Eerder de week pleegde ik een telefoontje met KJ wat hij Zaterdag ging doen. Zijn plan was om een mooi snoekwater in de buurt te bevissen waar we vorig jaar rond deze tijd ook goede zaken deden. Zijn vriend Pim zou met hem meegaan. Het leek mij een goed plan en nadat ik Gijsbert gepolst had of die ook weer eens mee wilde konden we Zaterdag met twee boten op pad gaan. Rond half tien lagen wij met de boot te water en besloten we in afwachting van KJ eerst maar eens wat stekken rond de trailerhelling af te werpen. Zo we zullen eens kijken of je het nog kunt zeg ik gekscherend tegen Gijsbert, aan het eind van de dag zal ik nog op die opmerking terug moeten komen. Een half uurtje later lag KJ ook op het water maar moest nog even wachten op Pim die ook zo kon arriveren. We maakten even een praatje en niet veel later stapte ook Pim aan boord.
We begonnen een kantje af te werpen met jerkbaits wat overvloedig met waterplanten begroeid was. Onze jerkbaits visten we zo over de planten heen en konden we in het heldere water goed volgen. Het is Gijsbert die een volger krijgt en de vis blijft gewoon rondjes onder de boot doen als hij zijn jerkbait uit het water heeft. Opnieuw maakt hij een worp en weer komt de vis volgen maar zonder toe te slaan. Daarna verdwijnt de snoek om niet meer weer te keren. We werpen nog een tijdje door maar krijgen geen actie meer.
We besluiten om een stuk te gaan trollen naar de volgende stek om uit te gaan werpen. Het is Gijsbert die niet veel later een aanbeet krijgt en een leuke snoek vangt. De plug heeft hij helemaal verzwolgen en we moeten er met z'n tweeén bij om de snoek een beetje knap te onthaken. Maar even later zwemt de snoek al weer weg de diepte in. We trollen weer verder met KJ en Pim in ons kielzog en even later valt de boot van hen stil en we vermoeden dat ze een aanbeet hebben. En dat zij niet zo'n klein beetje een aanbeet hadden konden jullie al in het vorige verslag van KJ lezen, Pim bij deze nog een keer van harte met die bak van 116!
Ondertussen lagen wij voor een stek met ver in het water uitstekende pompebladen, als ik mijn jerkbait tussen een gat in die pompebladen werp wordt hij gelijk gegrepen door een leuke snoek. Bij de boot blijkt dat de vis maar net op een puntje van een dreg gehaakt is, vlug de vis grijpen lijkt de enige oplossing om hem niet te verspelen. Ik besluit het toch rustig aan te doen en de vis rustig uit te drillen, ik verspeel hem dan toch nog maar het risico nemen om een half uitgedrilde snoek te pakken vindt ik ook niks.
Na deze stek verder afgeworpen te hebben zonder verder resultaat gaan we weer verder trollen. Het blijft een tijdje stil maar het is uiteindelijk toch weer Gijsbert die een aanbeet krijgt. De vis knalt er lekker hard op en doet vermoeden dat hij groter is dan hij in werkelijk is. Gijsbert zijn favoriete softbait de bulldwag is vol gegrepen en tijdens de dril verliest hij het staartje. Na de vis onthaakt te hebben gaat hij snel weer terug en gaan we op zoek naar het stukje staart van de softbait. Het bleek nog netjes te drijven en doormiddel van de uiteinden te smelten met een aansteker en tegen elkaar aan te drukken kon Gijsbert weer met zijn favoriet verder vissen. Dat hem dit geen windeieren ging leggen zal later blijken.
De dag vordert al weer en langzaam aan trollen we weer terug, op één aanbeet na zit ik nog steeds zonder vis. Als ik uiteindelijk een grote groene shad met een schitterende kantelende actie aan mijn handhengel heb krijg ik weer een lekkere beuk. Ditmaal hangt de snoek goed op de dreg en kan ik de vis nadat hij rustig uitgedrilt is binnenboord pakken. Een mooi getekende tachtiger maakt mijn dag weer goed.
Nog geen tien minuten na deze aanbeet zie ik de top van Gijsbert zijn handhengel diep door buigen. Meteen reageert Gijsbert en staat hij met een ontzettende kromme hengel en een vis die flink diep blijft knokken. Hij blijft diep zitten en je weet dat het dan een grote vis is zegt Gijsbert, ik kan het alleen maar beamen. Als de vis dan voor het eerst in zich komt joelen we het allebei uit, een bak van een snoek kijkt boos naar de boot en besluit om nog een keer de diepte in te gaan.
De vis blijft dit nog een paar keer doen en Gijsbert spoort mij aan om de vis nu toch uit het water te pakken. Drie pogingen heb ik nodig want de vis flikt het iedere keer als ik hem vast probeer te pakken om er nog een keer vandoor te gaan. Als ik hem dan goed vast heb onder de kaak doet de vis nog een ultieme poging om los te komen. Ik heb er flink moeite mee maar vast is vast en ontsnappen is er voor de vis niet meer bij. De bulldawg die ik eerder deze dag voor Gijsbert gerepareerd had bleek ook nu weer een doeltreffend stuk kunstaas. Als we hem onthaakt hebben gaat het meetlint erlangs en blijkt de vis net over de 109 te gaan. Gijsbert pakt zijn buit van mij over en gaat trost met zijn trofee van de dag op de foto. KJ en Pim komen op dat moment bij ons langs trollen en zijn nog net getuigen van deze prachtige vangst.
Tevreden trollen we het laatste stuk terug en besluiten de dag na het traileren nog even met onze ervaringen van de dag met KJ en Pim. Het was een mooie visdag met twee bakken van vissen van 116 en 109 cm.
Op de terug weg naar huis stelt Gijsbert mij de vraag, en kan ik het nog........... Ja ja, die uitspraak komt me duur te staan.
Het werdt voor mij een lang weekend op het water want op Zondag had ik een afspraak met Wouter Nijlant om een riviertje met aangrenzend water te gaan bevissen. Wouter stond erop dat we deze keer met zijn boot gingen vissen en zo stapte ik zondagmorgen in Das boot zoals op de boeg van de boot te lezen valt.
Al trollend zakken we de rivier af en al gauw komt het gesprek tussen Wouter en mij op gang over het leven onderwater en alle zaken die het vissen zo interesant maken. Ik kan met hem hier heerlijk over discuseren en dat vindt ik nou zo aantrekkelijk aan het vissen met Wouter. We zijn al weer een tijdje aan het trollen als we een plas opvaren om deze uit te gaan werpen. De mooiste hoekjes en stekken worden uitgeworpen maar zonder resultaat. Als we uiteindelijk de plas weer uit gaan vangt Wouter dan eindelijk een snoekje op een gele shad.
We gaan uiteindelijk weer een stuk trollen en komen uit op een water waar we beiden nog nooit gevist hebben. Het ziet er niet echt aantrekkelijk uit en aanbeten blijven dan ook lang uit. We besluiten terug te gaan en op het stuk waar Wouter eerder zijn snoek ving krijg ik aan de andere kant ook eindelijk een aanbeet. Een leuk snoekje zag wel wat in mijn ratelplug en mag snel weer terug.
We gaan uiteindelijk weer een plas op en werpen die helemaal uit maar ook hier weer de mooiste snoekstekken maar geen teken van leven. Als we dan weer terug het riviertje op trollen vang ik uiteindelijk weer een snoekje op de fatso. Het loopt aan het eind van de dag als we tegen twee bellyboters aan lopen en na een gesprek aan geknoopt te hebben blijken het twee Duitsers te zijn. Gelukkig is Wouter zijn Duits stukken beter dan dat van mij en zo blijkt dat deze twee heren op shadjes van nog geen tien cm goede zaken hebben gedaan. Trotst laat één van hen zijn digitale camera zien met een foto van een snoek over de meter.
Hierna varen we terug naar de helling en moeten tot de conclusie komen dat het onze dag niet is geweest.
Toch heb ik mij weer vermaakt met Wouter deze dag en hebben we een heerlijke visdag gehad samen.
Pieter Nederlof.