Ik blijk een geluksvogel te zijn. Ik realiseer me dat ten volste. En daarnaast ben ik een verwend ventje. Ga maar na. Ik heb zelf geen boot, maar wat we de laatste tijd overkomt… En wat me nog gaat overkomen. Laatst mocht ik twee zondagen mee met schipper Jouke. Op alle twee die dagen scheen de zon de hele dag en een flinke bries zorgde er voor dat we niet oververhit raakten. Jouke had me meegenomen naar de meest romantische plekken die twee dagen. We zaten midden tussen de natuur: Een uitgestrekt water omfloerst met rietkragen en lelievelden. Zo hier en daar mocht een boer het genoegen smaken er zijn boerderij te hebben. In deze romantische setting zijn wij op zoek gegaan naar snoek. We hebben ook redelijk gevangen met in totaal 25 vissen.
Vanaf de helling in de morgen voeren we full speed naar de eerse stek.

Het was veel zoeken naar de juiste plek, maar als er één snoek kwam, dan kwamen er in korte tijd ook meerdere snoeken uit. Ze leken vooral de Salmo Warrior Crank te willen. Zeker de eerste dag was dit het geval. En geloof maar dat ik het geprobeerd heb. Echter maakte het niet uit wat ik er aan hing. Ik ving niks en Jouke bleef zijn snoeken binnentikken. Vanaf het moment dat ik me gewonnen gaf en er weer een Warrioir Crank aanhing ving ik weer in korte tijd meerdere snoeken.

Experimenteren werkte absoluut niet op de eerste dag. Het was de Warrior voor en het was de Warrior tegen. Maar op de tweede dag was de snoek minder kieskeurig. Gelukkig wilden ze toen wel verschillende aasjes. Het maakte niet uit. De follow me, jsr, fatso. Het maakte echt niet uit alles werd wel gegrepen.

De stemming sloeg volledig om. Zelfs de grootste Toad werd volledig naar binnen gehaald door een relatief kleine snoek. Dit is duidelijk te zien aan onderstaande foto, waarbij de dreg behoorlijk achter in de bek zat. Dit is de dreg die halverwege op de Toad zat geprikt. Deze had duidelijk grote trek.

De grote dames bleven de afgelopen dagen uit. Maar dat ze er zitten is duidelijk. Wat een prachtig water. Wat een uitgestrektheid. In de twee dagen dat we er waren hebben we twee andere boten met vissers gezien. Kilometers aan één stuk was er niets dan rietvelden, water en natuur te zien. Wat een verwennerij en inmiddels is de volgende boottocht al gepland. Wat ik zeg. Ik ben een verwend jongetje. En in de avond was het weer full speed terug naar de helling.

Echter die derde dag was super taai. Maar dat ben ik gewend zodra ik bij Pieter in de boot stap. Zelden of nooit vang ik wat als ik bij Pieter in de boot stap. Krijg ik er dan eens wat groots aan, dan lost deze. Eén keer was het het zelfs zo erg dat de snoek tegen de bootrand aanspronk en zo het kunstaas wist te lossen. Maar zo taai als deze dag heb ik nog niet eerder meegemaakt. Het moge duidelijk zijn. De derde visdag vanuit de boot mocht ik weer met Pieter mee. Jouke en Hans waren er ook bij in een tweede boot. Aan het begin miste Jouke tot twee keer een snoek en Pieter mocht gelukkig wel een snoek vangen. Hans en ik bleven visloos. Daarbij was het striemend koud en de regen kwam met bakken uit de hemel. Toch had ik het weer niet willen missen. Dit soort dagen contrasteren juist met die super dagen en laten me extra genieten.

Goed. Ik ben dus een verwend mannetje, maar geluk speelt zo nu en dan ook een grote rol bij me. Zoals misschien is opgevallen aan mijn artikel over baarsvissen ben ik de laatste tijd aan het baarzen geslagen. Dat is best leuk om te doen en erg goed voor het zelfvertrouwen. Sinds mijn artikel heb ik al weer behoorlijk wat bijgeleerd. Niet alleen op het gebied van baarsvissen, maar zeker ook op het gebied van fotografie. Baarzen zijn namelijk een charismatisch en gewild foto-object. Voordat ik terugkom op mijn geluk, wil ik toch eerst jullie een foto tonen van zo’n baars.

Iedereen weet het wel. Daar waar veel visvis samenschoolt, blijft de baars niet achter. Maar niet alleen de baars is tussen witvisscholen te vinden. Ook de snoek wil van de geboden overvloed profiteren en het was een snoek die een prominente rol speelde in mijn geluk. Ik was bezig met de dropshot en ongeveer drie meter voor de kant kreeg ik een kleun op de hengel. Ik harkte direct flink aan en riep naar mijn vismaat: “Ja. Goede vis!” Mijn baarshengeltje ging krom en Michiel zei heel droog: “Dat is snoek.” En daar bleek hij gelijk in te hebben. Het was zaak rustig te drillen, want ik viste met een fluo montage. De snoek ging drie keer door de slip, waarbij ik telkens mijn hengel top richting snoek bewoog om zo min mogelijk druk op de lijn te houden. De laatste run was tergend hard en ik vreesde tijdens deze run. Maar ook nu hield de fluo het. De snoek kwam in zicht en het werd duidelijk dat het voorzichtig afdrillen echt nodig was. De haak zat ver in de bek. Nu was het vooral zaak de kop niet boven water te trekken, want een kopschuddende snoek zou waarschijnlijk fataal worden voor de fluo. De snoek kwam naar het kantje en Michiel greep. En hij greep direct raak. Ik mocht met de snoek op de foto en de snoek werd weer teruggezet. Tijdens de controle van de fluo lijn zag ik duidelijk een beschadiging ongeveer 2 cm boven de haak. Ik trok even en de lijn knapte. Ik had weer eens een engeltje op mijn schouder. Dat en het handelend optreden natuurlijk van mijn vismaat. Dat deed het hem.