In het vervolg van het visverslag over mijn Zwedenreis met het Belgisch gezelschap eerst even het volgende. Hoe komt een Hollander met drie Belgen in Zweden terecht is vaak de vraag aan mij, nou dat is makkelijk te verklaren. Vijf jaar terug ging ik in op een oproep om met een gezelschap naar Zweden af te reizen voor een visweek. Ook Fons had gereageert als enige Belg. Het jaar daarop ging zelfs een tweede Belg mee in een gezelschap van zes man. De jaren daarna bleven er iedere reis Hollanders afhaken en ging er een Belg meer mee. Totdat ik als enige Hollander overbleef in een gezelschap van enkel Belgen, volgen jullie het nog? Mijn Belgische vrienden die ik aan deze reizen overhield waren en zijn een prettig gezelschap om een week mee te vissen, vandaar die enigste Hollander in een Belgisch onderonsje!!

Tot zover, nu verder met onze visweek die in het vorige verslag eindigde met een zinderende dinsdag. Woendsdag besloten Ronald en ik om nog verder naar het buitengebied te gaan, nu gingen we zelfs door naar de laatste eilandengroep voor open zee. Op weg hiernaar toe werden nog een aantal stekken aangedaan en ook nu leverende die overal wel een vis op. Ook het water werdt naar buiten toe veel helderer en dit gaf vaak volgende snoek tot de boot toe maar dan direct weer terug kerend. Ronald presteerde het zelfs om met een driftende boot een snoek een tiental meters mee te laten zwemmen achter een verticaal geviste shad, het was verbazend om te zien dat wat Ronald ook probeerde de snoek enkel achter de shad aan bleef zwemmen. Het laatste stuk varend naar onze stek aan de rand van het buitengebied ging uiteraard weer gepaard met een waypoint in de gps gezet want hier heb je steeds minder herkennings punten omdat alles echt op elkaar lijkt. Dat dit noodzakelijk is zal later blijken op de terugweg.

Aangekomen op onze stek was het gelijk raak voor mij met een mooie snoek. Daarna wordt het zoeken geblazen tussen de vele eilandjes, rotspartijen en baaitjes naar snoek maar vooralsnog blijven de vangsten hier uit. Wel zien we hier scholen met brasems zwemmen in diverse baaitjes maar kunnen nog geen snoek ontdekken. Totdat we een baaitje invaren en ik na mijn worp het kunstaas tot de boot terug gevist heb, op het moment dat ik mijn kunstaas het water uittil explodeerd het water. Een snoek zou op het laatste moment nog toeslaat maar kon het aas niet meer pakken, tot mijn verbazing had ik de snoek zelfs niet aan zien komen in dit toch wel glasheldere water. Aan het eind van dit baaitje staan we dan ineens beiden met een kromme hengel en vangen we er nog diverse vissen.

Opvallend in dit gebied was dat de snoeken weinig tekening hadden en grijs van kleur. Een van de snoeken die ik hier ving had zelfs een bronskleurige glans met ook weer geen tekening. Na een paar uur in dit gebied gevist te hebben besloten we terug te gaan en we vertrokken vanuit een andere positie dan we erin gekomen waren. Na een tijdje varen had ik in de gaten dat ik niet op het punt aankwam vanwaar we eerder die dag vertrokken waren en werdt de gps geraadpleegd. We bleken dus inderdaad in een verkeerde positie terug te varen en kwamen tenslotte door het waypoint weer op het goede spoor. Ook op de terugweg werden nog diverse stekken uitgevist en kwam ons dagtotaal op een 25 vissen.

Donderdagmorgen bleek bij het opstaan dat er veel minder windt stond dan de afgelopen dagen en besloot ik om de vliegenhengel mee te nemen. We besluiten om naar een klein baaitje te gaan dat net voor een grote baai ligt. Bij het binnengaan van dit baaitje zien we snoek jagen op het spelaas tussen de rietkragen. Wij varen door tot het eind van de baai waar een mooi rietkraagje zit en beginnen hier te vissen, Ronald met een jerkbait en ik met de vliegenhengel. Zo trekken we de boot met de electromotor rustig het baaitje uit en het duurt niet lang of ik zie de eerste snoek mijn streamer missen. De volgende worp is het wel raak en vang ik mijn eerste Zweedse snoek op de vlieghengel. Als we het kleine baaitje uitgevist hebben zijn we gelijk aan het begin van de grote baai en vissen we gelijk door de grote baai in. We vissen nu langs een kant met veel rotsen en kleine inhammen en het duurt niet lang of ik vang mijn tweede snoek op de vlieglat. Deze kant langs vang ik tenslotte nog vier snoeken op de streamer en beleef ik prachtige sport op de vlieghengel. Maar dan besluit ik om het vliegvissen even te laten voor wat het is want een paar uur vliegvissen en tegelijk een boot op de electromotor besturen is toch wel intensief. Verder de grote baai in levert trouwens niet veel vis meer op en we besluiten om het grote eiland rond deze baai helemaal uit te vissen.

Maar dan valt de visserij voor ons even helemaal stil en vangen we tot ver in de middag nog maar een enkel snoekje. Op de terugweg vissen we het parcours nog maal eens uit maar nu de kanten langs dieper water en dit levert verrassend meer vis op. Met de boot liggen we op vijf meter water en vissen naar de kant toe, toch krijgen we nog veel aanbeten vlak voor de boot en de vis lijkt echt van diep water af te komen. Deze middag weten we dan ook nog een leuk aantal vissen te vangen en ook nu blijkt de Jack weer de meeste vis in de boot te brengen. Ik probeer het dan tenslotte ook nog even met de vlieghengel maar door de wind die nu toch weer aangetrokken is houdt ik dit verder voor gezien.

En dan is de vrijdag aangebroken onze laatste visdag al weer, de plannen hebben we de avond ervoor al weer gemaakt. We gaan naar een gebied waar wij nog niet geweest waren deze week maar waar Fons en Youri eerder deze week al wel goede zaken gedaan hadden. Aangekomen in dit gebied ontdekken we prachtige baaitjes en inhammen en ook hier is de natuur weer schitterend. De eerste stek levert gelijk een aantal mooie snoeken op maar de daarop volgende baai lijkt visloos. Een grotere baai levert langs een rotspartij midden in de baai nog een aantal snoeken op maar de ondiepe inhammen lijken visloos. Dit gebied vissen we helemaal rond en ook nu blijkt dat net als gisteren de stekken aan dieper water meer vis opleveren. Dan zien we in de verte het fenomeen op ons afkomen wat ik vorig jaar ook al een keer meegemaakt had, zeemist. Ik zeg tegen Ronald dat we gelijk vertrekken naar het gebied wat ik beter ken want het kan binnen een uur helemaal dicht vallen.

Op de weg terug vissen we nog een paar stekken uit en in een inham langs diep water met een groot rietveld krijg Ronald een flinke beuk op zijn hengel. Na een tijdje ligt er dan ook een mooie snoek langs de boot en deze blijkt maar net gehaakt. Ronald vreest de vis te verspelen en doet een alles of niets poging om de snoek te landen. De vis is het er niet mee eens maar ondanks alles weet Ronald de snoek te landen. Het levert hem een aantal verwondingen aan zijn hand op maar met 90cm heeft Ronald toch zijn grootste van deze week te pakken. De mist wordt dikker maar we komen aan in het gebied waar we de weg kennen. Uiteindelijk zien we geen hand meer voor ogen en lijkt de wereld ontzettend klein geworden. Een uurtje later trek de mist weer op om uiteindelijk weer even snel te gaan als het is gekomen. Het is rondt zes uur als ik een sms van Fons krijg, ze gaan terug naar de helling om de boot te traileren en de zaak op te ruimen. Wij hebben er nog geen genoeg van en vissen nog een uurtje door. We vissen langs een kantje waar we uiteindelijk nog goed vangen en zelfs enkele dubbelvangsten boeken. In dit uur vangen we nog een tiental vissen en lossen er nog evenveel. Maar dan is ook voor ons de tijd aangebroken om defenitief te stoppen.

We kunnen terugkijken op een schitterende visweek met goed weer en prachtige vangsten. Ik heb weer veel geleerd deze week maar ook ontdekt dat niets hetzelfde is. De vangsten waren ver boven onze verwachtingen maar desondanks moest er soms keihard voor gewerkt worden. Want ondanks het zeer goede viswater is het zoeken naar de goede stekken en soms dan nog uren zonder vangst stug door vissen. Wij hebben met z’n vieren 309 snoeken boven water gehad en mischien nog een zelfde hoeveelheid gemist of zien volgen. Echt grote snoek is er niet gevangen maar het gemiddelde formaat gaf toch nog goede sport. Voor mij persoonlijk was de week met 91 snoeken dan ook een schitterende week. De Jack met het oranje buikje is voledig afgekluift maar heeft dan ook de aanvallen van een 70 snoeken moeten doorstaan. Dat dit stukje kunstaas niet te evenaren is staat voor mij dan ook buiten kijf. Nu ik dit laatste stuk zit te tiepen zit de eerste visdag in mijn thuiswater er ook al weer op. Heb de eerste snoeken van het nieuwe seizoen weer gevangen en zit te denken, wat hebben we ook een prachtige hobby!!!!


Pieter Nederlof