[i]“Het is een dag[/i]
[i]Die je normaal alleen in films ziet[/i]
[i]Het is een dag [/i]
[i]Die wordt bezongen in het mooiste lied[/i]
[i]het is een dag[/i]
[i]Waarvan ik dacht dat ik hem nooit beleven zou..[/i]
[i]Maar vandaag beleef ik hem met jou… oh-oh-oh-oh..."[/i]

Boks!

Terwijl het zonnetje z’n werk bijna voltooid heeft vandaag, varen we luid zingend terug richting trailerhelling. Wàt een dag hadden we beleefd..

Het was alweer te lang geleden dat Ralf en ik samen in de boot zaten. Op zaterdagmorgen 15 oktober is het weer eens zover en rijden wij in opperbeste stemming weg uit Oldenzaal. Over en weer hebben we heel wat bij te praten. Onderweg vertel ik Ralf ook over de week ervoor met Marco: We vingen slechts 3 snoeken, maar de twee verpeelde dames van formaat stonden nog vers op het netvlies.

Rond negen uur glijdt ons bootje van de trailer. Ik was niet bepaald gerust op de weersvoorspelling vandaag. Was het weerbeeld vorige week lekker snoekerig (beetje wisselvallig en een flinke noordwesten wind), vandaag was het precies het tegenovergestelde: Zonnig, zuidoosten wind, kracht 2-3. Het had zelfs gevroren vannacht. Maar ja, zoals ons Marco wel eens verkondigt: Iedere dag is visdag, niet iedere visdag is vangdag.

Twee van dit soort in 5 minuten

Een kwartier later liggen we op de stek. Het waait toch merkbaar harder dan voorspeld. Net als vorige week gaat een hengel – voorzien van dobber en aasvis – in de steun en werpen we met de andere potentiële stekken uit. Het duurt niet lang als op ongeveer 3 meter water mijn voorn wordt gegrepen. Net als vorige week voel ik na de aanslag een vis zwaar in de hengel hangen. Dan ineens een flinke spurt en het is over. Los. Het enige positieve is dat ik ieder geval m’n (zwaar gehavende) aasvis terug heb gekregen, verder baal ik als een stekker. Kort daarna krijgt Ralf’s jerkbait bezoek. Een mooie tachtiger die vertikt het kunstaas te grijpen. Als we een uurtje later besluiten te gaan trollen, pakt Ralf direct de eerste op een stukje rubber; snoek van ca. 75 cm. Vijf minuten later is het weer raak voor Ralf. Een snoek van ongeveer dezelfde afmeting wordt echter verspeeld bij de handlanding.

Balzersnoek

We besluiten richting een haven te varen. Halverwege mag ik ook de eerste noteren: 82 cm op de Balzer. “Boks!” zegt Ralf als hij z’n gebalde vuist naar me richt. “Hoe noem je dat?!” “Boks!”. Ik beantwoord zijn felicitatie met een boks terug. Weer wat geleerd.

Op een dooie voorn

Aangekomen op de stek leggen we de boot op werpafstand van de haveningang. De aasvissen gaan weer overboord en de jerkstokjes worden weer opgepakt. Dat laatste was niet nodig geweest, want ik zie m’n dobber al verdwijnen. “Daar gaat m’n dobber”, zeg ik tegen Ralf. Even later sta ik met een puntgave 84 cm in de camera te grijnzen. Boks!

Nieuw PR: 118 hele centimeters!

We besluiten even tijd te nemen om de haven af te trollen omdat er eigenlijk altijd wel snoek huist. Als we een groot deel van de haven tevergeefs uitgevist hebben, wil ik eigenlijk terug het grote water op. In plaats daarvan vervang ik m’n grinder voor een screaming devil. “Hoor 'm ratelen!” zeg ik nog. Het weer is geweldig. Als Ralf met z'n smartphone dan ook nog even een mooi nummer van de Prodigy opzet, is de dag eigenlijk al geslaagd. Aan het eind van een doodlopend stuk draai ik de boot en werp m’n duiveltje in een hoekje. Plots – terwijl de gashendel van de motor op onverklaarbare wijze af lijkt te breken - voel ik weerstand. “Shit! Zie die gashendel eens! Ik heb ook nog een snoek.”, zeg ik Ralf. Op ongeveer 1 meter diepte zien we een heel grote snoek langs de boot cruisen. “Onmeunige jetser!” zegt Ralf. Op 15 meter van de boot komt de ene naar de andere kolk boven. De snoek zien we echter nog niet. Na een paar flinke runs breekt er een enorme snoek met wijd open muil door het wateroppervlak. Daar past wel een bal in, denk ik bij mezelf. Dan ligt er ineens een ruime 110+ naast de boot. Ralf verzaakt niet met het schepnet, We besluiten de kant op te klimmen om de vis in het gras te ontdoen van het kunstaas. Even later kijk ik naar een – in mijn ogen – reusachtige snoek die uiteindelijk 118 cm blijkt te zijn. Ralf: “Wat een bak zeg!” Ik ben er stil van. Gewoon een nieuw PR, wie had dat gedacht?! Geen boks, maar een knuffel deze keer.

Weer een meter!

Het euvel aan de gashendel lijkt gelukkig mee te vallen; slechts twee losse moertjes. We repareren de boel zo goed en zo kwaad als het kan, en gaan het water weer op. Uiteraard kammen we nu de hele haven even uit. Dit levert ons beiden nog een aanbeet op. Ralf verzekerde dat die van hem dik in de tachtig was. Een keer uit de haven, maken we nog een drift. Het waait behoorlijk, maar we zien nu pas echt in welke meerwaarde onze nieuwe elektromotor biedt in dit soort situaties. Cynisch als ik ben zeg ik Marco per SMS nog even dat zijn reel (die ik van hem geleend had) ook prima geschikt is voor grote snoek.. (leedvermaak is soms het leukste dat er is). Op een talud langs de vaargeul plopt m’n dobber ineens onder. De dieptemeter geeft bijna 4 meter aan.. Ik weet genoeg en zet de haak. Na een minuut of wat komt er weer een brede rug boven. Wat gebeurt hier allemaal?!! Metersnoek nummer twee (100 cm) is een waar schilderij. Ik heb het gevoel dat dit dezelfde is die ik hier vorige week (uitgedrild en al) verspeelde. Nagenoeg hetzelfde formaat en dezelfde locatie.

93 cm

Inmiddels is het bijna 18.00 uur en we trollen langzaam weer terug. We willen beiden graag nog een keer de stek aandoen waar we vanochtend zijn gestart. Na een minuut of vijf ramt er weer een beste dame op mijn hengel. “Dit is toch ook niet normaal meer!” zeg ik als ik lachend op de foto mag met een 93 cm snoek. Ook deze is wederom puntgaaf.

90,5 cm. Wat gebeurt hier allemaal?!

Friso en Marco worden per sms op de hoogte gebracht van de laatste twee vangsten. Althans dat was de bedoeling, want ik mocht gelijk weer aan de bak. Gekscherend zeg ik tegen Ralf dat dit wel weer eens een meter zou kunnen zijn. Ralf gelooft er niets van en moet er hartelijk om lachen. Als ik de snoek (90,5 cm) uit het water pak valt de balzer er zo uit. Ik heb meer dan mazzel vandaag.

Op de grinder

Tegen zevenen staan we uiteindelijk weer te jerken op de beginstek. De zon zakt langzaam weg, heeft z’n werk bijna voltooid vandaag. Het feest was nog niet voorbij. In het laatste licht een aanbeet op de grinder. Met zo’n 75 cm een kleintje vandaag!

Het resultaat van een topdag: 8 gevangen snoeken (2 x 75 cm, 82 en 84 cm, 90,5 cm, 93 cm, 100 cm en met 118 cm een nieuw PR geboren) en 4 gemiste aanbeten.

Good goan

Wouter