Het is ieder jaar hetzelfde liedje; menigeen is het snoekseizoen glansrijk gestart, op de ene internetsite worden ze nog groter afgebeeld dan op de andere en wij hadden amper tijd om van de zijlijn toe te kijken. Van gezellige fietstochtjes met je schoonfamilie tot barbecue’s, intrekkersfeestjes en allerlei sportieve activiteiten. De maanden mei en juni zitten altijd zo bomvol verplichtingen, dat je amper tijd voor jezelf houdt. Maar goed, een dagje verlof bood uitkomst en zo zaten wij op vrijdag 8 juni eindelijk eens op het water.

’s Ochtends vroeg - bij het traileren van de boot - werd al duidelijk dat het die dag smerig warm zou worden. Het KNMI voorspelde plaatselijk tropische temperaturen van rond de 30 °C. Alsof dat nog niet genoeg was werd er een weeralarm afgegeven; zware tot zeer zware onweersbuien, plaatselijk met hagel en harde windstoten zouden vanaf het zuiden ons landje aan gaan vallen. Friso antwoordde ontkennend toen ik hem vroeg of hij – net als ik – een regenpak bij zich had. “Regenpak??”. Volgens hem was een trainingsjackje ruim voldoende. Ondertussen deed ik even een schietgebedje voor hem.

Om de plas te verkennen besluiten we eerst een stukje te gaan trollen om vervolgens met jerkbaits mooie hotspots af te werpen. Al varend over prachtige taluds tussen de 2½ en 6 meter schuift er na ca. 20 minuten een knappe snoek over Friso’s kunstaas. “Ja! Dikke volgens mij!”. In eerste instantie blijft de snoek op diepte en komt traag zwemmend richting onze boot. Een paar meter van de boot komt daar ineens een heel boze, maar flinke snoek in haar geheel kopschuddend boven water uit. “Meter!!”, roepen wij beiden in koor. Achteraf bleek dat net iets te optimistisch. “Als ze haar tong uit wil steken is het een meter”, zeg ik. Helaas gebeurde dit niet zodat het meetlint uiteindelijk bleef steken bij 98,5 cm. Niettemin was het een prachtig getekende meter in wording. Ze lieten er blijkbaar geen gras over groeien vandaag, want na de factor 20 was ikzelf aan de beurt. Niet zo groot deze keer, maar snoek = snoek luidt een veel gebruikt gezegde in onze boot.

Vorig jaar op de Visma kochten we voor een paar euro zo’n oranje marker. Deze kwam vandaag eindelijk eens goed van pas. Er stond namelijk een behoorlijk briesje, waardoor je in no-time over stekken heen waaide en dat konden we tijdens het jerken net niet gebruiken. Door de stekken te markeren konden we zo precies zien of we nog goed zaten. Helaas leverde dit vandaag niets op. We besloten nog een keer de plas af te trollen en dan te verkassen. In het uur daarop bracht dit nog twee extra snoeken in de boot; 82 cm voor Friso en een hoge zeventiger voor mij.

Onze teller bleef voorlopig op vier steken. Even nog mocht ik m’n nieuwe jerkstok (jullie weten wat er met de vorige is gebeurd..) testen op deugdelijkheid want onderweg haakte ik – al jerkend – m’n eerste brasem van het jaar. Maar volgens onze eigen boot-jurisprudentie worden dit soort slijmjurken niet voor vol aangezien, tenminste niet aan een snoekhengel. We gingen dus snel verder. Onderweg hebben we ons nog vergaapt aan fraai natuurschoon dat – als gevolg van het warme weer – in kleine kuddes naar het strand was getrokken. Vooral bij de wijfjes was duidelijk te zien dat de dikke wintervacht plaats heeft moeten maken voor een veel luchtiger zomervariant. Een vernuftige oplossing van moeder natuur zullen we maar zeggen.

Aan het eind van de middag nam de bewolking zichtbaar toe. We wilden ons in geen geval door onweer laten overvallen, dus besloten we langzaam terug te varen. Op een mooi talud werd mijn kunstaas onderschept door een snoek die – zo leek – met alles wat ie had over de Fatso heen schoof. Deze sterke snoek verdiende niet bepaald de schoonheidsprijs, maar was toch nog 94 cm lang. Vijf uit vijf. Niet slecht voor zo’n tropische dag.

Good goan
Wouter