Net geen meter, maar de voldoening was net zo groot

Afgelopen zondag zou ik weer eens met Pieter in de boot gaan. Daar zeg ik natuurlijk nooit geen nee tegen want – laten we eerlijk zijn – hij vangt de laatste weken toch aardig wat leuke vissen. En dat terwijl die net als ik in de vakantie bijna niet op het water heeft gezeten.

Eerste vis, mooie snoekbaars voor Pieter

Op de afgesproken tijd ben ik bij de helling. Ik kan echter niet doorrijden van ome Rick heeft ook besloten om eindelijk weer eens een dag te vissen nadat ie terug is van vakantie. Leuk toch. Qua weer zag ik op buienradar dat er 1 regenfrontje over zou trekken en dat het dan droog zou blijven. Dat was dus goed te doen dacht ik zo. Ik zat zelfs te twijfelen of ik de regenbroek wel meteen aan zou doen.

En das nummer twee.

Dat het uiteindelijk zo goed als de hele dag zou regenen mocht de pret niet drukken. Nou ja, een beetje dan. We beginnen eerst een stukje te trollen. Vol goede moed want de berichten waren de laatste tijd niet verkeerd. Maar meer dan een voorzichtig vermeend tikkie krijgen we niet. De uurtjes vliegen rap voorbij, evenals de regendruppels en de schuine praat. Maar vooral wordt er gepraat over het vissen en hoe ze te verleiden. Van Pieter kan ik immers noch wel het een en ander leren. Andersom natuurlijk ook, maar dat terzijde, ahumm.

Zo’n watervaste camera is geen overbodige luxe

Zo na de middagboterham krijgt Pieter de eerste vis trollend achter zich aan als een speer. Aanbeet, en dan meteen richting de boot zwemmen. Slim gevonden van onze vriend maar hij ontkomt toch niet aan een fotootje. En dat mocht ook wel want we hadden ons de uren ervoor helemaal het schompes gegooid in de stromende regen, ook ik had de bever er maar eens aangeknoopt. Pieter en Jacco hadden hier toch lekker op gevangen de laatste tijd getuige de leuke filmpjes. Maar nee hoor, vanochtend niet. Pieter kreeg nog wel een aanbeet maar deze bleef helaas niet hangen. We bleven twijfelen over een snoek of roofblei. We zullen het nooit weten. Nog wel even gelachen om een witvisser die in een plensbui met zijn hengeltje aan kwam lopen om lekker te vissen op zondag….in de korte broek!!

Sterke vis

Een uurtje later, we zijn alweer op de terugweg, krijgt Pieter de volgende aanbeet en ook deze snoek heeft een soortgelijk ritueel. Maar ook deze was de Sjaak en mocht even nat worden, boven water welteverstaan. Zoh, dat gaat lekker, we hebben in ieder geval actie en vis in de boot. Nu ik nog, want meer dan een tik op de shadclone had ik nog niet gehad. Pieter heeft de smaak echter te pakken en klatst er 20 minuten later vrolijk nog 1 uit het water. Een mooie hoge en forse snoek kon niet van zijn salmo perch afblijven. Dat alle vissen een mooie en stevige dril geven zal zeker komen doordat de temperatuur waarschijnlijk precies goed is voor onze vriend. Een paar graadjes onder 20 zeg maar.

Deze zou de oud ijzerboer graag willen hebben

Ik begin mezelf af te vragen wat ik verkeerd doe? Zo ver zwemmen onze aasjes nu ook weer niet uit elkaar. Laten we het op toeval houden. Omdat Pieter zegt dat ie hetzelfde laatst met Jacco heeft gehad en dat ie aan het eind er zelf een paar kon bijvangen, houd ik de moed erin. Maar als meneer binnen het kwartier weer een snoekbaars haakt, ga ik toch erg aan mezelf twijfelen, haha. Nee hoor, zit volop te genieten van de vissen.

Kiek m lachen

Drie kwartier later is het echter gebeurt met de leersessie aan mijn adres. Meneer vangt zijn laatste snoek aan de twinler. En dan is het mijn beurt, denk ik. Maar ben wel zo verstandig om dit niet hardop uit te spreken. Niet dat het ergens op gebaseerd is, maar goed bij mij moet er toch ook een keer eentje op knallen. Van gekkigheid weet ik niet wat ik aan de speld moet hangen. Als ik dan uiteindelijk een aanbeet krijg, vraag Pieter of het wat is. In eerste instantie zeg ik dat het wel meevalt. Maar eenmaal bij de boot is ie toch wel groot. De pike-fighter zit goed vast in haar bek. Ik kan haar dus ook rustig afdrillen en na een aantal minuten kan ik haar in de kieuw pakken. Ik merk wel dat ik enige kracht moet zetten om de vis binnenboord te krijgen. Eenmaal binnen maken we een paar leuke foto’s en is mijn dag geslaagd. Toch nog vis in de boot voor mij. En nog een mooie grote vis ook. Met het kleinst mogelijke verschil haalt ze de metergrens net niet, maar goed, ik ben dik tevreden met m’n nieuwe pr.

Hoppa

Met een grijns van oor tot oor vissen we nog even verder en verrek, na en kwartiertje pak ik nog een leuke snoek. Ditmaal een 80-er wel vol op treinwrak was gekletterd. De regen voelen we inmiddels niet meer. Oh nee, dat lieg ik, we zijn beiden nat tot op onze kl%^&*. Man wat een hondenweer. Maar ik had de dag niet willen missen. Rick belt nog even op, hij en z’n vismaat hadden 2 snoeken en een baars te weten foppen. Ook voor hun dus vis. Als ik er tijdens het traileren zo over nadenk denk ik dat weet wat het verschil maakte vandaag. Het was dat vrolijke franse petje van Pieter. Dat kan niet anders. Zeiknat stap ik in de auto, heb weer genoten. Thanks!

Groet’n Marco Vogelzang