Vrijdag de 13e juli 2007. Een slecht voorteken of juist de voorbode van iets moois? Voor het eerst sinds weken knapt het weerbeeld iets op. Het zal tijd worden ook. Volgens mij was half Nederland al die wisselvalligheden behoorlijk beu. Voor een controle moet ik vrijdagochtend eerst met mijn zwangere vrouw langs de afdeling Echografie van medisch spectrum Twente. Na ons eerst de stuipen op het lijf te hebben gejaagd – onze spruit was mogelijk te klein – bleek alles gelukkig loos alarm. De groei was heel gemiddeld en alles zag er keurig uit. ’s Nachts een paar uurtjes onnodig wakker gelegen dus..

Pas aan het eind van de morgen ben ik bij Friso en rond half twee ’s middags gaat onze boot het water in. Voor de verandering vissen we vandaag op een riviertje waar we twee keer eerder weinig succesvol waren. Iets minder genuanceerd uitgedrukt: we vingen er nog geen ene flikker! Om van deze negatieve associatie af te komen – het is namelijk een prachtig riviertje met metersnoekenpotentie – besloten we het nog één kans te geven. Een keer op het water genieten we beiden zichtbaar van de prachtige omgeving en het heerlijke weer. Met de zon op de bol en buizerds cirkelend boven ons, trollen we de diepere geulen af. Kilometers rivierwater glijden onder onze boot door en allerhande kunstaas mag het kortstondig gaan proberen.

Na een paar uur voor nop in de boot te hebben gezeten kunnen we gewoon niet geloven dat het wederom helemaal bagger is. Overal waar je kijkt zie je potentiële stekken, de dieptemeter laat een bodemverloop zien dat alles behalve saai is en tot overmaat van ramp passeren we een paar collega-snoek(baars)vissers die beweren het helemaal niet slecht te doen. “Zojuist 1 meter 4 en een paar snoekbaarzen gevangen! En ook nog een 92 cm!!” roept de man net iets te nonchalant. We geloven er geen snars van en varen snel verder.

Terwijl ik er nog wel vertrouwen in heb, zit Friso voor in de boot te kniezen. “Ik kom hier echt noooit weer! Al vang ik dadelijk een metersnoek, dit water heeft voor mij echt afgedaan!” zegt Friek. Hoe mooi het op het water ook is, de hoerastemming verdwijnt gaandeweg. Het is net zes uur ’s avonds geweest als Friso ineens zegt naar huis te willen… Normaal gesproken bewonder ik zijn doorzettingsvermogen, maar vandaag wilde hij er niets meer van weten. Ik krijg er flink de balen van. Met boot en al kachel ik niet half Nederland door om slechts 5 uurtjes te vissen, denk ik bij mezelf. Als ineens Ralf belt en Friso tegen hem zegt dat hij graag naar huis wil maar hij van Wouter niet mag, slaat mijn stemming definitief om.

Even later is daar ineens de aanbeet. Mooie kolk en – zo lijkt het – een mooie snoek! Friso staat te drillen en even later komt er een zeventiger in de boot met Friso’s kunstaas tussen de kaken. “Mijn rode Fatso vangt altijd en overal!” durft Friso nu nog te zeggen. Ik help hem met onthaken, maak de gebruikelijke fotootjes, maar ben deze keer een stuk minder vrolijk dan anders.

We besluiten door te varen tot aan de spoorbrug en er dan de brui aan te geven. Terwijl ik naar de overkant vaar, krijg ik daar in het midden ineens een ram op de hengel. Mijn rode “Warrior” heeft het ‘m toch geflikt en even later ligt er 88 cm snoek op de onthakingsmat. Onze beide humeuren knappen hier zichtbaar van op. “Ik zei het je toch! Gewoon een kwestie van lange adem en doorzetten” zeg ik. Onze weg wordt daarna zelfs zingend vervolgd.

Op de weg terug staat Friso’s steunhengel ineens in een hoepel. Een – zo het lijkt – dikke snoek zag blijkbaar iets in de gesleepte “Bulldawg”. In de boot blijkt ook deze pike precies 88 cm lang. Het beest had een opvallend grote kop en een dikke stierenek. Handjes werden geklapt en we varen uiteindelijk toch nog tevreden richting trailerhelling. Bij het traileren van de boot komen we de collega-snoek(baars)vissers weer tegen. Ze hadden niet veel bijgevangen. Volgens hen was rood de enige juiste kleur vandaag. Wij vingen ze vandaag ook aan rood kunstaas.. Zouden ze het vandaag dan toch zo goed hebben gedaan als ze vanmiddag beweerden?! We hebben in ieder geval 1 ding geleerd: de aanhouder wint altijd.

Good goan,
Wouter