Mooi dwars in z’n bekkie

Nog twee maanden, weekje Zweden, nog een paar weken, nog een paar dagen, en dan is het zover. We mogen weer. Ware het niet dat mijn zoon mij “fijntjes” herinnerde aan het feit dat er op zaterdag 28 mei een voetbaltoernooi was $%^&*(). En dat ik hem vorig jaar had beloofd dat ik dit jaar wel mee zou gaan, grrrrrrr. Je verzint het toch niet. Ook het inzetten van moeders als wisselspeler voor mij mocht niet baten. Opnieuw werd de telefoon gepakt en werd Rick met lood in de schoenen opgebeld. Ik kan niet…snik! Maar de nuchterheid zelve aan de andere kant van de lijn vertelde mij dat er voor alles een oplossing is. En die was er.

Eerste vis in de boot, voor mij na 5 minuten, voor Rick na 8 uur…

Er zou gewoon gevist worden op de openingsdag. ’S Ochtends zou Rick met vrouwlief de snoeken een beetje warm maken, dan kon ik ze er ’s middags gewoon uittikken. Langs de lijn van het voetbalveld werd ik al sms-end op de hoogte gehouden. Rick een paar leuke aanbeten en een paar lossers. En mevrouw loste zelfs een beste bak na een kortstondige dril. Dat gaf de burger moed zullen we maar zeggen. Zoals afgesproken was ik iets na de middag op de afgesproken plek. Maar ik zag geen boot en zeker geen Rick en vriendin. Wat krijgen we nou?? Het viel mee, de boot lag onder de hoge kant en meneer en mevrouw zaten knus in de auto. Het was toch best wel koud…..werd mij verteld. En dat nadat ze ook al een bak warme chocomelk hadden weggewerkt in het plaatselijke café. Ditmaal niet het standaard handen schudden nee man, een innige omhelzing en een dikke knuffel was wat volgde en binnen no time zaten we in de boot en kon het feest beginnen.

Na endlich!

Zoals gewoonlijk pakt Rick (en ik dus ook) eerst een bruggetje en het woonwijkje daarachter mee. We waren het bruggetje nog niet onderdoor en mijn shad werd echt ontzettend hard gegrepen en ik kon de hengel nog maar net vasthouden. Eigenlijk viel het allemaal wel mee en was de aanbeet van een 60-er redelijk flauwtjes. Maar goed, we hadden vis in de boot en daar ging het om. Op de terugweg uit de woonwijk verspeel ik nog een leuk snoekje en is een ander zo brutaal om de staart van mijn shad eraf te bijten. Wel pakt Rick vlak voor het einde van de woonwijk ook een leuke snoek. Ook zijn eerste van het seizoen en een mooie mentale opkikker die Rick wel kon gebruiken na die bliksemstart van mij.

Hopsakee, en weerrrr een polshorloge uit die prijzencarrousel

Het grotere water gingen we niet op gezien de zeer hoge golven en de sterke wind. Wel wisten we nog een redelijk grote en diepe plas welke redelijk beschut lag. Zo gezegd, zo gevaren. Helaas zaten er op de beoogde jerkplekken een vier- of vijftal witvissers. Helaas pindakaas dus. Maar laat nu om het hoekje ook nog een aantal mooie plekjes liggen, en je raadt het al, ook deze hebben we nog even gegooid en werd mijn rubber/hout combi vlak voor het kantje gegrepen door ditmaal een leuke 70-er. Dat gaat lekker zo.

Hoppa!

Aan het einde van de plas komt de wind er vol op en besluiten we een rondje te trollen langs de rietkantjes. Maar niet voordat ik dezelfde jerkbait op een tactisch plekje had gegooid. Deze uiterst precieze worp werd door een mooie dame van 82 cm gewaardeerd door middel van een klein knabbeltje. Gelukkig bleef ze hangen en kon ook zei even dag zeggen tegen Rick en Marco. Tijdens de dril hoorde ik mijn telefoon tekeergaan, maar goed, zaken gaan voor het meisje zei mij pa altijd al. Het was Pieter die Rick even later wist te melden dat ie op een andere grote plas ook lekker bezig was geweest met in totaal 8 of 9 vissen. Tja, je hebt altijd baas boven baas zullen we maar zeggen. En hij was ook nog alleen!! Ook Jacco scheen goed te vangen vanuit z’n nieuwe boot. Toch goed om te horen dat de opening lekker verloopt voor de meesten. Dat is wel eens anders geweest zullen we maar zeggen.

Afsluiter van de dag, altijd goed voor de moraal tijdens de terugreis

Ondertussen begon ik een beetje medelijden te krijgen met Rick en spreek dat ook uit. Maar net op het moment dat ik hem het spreekwoordelijke zwaard onder de riem wilde steken, werd mijn shad alweer gegrepen. Ditmaal door een leuke 70-er. Ik durfde bijna niet te lachen op de foto, maar goed, het is ook wel eens andersom geweest en de volgende keer mag ik de foto’s knippen. Tegen 7 uur zijn we natuurlijk nog even de kant op te gaan voor…..ach laat ook maar, dat weten jullie inmiddels wel. Ook kreeg ik nog een sms-je van Zweden ganger Friso, die mij vertelde dat ie een 1,08 m binnen had geharkt op de openingsdag en dat dat toch wat anders was dan de steenuilen die hij normaal bekijkt. Maar goed, dit bericht dient nog te worden nagetrokken met betrekking tot het waarheidsgehalte… helaas voor Rick loste hij nog een leuke snoek net voordat ik hem in de boot wou tillen.

De grootste was voor Rick vandaag

Toen we weer op het water zaten, zat de moed er weer goed in. We hebben dan ook nog doorgevist tot het donker was. Helaas zonder resultaat. Wel nog een aan elkaar gekoppelde boot gezien die zo’n beetje 190 m lang was. En dat is lang kan ik je vertellen. Gelukkig liep het motortje als een zonnetje en konden we ons snel uit de voeten maken. Zo eindigde de dag om 10 uur met 5 snoeken, een paar aanbeten en een paar lossers. Kortom, we hebben weer genoten.

Groet’n

Marco Vogelzang