[i]Door: Monique[/i]

Al enige tijd is Rick vóllédíg in z’n nopjes. En ja, dat komt door zijn nieuwe moter op de boot. ‘wat löp hee hard he’, ‘in planee’, ‘flink plank’n, gas der op en ga zo maar door. Zijn liefde voor de boot is vrij groot. En waar ik me nog enig zorgen maak over de financiële kant van zijn hobby, heeft hij daar andere ideeën over. ‘A'j om t geald trouwd bint, he'j ne koo (lees boot) in ‘n stal en ‘n vearkn in berre!’
Maar hoe enthousiast hij ook is, mij krijgt hij toch niet mee in z’n enthousiasme. Daar is trouwens vaak ook geen plek voor, aangezien Marco vaak de bijrijders plek inneemt (en daar pas ik dus niet meer bij).

de PowerCatcher Big Belly Crankbait Rainbow van spro!

Maar ok, er is weer wat te vieren nu z’n oude motor onder de hamer is geweest, dus ik besluit een avondje mee te gaan. ‘Noe mot 't nich anhaal’n met oe’, zegt Rick nog, want hij is totaal niet voorbereid op deze toegift in sociaal opzicht. Sociaal als ik ben pak ik voor ons wat drinken, wat eten en een boekje (om de tijd te doden). Rick pakt de hengels, koffers, dozen, bakken, tassen, manden overvol met kunstaas, werkelijk. ‘Of ik ook een hengel wil…’ want het blijkt toch vrij lastig als je zoveel spul hebt om er dan ééntje uit te lenen. Nou, als het eventueel kan dan zou ik dat best misschien wel willen. Dus álles inladen in de auto. ‘He'j 'n good wies an diggeln’, zeg ik nog, aangezien ik ook graag mee wil ik de auto. Maar het past en manlief en ik vertrekken naar het witte kunstof ros. Hoe verder we bij ’n stal komen hoe meer Rick begint te glunderen. Een half uur laten dobberen we dan eindelijk. Tijd om de lijnen uit te gooien zou je denken, maar niet nadat hij even heeft laten zien hoe hard de boot wel niet loopt, iets van een jongenskwaaltje, denk ik nog. ’Kiek ‘m goan!’ Nu begint dat gesjees me te vervelen en roep boven het knetterende kabaal van de geruisloze, nieuwe, glimmende, 10 pk motor: ‘An hard vaern he-j nich völ, dah had iej op tied van hoes mot goan!’ Dus doen we het wat rustiger aan, en gooi ik de PowerCatcher Big Belly Crankbait Rainbow van spro achter de boot. Deze leek me wel goed te doen deze zomermode.

En zoals het altijd eigenlijk gaat, vangt Rick de vis. Niet zo’n hele grote, maar hij mag er zijn volgens manlief. In de hoop dat ik blijf vissen en niet opgeef, roept Rick nog: ‘oals een schoap over de dam is, dan steet het hek los’. Ok, ok, ik doe nog wel even mijn best…Het is ondertussen 21 uur en ik vind het zo wel eens welletjes. Dus begin ik vast met ‘goh, best frisje he’, ‘is het al zooow laat?’, Morgen weer vroeg op’ en ‘we zitten hier toch al wel een flink tijdje, he’. Maar mannen, nee, die (willen) de hints niet snappen. Dus met duidelijkere taal: ‘he'jt 'r noar? Ik wah.’ Met een beetje gepruttel (lees: niet van de motor, maar van Rick) gaan we rechts om keert. Wel langs de kantje, ‘want doar zit ze ait in oamd!’ Op eens krijg ik op mijn prachtige PowerCatcher Big Belly Crankbait Rainbow een ontzettende ‘klappert’, dit moet vis zijn! Maar nee, volgens mij zit hij vast. De teleurstelling is van Rick z’n gezicht te lezen; en geen vis in de boot, én m’n aarsje straks op de bodem! Maar dan begint het tóch te bewegen, en hoe! Rick roept nog iets met termen als ‘slip dichter draaien!’ aangezien hij wel hard door de sliep schiet. Mannen echt, hoe moet een vrouw weten waar de slip zit! ‘IN DE WAS, DRIETBUUL!’ Na een ‘flink gevecht’ komt hij boven en de mond van mijn prins valt open, ‘’n dikk’n, ’n dikk’n! Alle proemen in ’n drek!’

Met veel geploeter krijgen we de snoek in de boot en wat een joekel! Rick heeft nog nooit zo’n grote gezien, zegt hij. Tuulk kearl… Geef vrouwlief maar een idee dat het een grote is. Nu moet hij nog gemeten worden en op de foto natuurlijk. Hoewel ik wat bedenkelijk kijk, aangezien ik nog niet kieuwgreep vaardig ben en niet zomaar mijn hand in andermans bek steek met veul tanden. Nee, dat lijkt Rick ook geen goed plan. Naar de kant, dat lijkt ons het beste! We meten de vis eerst en wat blijkt, ‘dat kan noooit’, één meter vijftig! Foto, foto, foto’, roep ik euforisch! Wat een feest is dat vissen toch! Ik neem mijn pose voor de camera, en ‘SMILE’. Maar tot mijn schrik begint de camera een heel hard piepend geluid te maken. Wat krijgen we nu! Ik MOET EN ZAL EN WIL EN GA HOE DAN OOK op de foto met deze vis! En bij de tweede poging begint hij weer te piepen. Ik roep zo hard als ik kan: ‘Bende, wat een dikke vette bende, dikke pruttel dat spul van oe!’
Rick probeert me te kalmeren en zegt: ’meisje rustig maar, je moet wakker worden, het is tijd om naar het werk te gaan.’ Ik schrik wakker, maar glimlach en denk ‘zo, ik heb het pr van mijn droomprins op z’n witte boot verbroken.’ Maar dat hou ik maar voor me, is anders ook zo sneu voor dah jung!

Good goan!

Monique,
de prinses en vrouw in huize Zonnebeld.