Deze keer een leuk verslag van een gast bij Hilco aan boord, dat hij de tijd van zijn leven had kun je in onderstaand lezen. Zijn naam.......Lucky basterd!

Na een eerste sessie met Hilco op dit water in tijden van hoog water, harde wind en voorns trekken door mayonaise stond de teller voor 2012 op 1. Weliswaar een Pr met haar 82 cm maar toch een onbevredigend gevoel met in het achterhoofd hoe het zou kunnen zijn.

Rematch werd gepland op 8 februari van dit jaar, tot het weerbericht aangaf dat er vorst zou komen. Is ook fraai, eindelijk een kans op wraak gaat het vriezen, heb ik weer. En ook al is schaatsen heel leuk enzo…toch wilde ik voordien mijn kans.

Lucky basterd noemde Hilco mij toen ineens zaterdag 23 openviel. Inkoppen dacht ik , en mijn lieftallige vrouw liet me gaan.

En wat voor dag zou het worden…haha…. Zit nu nog op de wolk en me te beseffen wat een waanzinnige dag het was.
6.00 op, spulletjes klaar en rond 7.00 in de auto. De dagen ervoor al erg onrustig, zo’n zin om te vissen want daar was het de laatste tijd niet veel van gekomen.

9.00 glijd de mad rat het water in en kiezen we het ruime sop op weg naar stek 1.
We zien dat een bootje voor ons de stek ook heeft gevonden echter zelfs met 4 dobbers en ongetwijfeld lekkere aasjes krijgen ze geen tikkie. Hoe vaak ze er ook over heen gaan.

Wij tuigen op en laten het aas te water. Binnen 2 minuten beet op Hilco’s hengel. Ja hoor ze zijn thuis. Het leek een goede indicatie voor wat er de rest van de dag nog zou komen.
Niet lang daarna loopt mijn dobber voorzichtig weg….laten lopen…spanning bouwt op in het lichaam. Hilco maant me de tijd te nemen, want de dame doet heel voorzichtig….nog even geduld en langzaam beugel dicht op spanning brengen…en ROS….het voelt meteen goed. Stevige vis die direct met de slip aan de gang gaat. Eenmaal aan boord ligt er een nieuw PR 88 cm. Niet lang daarna zou ik me gaan realiseren dat dit slechts het begin was.

Even later twijfel ik of ik een plantje beroer…of toch een tikkie….ja hoor game on….en langzaam zie ik het oranje van de dobber onder water lopen. Lijn strak, goed op spanning en ja hoor.. woestenij aan de andere kant van de lijn. Fijne dril en 92 cm op de teller. Vervolgens komt er nog een giganstische bak langszij echter voor hij de binnenkant van de mad rat ziet geeft ie een goede kopschud en laat ons in verwarring achter. “was weer en pr” zegt Hilco nog droogjes.
Zullen we het alvast PR dag gaan noemen. Het andere bootje is inmiddels vertrokken… geen kromme hengel gezien.

We vertrekken naar stek 2 van de dag, alle tekenen wijzen erop dat we sport gaan beleven. En dat doen we ook al want deze rematch begint verdacht veel op zoete wraak te lijken. Al snel is er vis….nee…herstel vissen en ik mag een 99 cm vis binnenhalen…wat een genot. En het gaat maar door. Ik bel even mijn vrouw om door te geven hoe het is en te vragen of het thuis allemaal lukt. Ik heb nog geen twee woorden gesproken of Hilco’s dobber rent er van door. Dag schat…ik bel zo nog wel even terug…nou niks dus tot aan einde dag blijven we bezig.
Nog even begroeten we “string” dame met haar hond en haar man die driftig fotografeert in de omgeving, hij moest eens weten. Ik dacht nog kan je beter thuis doen die foto’s nemen als je dan toch fotografeert…hahaha.
Even later time for lunch, haastig wordt er heerlijks gebakken op het kookstelletje en we proppen snel de burgers naar binnen die heerlijk smaken. Er blijft vis komen, en stiekum hoop ik op mijn meter, wat zou het grandioos zijn als dat ook nog ging lukken.

We vissen nog even stek 3 af, hier gebeurt niet veel. We kletsen wat, lossen daarbij in no time alle wereldproblemen op , en besluiten terug te keren naar stek 2.
Inmiddels is het al zo’n uur of drie.

Stek 2 bereikend gaat het aas te water. Hilco en ik besluiten nog een snickertje te eten voor de energie, en die zouden we nodig hebben. Nog geen hap van mijn snicker en actie…harde actie…wat een vissen. Op 15 meter varen pakken we er zo weer 3. Ja Hilco, ook op luxe vis doen ze het daar. Doen niet moeilijk over een spiering meer of minder
En dan is het echt raak….dobber stuitert uiterst traag en snoekiedame zoekt rustig een plekje om het aas te verorberen, ik tril en kan niet wachten. Hilco maant me geduld te hebben. Dan mag eindelijk de lijn strak en KLANG….hangen… en dit wordt werken. Moeiteloos trekt ze hem meters door de slip heen….wow dit voelt fantastisch. Eenmaal bij de boot klint het als” is weer een pr hoor, is een meter…. Hij gaat eindelijk het net in en op de lat….KEIHARD 108 VOLLE Centimeters…..een kop zo groot als mijn hoofd, wat een gaaf monster… mooi op de plaat. Inmiddels heb ik moeite met het tillen van vis. Ze was zwaar dat ook maar inmiddels was er al zo rond de 100 kg snoek aan boord geweest. Na wat mooie shots en een dikke smakkerd snel terug in het water. Heel rustig zwemt ze weg….adembenemend.

Vanaf dat moment lijkt het of ik aan het trippen ben, grijns op mijn smoel die niet weg te poetsen is. Dikke high five met Hilco en een vreugde kreet…Yeah…. Mijn eerste meter.
Fish on klinkt het uit Hilco’s mond.
Hierna is het feest nog niet afgelopen want nog zeker 3 of 4 negentigers komen kennismaken met de mad rat. Als de duisternis in begint te vallen en het zonnetje afscheid neemt varen we terug naar de helling voor een welverdiende borrel. Eenmaal op de kant zie ik een sms van mijn vrouw, of ik even 3 m3lk mee kan nemen…hahaha….wat een nuchter dier….ze kon ook niet weten wat ik allemaal had beleefd en meegemaakt vandaag , de schat.
Wat een dag, wat een dag…..wat een dag….mijmert er door mijn hoofd op de weg terug…
15 bloedmooie snoeken en 4 gelost, wow.
Het hadden er, als ze iets vroeger in de middag los waren gegaan nog veel meer kunnen zijn. In de twintig was niet vreemd geweest.
Thuis doe ik mijn relaas als de foto’s al in de inbox arriveren. Zelfs slapen deed ik met een grijns zei mijn vrouw zondagochtend….en op die wolk…
Zit ik nog steeds!

Hilco, thanx voor een onvergetelijke dag!!!!
Fish on!!