk voor zich. De enige die ervan op de hoogte werd gebracht was Gary. Deze kon er de lol wel van inzien, aangezien de mannen niet vooruit te branden waren op dit vroege tijdstip. Cantor zorgde ervoor dat het rugzakje met eten goed verstopt werd, maar wel mee kwam richting bootjes. Daar aangekomen, ontdekte Gary dat iets aan zijn bagage ontbrak; de middagmaaltijd. Deze bestond uit een hoeveelheid worsten welke bestemd waren voor de bbq. Helaas, het enige positieve van de vergeetachtigheid op de vroege ochtend was het feit dat het eten van Wout, Sander en Markjan toch mee was gekomen.

Wie een kuil graaft…….

Na het volproppen van de bootjes waren het Cantor en Dennis die als eerste verschillende stukken kunstaas buiten boord hingen en hoopten op een vroege snoek. Hierna kwamen bootje Bergets en ook bootjes Snoeken.net richting het grote water gevaren.

In een stuk water waar duidelijk gejaagd werd door één of ’t ander, besloten de drie musketiers door te varen. Terwijl Gary en kornuiten een mooie kom gingen uitkammen, bleven Cantor en Dennis bij de ingang van de kom liggen en probeerden staand met wat spinners en jerkbaits vanuit de boot wat vis buiten bewustzijn te werpen. Dennis voelde op een bepaal moment een flinke aanbeet, maar helaas. De baars (gokten we) wist snel van gedachten te veranderen nadat hij had geproefd dat Cantor zijn jerkbaits hard zijn. Maar om tien over negen was het dan toch Sander. Wout berichtte Sanders eerste snoek van de dag via de walkie talkie. Een prachtige groen snoek van vijftig cm was het resultaat van de eerste uren op het water. Het was een vochtige en mistige ochtend.

Tot nu toe waaide het ook nauwelijks. Niet de meest gunstige omstandigheden, zou je zeggen. Met twee bootjes sterk, bleven we een beetje achter en zochten op een gegeven moment een mooi plekje alwaar we onszelf zouden verwennen met een lekkere bak koffie en wat zoete koek. En reken maar dat dit erin ging. Na een aantal keren wat kunstaas geworpen te hebben en met een halfvolle thermoskan, besloten we richting andere kant van het meer te varen. Trollend konden we mooi een meter of tien uit de kant blijven en zo wellicht nog wat snoek pakken. Dit bleek een goede zet te zijn. Dennis wist een mooie snoek aan de haak te slaan. Het bleek toen nog maar net koffietijd te zijn. We hadden nog een lange dag te gaan.

Gelukkig had Dennis nu ook wat gevangen, want niet veel later werd er wederom een vangst gemeld. Ditmaal was het Markjan met een mooie snoek van vijfenzestig cm. En vanaf dat moment bleef om de havenklap melding komen van gevangen snoek. En jawel, totdat uiteindelijk zelfs de melding kwam van een triple strike. De heren Snoeken.net hadden gelijktijdig drie snoeken aan de haak geslagen. Dit maak je ook maar eens in je leven mee. En ze hielden niet op met vangen van snoek. Op een bepaald moment vroegen we ons met zijn allen af….zouden ze echt zo snel zoveel snoek vangen? Of hielden ze ons voor de gek….

En aan onze kant…bleef het wat stiller. We visten beduidend meer met groot aas en op grotere snoek. Tegen half elf was het wederom Dennis, een aardige snoek hapte op een mooie, door Dennis zelf afgespoten Slaughter. Helaas was dit plezier van kortstondige aard, want zojuist had Dennis ontdekt, dat ie zijn boga grip waarschijnlijk naast de boot had neergelegd. Niet dat daar nog een bagagebootje of iets dergelijks had gelegen. Nee, was dat maar waar. Hoogstwaarschijnlijk lagen er op dat moment een aantal snoeken naar te kijken en zich kostelijk te vermaken, dat weer zo’n halve gare visser zijn materiaal in het water wist te gooien. Wel een mooie foto kunnen maken tijdens de dril.

Gary en ook Vincent en Philip deden driftig hun best eens wat vis te kunnen tonen. En uiteindelijk lukte dit ook nog. Op Singing Lures jerkbaits, welke ik de vorige avond had uitgedeeld, werden in korte tijd twee tachtigers gevangen. Eentje door Vincent een ook eentje door Philip. De jongens waren wat blij met de jerkbaits die meteen al snoek opleverden.

Hierna wist ook Dennis weer snoek te vangen. Wederom op Singing Lures. Langzamerhand kwamen we aardig aan de overkant van het meer en daar wilden we staand met wat jerkbaits over de waterplanten onze kansen beproeven. Helaas wist dit niets op te leveren. Wel wist Gary een Singing Lures te verspelen in de bek van een snoek.

De snoek bleek de hoofdlijn te hebben doorgesneden. Waarschijnlijk heeft ie de stalen onderlijn een keer of twee om zijn bek heen gewikkeld en zodoende kon ie de gevlochten lijn aanpakken. Zonde voor je nieuwe jerkbait Gary. Gelukkig wist Gary later nog wel eentje te haken en Cantor wist hier een mooie foto van te maken.

Jammer genoeg kreeg de buitenboordmotor van Gary steeds vaker en steeds meer kuren. Uiteindelijk moest hij er maar me ophouden. En hierbij verafscheidde Gary zich samen met zijn jongens. Later op de dag zou Gary ons opwachten bij de bootjesplaats. Ook Dennis leek nu aan de lopende band snoeken binnen te tillen. De ene na de andere beet. En het gebeurde echt aaneenlopend. Je had je aas nog niet in het water hangen of er hing al weer eentje. Grandioos.

Cantor bleef het proberen maar ving niets. Op een aantal aanbeten na leverde zijn dikke Slaughter trollend niets op. Totdat ie zijn Singing Lures eindelijk overboord smeet en met de chubby van Salmo aan de haal ging. En dit werkte juist heel goed. Met flinke halen werd dit monstertje door het water getrokken en dit wekte voldoende aandacht van de vissen en resulteerde dan ook eindelijk voor Cantor in snoek. En hoe graag Cantor ook wilde melden dat ie wat had gevangen, hij kreeg maar geen gehoor in zijn walkie talkie. En ook de enthousiaste verslagen van de drie West-Friezen scheen de walkie talkie niet meer door te willen geven.

Dat dit te maken had met een verkeerde frequentie waarop die van Dennis en Cantor per ongeluk in de bak met kunstaas was afgestemd, wisten we pas toen we aan wal stapten. En tot die tijd vingen we door en voor Dennis wist de snoeken in grote getale naar boven te slepen. Dat het team van Markjan ontzettend veel vingen wisten we hierdoor dus ook niet. De mist werd dikker en het was vies vochtig op het water. Op een bepaald moment besloten we eens te kijken waar het drietal zich ophield. En het bleek dat zij via de ene kant het meer waren overgestoken en wij via de andere kant. Zodoende kwamen we elkaar na dit besluit sneller tegen dan we dachten. En zodra we op hun kant gingen vissen sloegen de vissen op ons aas. Het was heel typisch om te zien dat die kant van het meer ontzettend veel snoek opleverde. Het begon ook plotseling aardig te waaien en hierdoor bleken we overal weer snoek te kunnen vangen. Maar het einde van de dag kwam in zicht en op de terugreis pakten we onderweg nog een paar snoekjes.

Gary had een ruime tijd vanaf de kant met wat jerkbaits getracht wat snoek te verleiden en dit lukte hem ook twee keer. En met een dagtotaal van maarliefst bijna vijftig snoeken mochten we niet teleurgesteld zijn.

Thuisgekomen na een dag hard werken met mooie resultaten was het avondeten een welkome en gezellige bezigheid. Man wat hadden we een honger!! Aangezien dit de laatste dag was, hielden de meeste van ons na de maaltijd een avondsiësta. Gary en Cantor hebben de avond gezellig kletsend door gebracht en tegen twaalf uur was het de tijd om de auto vol te laaien met bagage en aan de huisreis te beginnen. Dit bracht ons aan het einde van een bewogen en indrukwekkend extra lang weekend in Zweden bij Gary, Cissy, Vincent en Philip. We hebben ontzetten genoten van de gastvrijheid welke we hebben kunnen genieten. En ook de inzet was meer dan 100% Met recht kan ik een ieder dit prachtige vakantiepark aanraden. Voor het hele gezin een heerlijke omgeving, lekker tot rust komen met en in de natuur. Dat is wat een mens zo af en toe nodig heeft. En viswater hebben ze overal wel. Maar een visgids als Gary heb je nergens.

Bedankt!!!!