Gevoelsmatig lang vervlogen tijden.

Ik zou best een lange verhandeling kunnen houden over een chat die ik ruim twee maanden geleden met Pieter voerde. Zinloos en saai. Maar de strekking was dat ik weer regelmatig zou gaan schrijven voor deze prachtige site.
Nu is natuurlijk 1 maal per jaar ook regelmatig, maar volgens mij bedoelden we toch iets anders. Echter heb ik een rampzalige periode achter de rug en eigenlijk is deze nog niet volledig over. Het zorgde er voor dat ik amper heb kunnen vissen en dat had dan weer tot gevolg dat ik mijn belofte aan Pieter niet kon waarmaken. O ja. Ik heb geprobeerd afspraken met vismaten te maken. Sterker nog: Ik heb ze ook gemaakt (3x zelfs), maar helaas sloeg dan telkens weer de rampspoed hard toe en moest ik afzeggen.

De enige vis tijdens mijn laatste lange sessie.

Het is daarom lang geleden dat ik echt een lange sessie heb mogen maken. Deze was samen met Jouke en we zouden een nieuw water proberen. Ik had deze aangedragen, echter had ik buiten Jouke gerekend. Hij had daar in het verleden vele uren gemaakt. En ook veel gevangen. Na 2 minuten al liep mijn dobber weg en de vis werd geland. Blijkbaar had ik toch wel een goed stukje water uitgekozen. Vervolgens horen we een stem: Heeft u een vergunning? We bleken op verboden water te vissen en dat terwijl we het water toch echt in het boekje hadden zien staan. De kleine lettertjes... die hadden we gemist. We kwamen er mee weg met een waarschuwing en we nokten af naar ander water. Gevolg... Zilch aanbeten de rest van de dag. Het was wel gezellig.

Hier deed te bait het nog, maar schade is al te zien.

Toch heb ik regelmatig mijn frustratie afgereageerd door even een uurtje, maximaal twee uurtjes in de polder door te brengen. Een rugzakje ging mee met wat kunstaas en een jerkstokje met reeltje. Dat was dan mijn uitrusting. Het was echt stoom afblazen en daarbij ging ik als een beest te keer. Ik gebruikte dan ook steevast snelle jerkjes en vooral een zelfbouw baitje (Gemaakt door Willem Romeijn van WR baits) was bij deze korte sessies een faboriet. Het ding schiet alle kanten uit en is zo te zien erg aantrekkelijk voor snoeken om de tanden in te zetten. Sterker nog. De bait is ondertussen geheel tot brandhout verwerkt.

Broer Ad weet ze ook wel te vinden, die snoeken.

Tijdens de korte sessies ging mijn broer soms mee, maar meestal was ik alleen aan het raggen. En Qua vangsten ben ik verwend. Zo terugkijkend denk ik dat mijn slechtste sessie 2 snoeken opleverden in 1 uur vissen. Meestentijds was het oorlog.

Deze rakker bleef springen.

Het is denk ik nodeloos te zeggen dat niet alle snoeken in de polder groot zijn. Gemiddeld liggen de snoeken er toch rond de 60 cm, maar het mooie van poldervissen is toch dat alle aanbeten gezien kunnen worden. Ook de kleine rakkers maken er soms een waar spectakel van. Vaak zijn het echte jumpin' jacks.

Prachtige polderklatser die me op veel spectakel trakteerde.

Ja, spectakel. Dat veroorzaken de snoeken vaak. Neem nu de volgende snoek. Ik was van huis weggereden een uur voor het donker. Deze korte sessie sloot ik af met 3 of 4 snoeken. Echter de derde was er 1 om in te lijsten. Ik had mijn auto stilgezet in de polder op een mooi plekje met veel bruggetjes, wat bomen en een boerderij. Eigenlijk had ik amper vertrouwen in deze plek, want het was er amper 60 cm diep. Echter met de 3de worp al ving ik een snoekje en daarom besloot ik toch nog wat worpen te doen. Ik maakte een mislukte worp. Mijn aasje kwam ergens in het midden van de sloot neer. "Kansloos", dacht ik nog. Echter zag ik plotseling een meter of 3 van mijn aasje vandaan een boeggolf aankomen. "Hmmmmm. Toch niet zo kansloot..." Inderdaad zag ik achter mijn bait een bek open gaan en vervolgens zag ik een mooie polderklatser zo over mijn kunstaas heenschuiven. De snoek draaide weg en ik harkte aan. Bait helemaal naar binnen.
Echter de volgede keer dat ik de snoek zag hing de bait al half uit de bek. Direct begon ik de snoek minder geforceerd binnen te drillen, echter toen de snoek mij in de smiezen kreeg draaide ze nog 1 maal weg en taildance-te ze door de slip gaand van me weg. Hahahaha. Yesss! wat een verwennerij! Gelukkig bleef ze hangen en even later lag ze tussen mijn voeten in het ondiepe water. Ik wilde me bukken om haar te pakken, maar op dat moment deed de snoek de bek open en ze boerde pardoes de bait uit haar bek. Los... Ik wilde haar snel nog pakken maar de snoek schoot weg in een laatste krachtinspanning... zo met de kop de kant in... Hahaha. Ze was me te snel af, maar blijkbaar wilde ze toch met me op de foto. Riet uit de bek, modder op de kop.

Elke snoek heeft haar verhaal.

Sommige aanbeten zijn uit het boekje. Je weet wel. Een tak, kunstaas er langs. Klap.

Ze springen niet alleen wanneer ze al aan de lijn zitten.

Of soms komt een snoek de bait uit de lucht plukken. Hoe vaak is me dit al niet gebeurd dit jaar. Ook deze snoek presteerde dit. Ik tilde de bait uit het water en op dat moment besloot een volger er voor te gaan. Gierende hartverzakking tot gevolg, even mijn thuissituatie vergetend.

Snoek is fanatiek.

Soms ook zie je 'gewoon' een snoek komen, de bek open doen en toehappen. Vaak wordt als reactie aangeslagen en gelukkig zijn de beesten zo fanatiek dat ze hangen.

Fraaie poldersnoek

De laatste iets langere sessie was weer samen met mijn broer. We hadden 2 uur tot het donker en daarin ving ik 6 snoeken. Toch voelde het enorm taai (Rix zal wel weer commentaar hebben), maar dat kwam doordat ik mijn broer ook wat vis had gegund. Het mocht zo niet zijn.

Prachtige massieve snoek. Deze gaat denk ik nog wel groeien.

Echt de mooiste aanbeet van de dag was de snoek van de vorige foto. De snoek kwam achter een obstakel vandaan zetten en vlak voor mijn voeten sperde ze de bek open. In een reflex sloeg ik weer aan. Eigenlijk fout, want voor het zelfde had ik de bait uit de bek geslagen. Echter, had gelukkig de snoek al de bek dichtgedaan. De snoek ging 2, 3 maal door de slip, maar daarna was mijn broer er bij om te helpen. Uit het water pakken, tang, foto, terug. Snoeken vang je samen.

Deze koos wat mij betreft de verkeerde bait.

Na anderhalf uur stond ik op 4 snoeken. En eigelijk was het tijd te stoppen. Echter wilde ik graag dat mijn broer ook nog wat zou vangen. Niet dat hij geen actie had. Hij had zelfs veel meer actie dan ik. Echter draaiden alle snoeken achter zijn bait langs weg. Puur gevalletje dressuur. Ik hoopte stiekem dat de vissen in de schemer de terughoudendheid zouden laten varen. Echter mocht het niet zo zijn. Ik ving er in korte tijd twee bij. Jammer dat ze juist mijn bait uitkozen.

Ik moet aardig wat spiritualien hebben genuttigd toen ik dit verzon.

Ik begon al over dat stukje kunstaas. Aan gort gebeten. Echter de laatste vis die ik ving heb ik niet op de foto kunnen zetten. Deze snoek was me echt te snel af. Ze voerde een Houdini act uit tijdens een poging tot het maken van een foto. Ik had mezelf verwend met een nieuw pareltje van techniek. Een Abu Morrum reeltje was toegevoegd aan mijn stal. Die moest ik toch even proberen voordat ik op bezoek zou gaan naar het ziekenhuis. Zo gezegd zo gedaan. Ik ving twee snoeken en de tweede wilde ik een close up van maken van de kop van de snoek en het pareltje van een reel. De mooie 80er hield ik in de kiewgreep in de linker hand en ondertussen probeerde ik de camera af te stellen en in positie te brengen. Op het moment dat ik dacht klaar te zijn bedacht ik me dat ik de camera nog op macro moest zetten. Hier was ik mee bezig en even verslapte daardoor de aandacht. Klats... de snoek spartelde op dat moment zo uit mijn handen. Direct drukte ik de snoek via de nek in het gras. En de snoek bedaarde weer. Ik zette de camera op macro en liet de snoek los om haar weer in de kieuwen te pakken. Klats... ze sprong zo onder mijn handen vandaan de helling richting water af. 30 cm boven het water bleef ze even liggen. Vervolgens kronkelde ze over het gras al knipogend zo het water in. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Die foto van een close up met snoek en pareltje komt nog wel een keer.
Echter het was het definitieve einde van een geweldig baitje. En dat te bedenken dat het allemaal met een gap was begonnen.

Geweldig baitje is nu brandhout. Lood hangt er uit.

Goed. Een aantal korte sessies. Dat is waar Pieter en ik het mee moeten doen. Zou ik ze allemaal achter elkaar hebben geplakt en in 1 lange sessie van een dag hebben uitgevoerd, dan zou ik ongekend veel snoeken hebben gevangen. Voor mij een absoluut onmogelijk te verbeteren record. Echter werkt vissen zo gelukkig niet. Qua vangsten ben ik weer eens verwend. Echter de lange sessies met een fijne vismaat mis ik. Gelukkig gaat het met mijn familielid weer de goede kant op en het gaat zo goed zelfs dat ik het heb aangedurfd weer een afspraak te maken. Morgen gaan Jouke en ik samen achter de snoek aan. Aantallen zullen er niet komen, maar dat maakt mij niet uit. Ook het bikkelen voor die ene grote vis, want dat is wat we gaan doen, vind ik erg leuk. Ik heb er zo enorm veel zin in...