Bob dikt het allemaal nog even iets aan!

Het is ergens midden in december als ene Bob uit Zwolle zich aanmeld bij ons op het forum. Hij was net begonnen met het snoekvissen en stelde de vraag of iemand hem eens een beetje wegwijs wou maken met het snoekvissen. Ik reageer op zijn bericht, maar vermeld er direct bij dat het nog wel even kan duren voordat ik een keer een plekje heb. Ik zet zijn nummer in mijn telefoon voor het geval dat…

Wij waren niet de enigste vissers!

Dat geval was toevallig de laatste visdag van het snoekseizoen. Iedereen die normaal wel eens bij mij instapt had dit weekend al wat anders te doen, en meteen dacht ik aan Bob. Ik stuur hem een berichtje en vraag of hij nog steeds interesse had in een dagje snoeken. Een dol enthousiast berichtje terug liet niet lang op zich wachten en de afspraak werd gemaakt.
Zaterdagochtend pik ik hem op en rijden we samen naar het water. Altijd even afwachten als je elkaar helemaal niet kent, maar wederom was het weer een boer van formaat en de eerste grappen en grollen lieten niet lang op zich wachten. Ik had gekozen voor een moeilijk water die ik beslist dit seizoen nog een keer wou bezoeken, en ik had Bob dan ook al gelijk gewaarschuwd dat het niet eenvoudig ging worden hier wat visjes te vangen. ‘Maakt mie allemaal niks uut’ zei Bob, ‘Ik vind ’t al lang mooi da’k mee mag!’ Kijk, that’s the spirit!

De eerste van de dag bij het binnenvaren van de haven.

Als we eenmaal weg varen nemen we even de noodzakelijke dingen door. Onthaak gereedschap gereed, slip goed instellen, en even de afspraak hengels binnen te draaien mocht er een vis op knallen. Vooral dit laatste was wel even een aandachtspuntje aangezien de wind niet bepaald rustig te noemen was deze dag! Verder werd nog afgesproken dat hij ook al het kunstaas kon gebruiken dat ik in mijn koffertjes had. We trollen eerst een heel stuk water af zonder resultaat, maar helaas zonder resultaat. Dan komen we op een stek waar veel vis lijkt te liggen en we trollen meerdere malen over de stek. Net als we denken dat het hier niet gaat gebeuren begint mijn hengel te dansen in de steun. Ik grijp hem en voel weerstand, maar helaas van korte duur. Het enige souvenir dat we hier aan over houden is een gigantische schub die vast aan de haak zit geprikt. Uiteraard geven we na dit teken van leven nog meer aandacht aan de stek dan we eigenlijk van plan waren, maar helaas resulteerde dit niet in vis.

binnenkort de eerste michelin ster op mijn boot.

We besluiten een haventje in te varen waar we rustig even een bammetje kunnen eten! Maar dit moest nog even uitgesteld worden. Als we de haven introllen knalt er een snoekje op mijn aas! Na een mooie dril kan ik de eerste snoek van de dag in de boot tillen, en we kunnen met een goed gevoel wat gaan eten. Ik vraag Bob me even het ‘koffertje’ aan te geven dat voor in de boot ligt, en als ik hem openmaak kijkt hij met grote ogen naar mijn kookstelletje. ‘Wat moet je daar nou mee?’ Gewoon een lekker broodje hamburger bakken deel ik hem mee, en de vreugde stemming word nog iets verder vergroot. De broodjes hamburger gaan er in als …. Euh… broodjes hamburger, en als we er beide 3 op hebben gepeuzeld vissen we verder.

Bob's eerste bootsnoek! Natuurlijk op de kikker!

Ondertussen is bob in mijn kunstaaskoffer gedoken en ik zie hem er mijn beruchte witte mann’s kikkertje uitpakken. Ik zeg hem dat ik hier misschien wel de meeste snoeken op had gevangen afgelopen seizoen, en dat was voor Bob reden deze maar eens even aan de speld te hangen. Hij smijt het witte ding achter de boot, en voordat we goed en wel varen hoor ik: ‘VIS, VIS, VIS, VIS’ Snel gooi ik de motor in neutraal en zie dat Bob een mooie snoek heeft gehaakt! Dol enthousiast over zijn eerste bootsnoek drilt hij de vis netjes uit en pakt hem in de kieuwen. Respect voor iemand die nog maar zo kort op snoek vist en er nu al zo handig mee is! Dit belooft wat. Als we de snoek hebben onthaakt word er even een plaatje geschoten en zetten we hem snel weer terug. Net als de eerste snoek van vandaag was ook deze vis al duidelijk afgepaaid!

En snoek nummer 3 op de plaat!

Als we verder vissen is het nog geen 100 meter verder weer raak, dit maal is mijn aasje weer gegrepen, en weer een afgepaaide snoek met nog flink wat oorlogswonden. Het ritueel volgt weer van onthaken en fotograferen en de snoek word snel weer losgelaten in zijn vertrouwde omgeving. Dan besluit ik het roer om te gooien. Eigenlijk is de missie al geslaagd doordat Bob al een snoek had gehaakt. Want waar ik stiekem op in had gezet was nog 1 groot monster om het seizoen mee af te sluiten. Ik leg Bob uit hoe het fireball systeem werkt en we monteren allebei een grote dode voorn. Vervolgens laten we ons driften op de wind met behulp van een driftzak. Zo drijven we tergend langzaam over de hotspots van dit water waar meerdere malen monsters zijn gevangen.

natuurlijk alles netjes en snel weer terug!

1x lijkt het of ik een aanbeet heb, maar helaas resulteerde dit niet in vis. Als ik het driften een beetje onder de knie heb besluiten we het smalle haventje ook uit te driften. Hier waren immers onze andere 3 vissen ook uit gekomen. Als ik bijna aan het eind ben voel ik een tik, ik zet de spoel open, en als de boot aan het eind van de haven stil ligt blijft er lijn van mijn molen lopen. Tijd om de haak te zetten. Ik draai de lijn strak en sla aan…. NIKS!! Balen natuurlijk, maar het is niet altijd feest.
We zetten dit nog een aardige tijd door, maar helaas word de moeite niet beloont! We breien een eind aan de dag. Ik hoop dat het voor Bob een leerzame dag was, hij had er in ieder geval van genoten (tenminste, dat zei hij). En natuurlijk had ik dat ook. We lieren de boot weer op de trailer en het seizoen zit erop.
Ik kan niet wachten op het volgende, want ik heb vooral het laatste deel van het seizoen veel bijgeleerd, en ik kan niet wachten om dat komend seizoen verder te gaan ontwikkelen.
Groet Rix