[b]We waren weer afgereisd naar dezelfde bestemming als vorig jaar met onze jaarlijkse voorjaarstrip naar Zweden. De vorige reis deed onze stoutste verwachtingen overtreffen door heel veel grote vissen die we vingen. De verwachtingen zijn dan ook hoog als we vertrekken voor deze reis. Hoe ons avontuur verliep kun je volgen in de twee delen die de komende tijd hier verschijnen. [/b]

De tijd vliegt om als je het naar je zin hebt. En hier zit ik dan al weer aan het terug kijken op mijn jaarlijkse voorjaartrip naar Zweden. Een prachtige week met hele leuke kameraden waar ik weer veel mee gelachen heb. Mooie vangsten weer geboekt maar ook hard moeten werken om een vis te vangen want het werd een heel koud voorjaar dit maal in het hoge noorden. Onze reis begon op donderdagnacht toen vismaat Ronald hier bij mij voor de deur verscheen. De trailer werd achter zijn auto gekoppeld en hier begon meteen onze eerste probleem. De verlichting van de trailer bleek niet in orde terwijl we dit enkele weken terug al eens gecontroleerd hadden. Ik kon er geen vinger achter krijgen en ondanks dit heuvel besloten we toch op pad te gaan, nee we moesten wel. De constante verlichting bleek te werken dus het leek ons veilig om op pad te gaan. Later bleek het een probleem met de weerstand te zijn en konden we het alsnog oplossen.

Rond drie uur in de nacht komen we aan op een parkeerplaats aan de duitse autosnelweg. Hier hadden afgesproken met onze andere vrienden maar zij bleken nog een klein uurtje nodig te hebben eer ze hier konden arriveren. We besluiten deze tijd even te nemen om te rusten en we vallen allebei in slaap. Als de auto begint te schudden schieten we wakker en blijken onze vrienden zich een deuk te lachen van die twee zotten die liggen te knorren in een auto. We praten even bij en gaan dan vlug verder want we hebben nog een lange weg te gaan. De reis liep verder voorspoedig en op vrijdagmiddag arriveerden we op onze bestemming.

Althans onze voorlopige bestemming want de eerste nacht werd doorgebracht in een jeugdherberg om de volgende dag onze intrek te nemen in het huisje voor de komende week. Die dag stonden we om acht aan de helling en konden we eindelijk weer na een jaar op dit prachtige water vissen. Aan de helling staat een kennis uit eigen land zijn boot op orde te maken en schrikt op als ik hem toeroep wat dat moet…. We wisten van elkaar dat we hier een visvakantie zouden houden maar hadden niet verwacht elkaar zo snel alweer te ontmoeten. We praten even bij over de prachtige vistijd die we hier vorig jaar ook allebei beleefd hadden en hoe we dachten dit jaar te beginnen hier. De tijd zou het leren en we gaan gespannen op weg naar de eerste stek……

We besloten meteen door te varen naar de beste stek van onze vorige reis en het was bijna niet te geloven want na mijn derde worp stond ik al een hele mooie vis te drillen van 1.04m De visvakantie was nog amper begonnen en ik had al weer een vis over de meter dat zou weer wat beloven. Mijn fototoestel lag nog in de auto tussen de andere spullen en Ronald bleek lege batterijen in zijn toestel te hebben dus konden we deze eerste vangst niet vastleggen. Niet veel later ving ik nog een snoek van 96cm die een diep geviste shad wel zag zitten. Deze stek is namelijk heel diep water met als diepste punt 25 meter waar het best met shads gevist kan worden. Dan blijkt het gelijk gebeurd want de komende uren krijg ik geen aanbeet meer terwijl mijn vismaten dit zelfs nog niet gehad hadden.

Het is rond het middaguur als we besluiten om bij ons huisje langs te gaan om te zien of de sleutel al was gebracht. Het huisje stond vlak aan het water niet ver van onze stekken dus konden we de boot zo voor het huis afmeren. De sleutel stak in de deur en we besloten de auto’s te gaan halen van de helling en eerst onze spullen maar eens uit te laden. Na dit alles zijn we weer het water opgegaan op zoek naar leuke stekken. De watertemperatuur valt ons hier meteen op want deze is naar onze smaak toch iets te laag voor de tijd van het jaar. Met nog net geen vijf graden loopt het ver achter rond deze tijd. De eerste stekken die we aandoen rond baaitjes en inhammen geven dan ook geen aanbeet. We zien zelfs af en toe nog ijs in de kant liggen wat toch wel aangeeft dat de winter hier nog niet zo lang terug nog heerste.

Het word zoeken geblazen verder deze eerste dag en het werd tot ver in de middag voor we weer vis vingen als we terug keren op onze eerst stek. Ronald weet een leuke snoek te vangen van 96cm zodat ook hij niet meer visloos aan deze vakantie hoefde te beginnen. Niet veel later krijg ik een vreselijke beuk op de hengel als ik een shad met rustige tikken terug vis. De vis loopt direct goed door de slip weg naar diep water en het was meteen duidelijk dat dit een beste was. Na een spannende dril kan ik dan een prachtige snoek van 1.15m landen. Het was genoeg voor vandaag en we gaan terug naar ons huisje. Onze vrienden Youri en Luc hebben toch ook nog een leuk aantal snoeken kunnen vangen maar hadden dezelfde ervaring als ons, het is zoeken geblazen om vis te lokaliseren. Ronald die we de laatste jaren echt als onze privé kok zijn gaan zien maakt weer een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Na een afzakkertje zoeken we ons bed op en vallen we in een diepe slaap na twee vermoeiende dagen.

Het is zondagmorgen als ik rond zeven uur wakker wordt met een vreselijke hoofdpijn. De twee vermoeiende dagen breken me op in de vorm van een migraine aanval. Het ontbijt krijg ik niet weg en ik besluit om nog een paar uur te gaan rusten. Vismaat Ronald gebruikt die tijd om nog wat inkopen te gaan doen voor het eten. Youri en Luc gaan op pad en proberen wat nieuwe stekken op te zoeken. Het heeft de afgelopen nacht zes graden gevroren en dit zal zeker niet gunstig zijn voor de ondiepe baaitjes waar de watertemperatuur nu snel zakt. Rond elf uur ben ikzelf weer helemaal fit en als Ronald terug komt gaan wij ook op pad. De boot kan vlak naast ons huisje getrailerd worden en ligt er dan ook vlot in. We proberen eerst de diepwater stek eens maar hier blijft het erg rustig. In de middag kammen we enkele baaitjes uit maar het valt niet mee en alles lijkt zo’n beetje visloos terwijl de regen ondertussen met bakken uit de hemel komt. Tegen de avond gaan we terug met allebei één visje gevangen en tot op het bot doorweekt van de regen. Zelfs het 123 baaitje, de naam die ik het gaf met de vangst van een 1.23m snoek vorig jaar, geeft geen vis. We hopen de komende dagen op betere tijden.

Maandagmorgen na het ontbijt ga ik de boot op orde maken en deze blijkt één bak ijs te zijn. Weer heeft het deze nacht flink gevroren maar nu schijnt toch de zon al op deze vroege morgen. Gisteravond hebben we de kaart erbij gepakt en gezocht naar nieuwe stekken. Het was ons nu wel duidelijk dat in het gebied waar wij zaten de vis nog niet in de ondiepe baaitjes zat. We hadden een mooi gebied landinwaarts ontdekt met veel leuke baaitjes. Enig nadeel was dat we er tien kilometer voor moesten varen maar dit was met een half uur wel te doen. Het is nog koud als we s’morgens vroeg vol gas met de boot over het meer varen. Een half uur later komen we inderdaad in het gebied aan waar het dan maar moest gebeuren. De eerste stekken die we aan doen brengen niet wat we ervan verwacht hadden maar later op de dag komen toch de eerste vissen in de boot. Langs een mooie dikke rietkraag in een uitgestrekte baai vang ik naast een snoekje van in de zeventig een mooie snoek van 95cm. Ook spotten we diverse volgers en hier blijkt toch meer vis te zitten dan onze eerder gebied.

Toch gaat de vis niet echt vol op het aas en diverse jerkbaits die ik bevis worden gewoon gemist door de snoek. Ook ronald heeft het zwaar en heeft nog geen vis weten te pakken. Het weer is stukken beter dan voorgaande dagen en met een heerlijke zonnetje en weinig wind genieten we volop. Het gaat gestaag met de vangsten later in de middag als we nog wat baaitjes aandoen en af en toe komt er nog een vis aan boord. Het is deze middag als we een heuse beverburcht ontdekken met een boel aangevreten bomen erachter. Deze beesten vellen hier complete bossen. We keren nog een keer terug naar de mooie rietkraag en weer weet ik hier een mooie snoek van tegen de meter te pakken. Ook Ronald weet nog een snoek te pakken maar dan word het al weer tijd voor ons om terug te keren naar ons huisje. Ronald gaat weer een heerlijke maaltijd voor ons klaarmaken waarna we niet al te laat ons bed weer op zoeken. Het was weer een lange vermoeiende dag.

Tot zover het eerste deel van onze visweek in Zweden. Volgende keer ga ik verder met het tweede deel van onze reis waarin het venijn hem in de staart zit.

Pieter Nederlof