Snoeken zijn vol energie bij watertemperatuur rond de 20 graden!

Het is alweer een paar weken geleden dat op zondagochtend Michel me belt dat hij ondertussen ook bij de helling is gearriveerd. Ik draai de honda even goed los aangezien ik nogal een stukje van hem verwijderd ben. Een 10 tal pk’s brult over het spiegelvlakke water om een kleine 5 minuten later te arriveren bij de hellling! Mogguh… klinkt het met een brakke stem en zonder al te veel woorden word er het een en ander in de boot geladen en kunnen we op pad. Het beloofd een mooie dag te worden, en heel erg veel vertrouwen in een denderende vangst hebben we, althans ik.. niet! We besluiten om het eens anders als anders te doen, en doordat er heel weinig wind stond kon dit ook mooi. We gingen heel, heel langzaam driften om zo met grote shads de bodem af te tikken op zoek naar die ene dikke bak!

op een sd'tje!

We zijn nog maar net goed en wel begonnen of Michel krijgt een beste klap op zijn hengel… even later nog eens, en dit keer blijft de vis hangen. Een paar flinke stompen op zijn hengel en de pret is weer voorbij, de vis is gelost! BALEN! Bij de volgende drift ben ik aan de beurt en op exact dezelfde plek wederom een aanbeet, en dit keer zat hij wel goed vast. De watertemperatuur lag rond de 19 graden, en de vissen zijn dan ook niet moe te krijgen. Toch weet ik even later de vis in het kieuwdeksel te grijpen, en we schieten gelijk een plaatje, een mooie vis om de dagscore mee te openen!

culinair hoogstandje!

Dan valt het volledig stil en besluiten we een stukje te gaan trollen… dat moest ook wel, want Michel had na zijn dj kunsten van de avond ervoor niet zo extreem veel energie meer te gebruiken. Tijdens het trollen pak ik een klein snoekje en aangezien het al bijna 10 uur was besloten we maar eens een pan met gehaktballen warm te maken! Dit lieten we ons natuurlijk weer heerlijk smaken en blijkbaar was dit ook wel het culinaire hoogtepunt van de dag. Want hoe we ons best ook deden, we kregen er niks meer uit! Nouja… 1tje nog dan… voor Michel.

Bende!

VAAAAST! Riep Michel, dikke bende ook altiet! Maar die dikke bende begon toch opeens te zwemmen, en even werd gedacht aan een dikke bak, maar helaas kwam deze vis net over een halve meter, maar wat waren we er blij mee. We knooien nog wat door, maar het mocht voor deze dag niet meer zo zijn.

Een welkome opening, net geen 90!

Dan een week later, Marco had door alle drukte van zijn nieuwe huisje… (nouja nieuw…. Eigenlijk word het zo ongeveer gesloopt en vanaf de grond weer opnieuw opgebouwd) toch nog even een gaatje in zijn agenda gevonden om een dagje weg te kunnen. Ik had de dag ervoor een poging gedaan wat aasvissen te vangen om het eens met de fireball montage te proberen! Helaas kwam ik ‘door omstandigheden’ niet verder dan 2 kleine voorntjes, maar toch had ik ze voor de zekerheid maar meegenomen. Je weet immers maar nooit!

knap staaltje 'taildancing!'

Toen Marco ’s mogens arriveerde bij de helling en zijn kunstaascollectie waar menig hengelsportwinkel jaloers op is bij mij in de boot zette vertelde ik hem dat ik het ook ff met die voorntjes wou proberen, en dat we er misschien wel verstandig aan deden ons vaste stokje ook even bij in de boot te gooien voor het geval dat…. Marco is een oude witvis kampioen die er toch niet al te veel moeite mee zou hebben om er een paar voorntjes bij te vangen mocht dat nodig zijn.

Lekker aggresief die snoekjes!

Nou… het was nodig! Bij de eerste poging op de fireball is het vrijwel gelijk raak voor Marco, maar helaas weet hij kort voor de boot het visje vakkundig te verspelen. Even later denk ik een aanbeet te hebben en sla aan wat geen snoek tot gevolg had, maar wel dat de aasvissen op waren. We besluiten naar een andere stek te gaan waar we ook even wat voorntjes konden vangen. Eerst trollen we een rondje en gelijk haak ik een mooie vis die knokt voor wat hij waard is. Dit keer beslissen we het gevecht wel in ons voordeel en een mooie snoek van net geen 90 mag op de gevoelige plaat. Zo, de kop was eraf, nu maar even richten op de voorntjes.

plaatje!

Tegen alle verwachtingen in heeft Marco de grootste moeite met het vangen van een paar visjes terwijl het bij mij aardig begon te lukken, even later zwommen dan ook een stuk of 6 kakelverse (kleine) voorntjes in de emmer! We varen naar de beoogde stek en monteren een dood voorntje aan de fireball, en wederom is het snel raak, dit keer voor mij, ik zet de haak en een mooie vis mag weer op de foto, dit keer 2 cm kleiner als de eerste, maar met 87cm toch weer een hele mooie vis!

de kop eraf voor Marco

Dan krijgt Marco het spelletje ook door en ik probeer de boot zo goed mogelijk te controleren op de stek als ik aasvis op de dieptemeter zie… hangen roept Marco opeens en wederom een mooie vis komt er in de boot. Als het ritueel is gedaan en Marco de vis terug wil zetten drijven we al weer boven een ondiepe plaat van 1,5 meter water, opeens zie ik dan in mijn ooghoek wel een heel groot vissymbool op de fishfinder en ik gooi direct mijn voorn over boord, deze heeft niet eens tijd om de bodem te raken, want direct loopt mijn lijn opzij weg. Terwijl Marco’s vis net de diepte weer opzoekt sla ik aan en sta ik aan de andere kant van de boot alweer een vis te drillen. Dan is het gebeurd en na een paar vermoedelijke aanbeten die misgeslagen worden waardoor we weer door de voorns zijn besluiten we voor dat we naar een andere stek gaan dat we weer eerst wat voorntjes moeten vangen.

103 voor Marco op de fireball!

Wederom laat ik Marco even zien hoe dat moet en we verkassen. Op de volgende stek is het weer binnen 5 minuten raak voor marco, en hij lijkt er handigheid in te krijgen. Binnen no time vangt hij 2 snoeken, en de 3e die komt als ik de boot over een ondiepe plaat even in de achteruit zet om het talud weer op te zoeken. Het is niet nodig, want tijdens het achteruit varen word Marco’s voorn gegrepen en de vis haakt zichzelf, voor de zekerheid geeft Marco hem nog een harde tik na om zeker te zijn dat de vis goed vast zit! Als de vis door het wateroppervlak komt is het gelijk duidelijk!! Dikke bak!! Gelukkig verloopt de dril goed en staat Marco met een hele lange vis met een hele dikke kop in zijn handen… snel onthaken en meten… 103!!! Baaam! Weer een meter in de boot.

genieten in de avond!

Helaas is dit voor Marco gelijk de laatste vis van de dag want het werd voor hem nu echt tijd om naar huis te gaan. Zelf ga ik nog even verder. Toevallig belt net mijn buurman dat die de hele dag had geblankt vanuit de bellyboot, en ik vraag hem of hij nog een paar uurtjes zin heeft! Hier had hij wel oren naar en een half uurtje later zat mijn 2e vismaat van de dag bij me aanboord. Hij had nog even wat aasvisjes meegenomen en probeerde het op zijn beurt met spiering.

Op de sardien!

De eerstvolgende 2 uur gebeurde overigens wonder boven wonder helemaal niets meer, en als we een stuk gaan trollen richting een andere stek weet ik toch weer een visje te haken. Even later vissen we een bruggetje uit, want voor buurman Harry een leuke vis opleverde. Zijn spiering aan de fireball was gegrepen en zijn blankdag was direct helemaal goed. Net voordat we willen stoppen trollen we nog een keer een mooie stek op en neer en ik weet daarmee de laatste vis van de dag te haken. Dit maak je niet vaak mee, overal waar je kijkt bikini’s, smeren met zonnebrand alsof je leven ervan afhangt, maar wel 9 vissen in de boot met een mooi gemiddeld formaat! Mij hoor je niet klagen en ik kan niet wachten om verder te gaan expirimenteren met de fireball…. Maar eerst gaan we nog even steuren sleuren in Italië, waar jullie ook waarschijnlijk nog wel wat van gaan horen!

Iedereen die zover is…. Fijne vakantie!

Rix