Van 28 April t/m 6 Mei zijn wij Pieter, Fred en onze Belgische vrienden Fons en Kurt gaan snoekvissen in Zweden.
Na eerder tweemaal in Vastervik te zijn geweest zochten we een nieuwe uitdaging, en vooral meer rust en minder andere vissers.
Dat we dat vonden in de schitterende Zweedse scherenkust rond Soderkoping en ook nog goede vangsten boekten wil ik met jullie delen, maar dan vooral meer in beeld dan schrift.
Want het gezegde dat beelden meer zeggen dan woorden zal ook in deze meer dan tot zijn recht komen.
Veel schitterende foto’s zijn er gemaakt door ons van zowel vangst als de omgeving, daarom wil ik dit in twee delen aan jullie tonen.
Veel plezier toegewenst met ons avontuur in de Zweedse scherenkust, waar wij nog lang aan zullen terug denken!

Pieter Nederlof.

Op Vrijdagavond om 21.45uur ontmoeten we onze Belgische vrienden op een carpoolplaats langs de A6 en kan onze lange reis naar Zweden beginnen.
Voorspoedig gaat de reis via Duitsland, een klein uurtje op de boot naar Denemarken en om 7uur de volgende morgen rijden we Zweden binnen waar ons nog een dikke 600km rijden wacht.
Na een uurtje of twee Zweden begint de trailer van Kurt en Fons hevig te trillen en na de auto aan de kant gezet te hebben bleek hij nog net een klapband voorkomen te hebben. Een grote bal op de band stond echt op knappen maar binnen vijf minuten was het wiel vervangen en konden we onze reis vervolgen. Om 15.30uur arriveren we bij ons huisje, midden in de scherenkust en we blijken echt alleen hier te zijn. De campingbaas is niet aanwezig maar onze sleutel lig klaar op de afgesproken plek.Dan kunnen we onze boten trailleren waarna uiteraard meteen nog even gevist moest worden. Het is koud en er staat een harde wind maar we weten meteen al een paar snoeken te vangen rond de camping.
Dan gaan we moe van onze lange reis na een heerlijke maaltijd bereidt door onze terplekke aangewezen kok Fred naar bed, vol spanning wat ons de komende dagen brengen zal.

Zondag, om half zeven staan we op en beginnen de dag met een ontbijt van eieren met spek. Een uur later stappen we in onze boten en gaan we op pad naar de stekken die we de avond ervoor op de kaart besproken hebben. Een eerste baaitje levert al gauw de eerste snoeken op maar we moeten ze echt van de bodem aftrekken, op jerkbaits reageren ze niet en komen ze vooral niet halen. Een shadje diep gevist blijkt de meeste vangsten op leveren en dan nog het liefst over de bodem gevist. Nee echt los is de snoek nog niet maar de temperatuur van het water van vier graden is er dan ook niet naar.

We gaan verder door naar een grotere baai met ondiep water en hopen daar op een hogere watertemperatuur en dus actievere vis. De baai levert geen vis op maar is al wel warmer, de snoek is er waarschijnlijk nog niet gearriveerd. Terug de baai uit komen we op een vervelende manier achter de gevaren die de Zweedse scherenkust verborgen houd, stenen onder water!!
Vismaat Fred vaart met een vaartje van 20 km per uur de baai uit,ik was bezig met de kaart en gps. Op het moment dat ik voor de boot uitkijk zie ik een enorme steen net onder het wateroppervlak. Ik geef nog een schreeuw maar het is te laat, vol knallen we op de steen en de pluggen vliegen echt naar achteren door de boot.
Geschrokken keken we of we geen schade aan de boot of motor hadden maar wonder boven wonder hadden we geen enkele schade. We weten nu een ding, goed de kaart op stenen controleren en vooral niet te hard varen

Tussen de middag meren we af aan een eiland en eten we hier onze boterhamen.We komen uiteindelijk uit bij een aantal kleine eilandjes en hier tussenin vangen we een aantal leuke vissen, voor Fred en mij zelfs nog een 91er en een 92er. Rond de eilandjes vangen we nog hier en daar een paar vissen maar het wordt tijd om langzaam aan terug te gaan. Op de terug weg doen we nog een aantal stekken aan en iedere stek levert wel een vis op. Maar de harde wind speelt ons de hele dag al parten en het is nog flink koud ook. Om acht uur meren we af aan de camping, deze dag leverde ons vieren rond de twintig vissen op maar het was echt wachten op beter weer en snoek die los komt. Na het eten zitten we gezellig met een Belgisch biertje op tafel de kaart te bestuderen, op zoek naar nieuwe stekken voor de volgende dag.

Maandag, als we om half zeven weer opstaan blijkt er weer erg veel wind te staan en na de eieren met spek besluiten we de boten op de trailer te trekken en naar de andere kant van ons eiland te gaan. Hier kunnen we nog uitstekend uit de wind vissen en ook hier staan veel aantrekkelijke stekken op de kaart.
Als we de boten te water hebben en wegvaren ontdekken we meteen al prachtige rietkragen en het duurt niet lang of de eerste mooie vissen worden hier al weer gevangen. Ook hier blijken shads het bijzonder goed te doen maar dan vooral omdat er ook weer diep gevist moet worden om vis te vangen. Vismaat Fred vangt twee mooie vissen op de shad en ik even later op de fatso, en jawel op mijn beruchte fire-tigher. Ook Kurt pakt nog een hele mooie snoek voor de rietkraag weg. Tussen de middag eten we weer op een eilandje en gaan daarna met de boten uit elkaar om ieder een andere kant met rietkragen af te vissen.

Als we in een baai een lange rietkraag afvissen ontdekken we een smalle doorgang in het riet. We kunnen niet zien wat erachter zit en nieuwsgierig als we zijn gaan we erdoor. Aan het eind komen we in een geheel afgesloten en verlaten plasje, het is er heel rustig en de wind speelt hier geen rol. Na een aantal worpen vang ik mijn eerste snoek, een mooie tachtiger heeft mijn Buster jerk volledig genomen. De hele middag blijven we hier hangen en vangen er een tiental mooie snoeken. Als we aan het eind van de middag weer uit het riet tevoorschijn komen varen onze vismaten Kurt en Fons even later op ons aan. Zij hadden verschillende stekken aangedaan en niet veel meer gevangen. Ze vroegen waar wij toch gezeten hadden want ze hadden ons niet meer gezien die middag. Toen we vertelden van ons geheime plasje zijn ze er toch ook nog maar even gaan kijken en vangen er nog een drietal snoeken. Dan wordt het weer tijd om terug te gaan, avondeten en daarna de Belgische pot bier weer op tafel en de tactiek voor de volgende dag doornemen.

Dinsdag, het klettert van de regen als we s’morgens opstaan en het ziet er niet aantrekkelijk uit om te gaan vissen. Tijdens het ontbijt “jullie weten ondertussen wat daar op zat” overlegden we wat we zouden doen. Kurt en Fons wilden naar de dicht bijzijnde stad om een hengelsportzaak te bezoeken en gelijk wat nieuwe dyneema te kopen. Fred en ik besloten om het nog even af te wachten en dan toch te gaan vissen. Zo lagen wij een uur later weer op het water en gingen naar het noorden om wat verder de scheren in te gaan. De regen werd wat minder en de wind ging er helemaal uit, en zo vingen wij al weer gauw onze eerste vissen. Uit een piep klein baaitje zagen we twee snoeken zwemmen en bij mijn derde gooi haalde ik een mooie snoek van negentig cm naar boven.
Later voor een klein rietkraagje ving ik nog een mooie vis, Fred kreeg last van volgende snoek die maar niet wou bijten. Dat volgen van het kunstaas zou later nog veel meer voorkomen maar daar later meer over.

We waren al een eind op weg toen we de zeemist op ons af zagen komen en we besloten om het even af te wachten voor we verder zouden. Want om nou in die mist tussen al die rotsen door te varen en dan later de weg weer terug zien te vinden zagen we nou niet zo zitten. De mist klaarde na een uur weer op en verder gingen we het noorden in. Daar hebben we verschillende baaitje en eilandjes afgevist maar veel snoeken bleven het kunstaas wel volgen maar keerden bij de boot weer om. Soms konden we een snoek tot een aanbeet verleiden maar het was om gek van te worden om dat allemaal te aanschouwen in het glasheldere water. Toen kregen we een telefoontje van onze Belgische vismaten, ze waren ondertussen ook weer op het water en waren gaan vissen in een mooie grote baai met veel plantenbedden. Ze hadden al zes mooie vissen gevangen en vroegen ons waar wij waren. Na wat uitleg op de kaart bleken wij veel te ver weg te zijn en was het voor ons niet haalbaar om daar nog naar toe gaan. Dus visten wij nog maar wat gebiedjes af en vingen nog een tiental snoeken, en gingen weer langzaam aan terug.
Terug gekomen bij de camping ontmoeten we onze vismaten en zij bleken in die baai in vier uur tijd 43 snoeken gevangen te hebben. Er zat zelf een mooie snoekdame tussen van 110cm en ze hebben nog enkele grote vissen het kunstaas zien volgen maar ze niet tot een aanbeet kunnen verleiden.
S’avonds bij onze pot bier werden de plannen weer gesmeed voor de volgende dag, en natuurlijk was de keuze snel gemaakt. Terug naar die baai, wordt vervolgd...................................