Zoals mijn vriendin altijd zegt, Wat een tijds verdoening dat vissen. Zo maak je toch nooit wat mee, saai aan de waterkant. Sommige mensen zien het nut en plezier wat wij beleven aan deze hobby niet in. Ja, iedereen heeft ze wel, gebeurtenissen die je mee maakt tijdens het uit oefenen van je hobby. Velen blijven hangen om er later op terug te kijken en erom te kunnen lachen. Dit artikel gaat over een paar van die herinneringen die ik aan deze mooie hobby heb overgehouden. En me tot op de dag van vandaag nog steeds aan het lachen krijgen.

Het was een mooie dag in januari. Matige zuidwesten wind. Vandaag moest het gebeuren, dood aas vissen met de dobber. Eenmaal aangekomen bij de visstek zijn we onze hengels gaan optuigen. Plotseling trok de lucht met een grijze massa dicht en kregen we een sneeuwbui over ons heen. Nou mag die sneeuw onze pret niet bederven dus zijn we gewoon door gegaan waar we mee bezig waren en waar we voor kwamen die ochtend. De hengels voorzien van een dikke makreel en de tweede hengel met een bruine forel, kon het spektakel beginnen. Na 2 uur geen beet te hebben gezien was het moment daar. De dobber van me vismaat ging met een bloedgang voor onze neus langs. Aanslaan en hangen! Na een dril van ongeveer een 15 min kwam de snoek richting kant. Plots zat er geen beweging meer in. Stom verbaasd volg ik zijn lijn en zie de snoek 2 meter uit de kant liggen. Een dreg uit zijn mond die achter een tak bleef haken. Nou was het grappige dat we voor het eerst onze waterpakken thuis hebben laten liggen. Na een aantal pogingen de haak van de tak proberen te schudden, greep ik de lijn vast en begon wat voorzichtig kracht uit te oefenen om de tak te laten breken of uit de modder te laten los komen. Tot de snoek plotseling weer een spurt zette en de lijn afknapte. Ondertussen hadden mijn vismaat en ik al een hevige discussie gekregen dat het hier ging om een meter snoek. Waar ik absoluut niet van overtuigd was. Ergens in de 90 Rene, je zou wel willen dat het een meter is. Hij beetje kwaad geworden en volhouden dat het een meter snoek was.
Deze ochtend bleef het vis loos. De week erop weer mooie matige zuidwesten wind. Vrijdag me auto vol gegooid met spullen. Deze keer ging ik vrijdag avond weg om vervolgens de hele nacht over te blijven. Na snachts op de makrelen 2 snoeken te hebben gevangen van 92 en 98cm werd ik wederom rond de klok van 8 wakker gefluit door de optonic. Beet! Aanslaan en hangen. Wederom een prachtige snoek en de eerste meter van de dag was binnen, 1.02. Na nog 4 snoeken te hebben gevangen kwam plotseling Rene smiddags langs om een kijkje te nemen. Tijdens zijn aanwezigheid ging mijn optonic weer. Na een dril van 10 min komt er weer een mooie bak van een snoek aan de kant. Na deze te hebben geschept, droeg ik hem naar de onthaakmat. Ik open vervolgens mijn net en kijk naar de snoek zijn bek. Ik dacht: Huh? Sinds wanneer heb ik licht groene onderlijnen met witte krimpkousen? Toen schoot ik direct in de slappe lach. En zei het volgende: Rene kom is kijken, komt deze jou niet heel bekent voor? Na hij had gekeken vlogen er wat vloeken langs me heen. Nou het moment des waarheid. Kijken of me maat de vorige sessie toch gelijk had. Was het een meter? Eenmaal langs het lint, 1.08. Oops.. en ik was stellig overtuigd de keer ervoor dat we deze jongen mochten ontmoeten dat hij niet boven de meter kwam. Paar plaatjes schieten, en ik nog steeds in een slappe lach en een ander met een pest humeur, kon hij eruit eindelijk wel om lachen.

September mooie zonnige dag met een matige tot harde wind. Deze ochtend moesten de spinhengels maar weer is uit de kast komen om deze vervolgens weer is in te werken. Na een ochtend een paar snoekjes te hebben gevangen besloten we om toch nog naar onze favoriete plek te gaan. Daar aangekomen besloot ik toch maar is een keer aan de andere kant in de kolk met een waadpak te vissen. Na daar een 45 minuten te hebben gegooid bleef de vis uit. Op de terug weg naar me maat schreeuwde ik non galant van: Zo gozert, zal ik is even laten zien hoe het moet? Volgens hem moest ik niet zo flink doen. Ik stond 10 meter van de water kant af en gooide de plug dom weg ergens in het kanaal. Na de plug bijna bij de kant te hebben knalt er onder de duiker een mooie bak op me plug. Boem.. hangen! Na een mooie dril en tevens direct een ultieme test voor me eerste keer vissen met de des betreffende stok kon ik de snoek landen. Tjo, dat is nog wel een mooi exemplaar. Me vismaat stond beetje stom verbaasd te kijken en begreep er niet veel van wat er dat moment gebeurde. Een mooie snoek van 97cm mocht ik vast houden. Deze op de gevoelige plaat te hebben gelegd en nog wat na kibbelen over hoe het allemaal verliep schoten we allebei in de slappe lach. Wat een toeval of toch niet?

Dit gaat over een andere vis soort maar vind dit tot nu toe nog steeds me mooiste van alles wat ik heb mee gemaakt. Het is intussen alweer 5 jaar geleden. Maar goed. Voor het eerst ging meneer na talloze keren zonder ook enig succes te proberen zijn overgehaald om toch maar eens een nachtje mee te gaan karper vissen. Om ze maar een keer gerust te stellen en van het gezeur af te komen besloot ik mee te gaan. Niet vermoeden dat het karper virus daarna ook insloeg als een bom en me er meteen vanaf die dag helemaal aan verslingerd was. Het zou koud worden die nacht, we zaten tegen het najaar aan. We besloten het ondiepe deel waar de lelie velden nog intact waren te bevissen. Hengels opgetuigd, tent opgezet, hengels ingegooid kon het feest beginnen. Mijn eerste nacht karper vissen. Wat een saaie en passieve manier van vissen. Dit is niks voor mij dacht ik nog bij mezelf. Na om 10 uur al bedje in te zijn gestapt besloot ik rond de klok van 11 nog maar even buiten een shagje te gaan roken. Me maat al diep in zijn slaap en aardig snurkend, stond ik tussen de 2 rod pods in een tabakkie te draaien. Sta daar z’n 5 min toen ging een van mijn maat zijn piepers af! Zonder pardon grijp ik de hengel en sla hem vol aan. Nou was ik vergeten dat er bait runners op zaten en dat ik die er eerst af moest halen voor het aanslaan. Tja, dat krijg je als je voor het eerst met high tech spullen gaat vissen. Me maat nog niet wakker, sta ik daar met een kromme hengel. Tot me verbazing vallen mij ogen in een oogknip op een gigantische grote pruik net boven de molen. Dat gaat meneer zo meteen niet waarderen. Dus ik leg de hengel weer terug in de steun en maak me vismaat wakker. Hij pakte de hengel uit de steunen en begon direct stevig te schelden. Jaccooooo, Heb jij weer met je tengels aan me hengel gezeten?! Neuh ikke niet! Je zult de slip wel veelte los hebben afgesteld. Na een dril van bijna een 45 minuten kon de vis toch geland worden en betrof het een schub spiegel van 27 pond. Op de foto gezet en weer terug in zijn habitat gezet, kreeg ik nog 1 opmerking. Als ik deze door jou toedoen had verspeeld had je ook wel z’n harde trap tussen je ballen gekregen! En tot op de dag van vandaag als ik hem dit moment weer vertel zit hij nog te schelden en kan er nog steeds niet om lachen. Ach, eind goed al goed zeg ik maar.

Dit zijn nog maar enkele verhalen. In al die jaartjes heb ik meer van zulk soort activiteiten mee gemaakt. Sommige dingen ook door stommiteit en ander mans toe doen. Maar uiteindelijk gaat het erom dat je er plezier in houd en er om kan blijven lachen. Wat ik altijd zal blijven doen. Nou ben ik me er ook van bewust dat dit tevens niet de laatste keer zal zijn. Ik hoop dat menige vissers zulke mooie en leuke herinneringen hebben aan zijn of haar vis historie, en het ook niet de laatste zal zijn.

Jacco Heldoorn