Zondag 30 oktober 2005

Friso en ik hebben als teammaatjes van het 8e elftal een zogenaamde “baaldag”. Dit is een voetbalvrije zondag, die af en toe heel erg welkom kan zijn…Aangezien het buiten nog fantastisch vertoeven is, werden (hoe kan het ook anders) plannen gesmeed om weer eens lekker te gaan snoeken. Volgens de “locals” was het de laatste tijd goed vertoeven in het haventje..

Dat hebben we gelijk geprobeerd en daar hebben we inderdaad geen spijt van gekregen; in tien minuten tijd ving ik twee snoekjes van rond de zeventig centimeter op de Slider! Heerlijk begin van je dag op deze manier natuurlijk!

Na, zoals de gewoonlijk, de vaart en de plas uitgekamd te hebben, besloten we via de sluis de rivier op te gaan. Na een kwartier was het Friso die een leuke beuk op z’n bijhengel kreeg. Dit was op dezelfde plek waar we dit jaar vaker zaken hebben kunnen doen.. Een snoek vergiste zich in de Fatso en vocht een ongelijke strijd uit in het diepe. Met 74 cm, toch nog een mooi beestje! De rest van de middag hebben we echt ons best gedaan; de toverdoos werd compleet losgetrokken en bijna onze hele selectie kunstaas heeft een kansje gekregen.. Toch was het niet best vonden wij...

Dit in tegenstelling tot een willekeurige voorbijganger op een zeilboot die al een snoek van 92 cm aan een plugje had gevangen. De man was overduidelijk in een hoera-stemming want hij had een glimlach van oor tot oor. Wij gunden hem zijn vis en voerden verder. Slechts een kwartiertje na onze “ontmoeting” kwam ons een ander bootje tegemoet. Deze man vroeg of wij een groot schepnet hadden, want die man met de zeilboot had een enorme snoek aan z’n lijn! “Een echte knoert!!!”, werd ons toegeschreeuwd. Zoals de meeste van jullie wel weten vind de gemiddelde Nederlander een snoek van 70 cm al een knoert, dus wij dachten zoiets van.. Yeah right, maar laten we die man maar even helpen dan.. Op circa 30 meter afstand van de zeilboot zag Friso ineens iets wits in het water liggen.. “Het zal toch niet waar zijn dat dat die snoek is?!” Wèl dus! Een GIGANTISCHE BAK!!! Een megavette, allesverslindende FOKZEUG van dik over de meter lag daar keurig uitgedrild naast de boot!!

De gelukkige visser, Ben genaamd, was in alle staten en als een jong hondje zo blij! Snel hebben wij voor hem deze dame binnenboord gehaald.. “Jemig! Wat een zware bak!!” was het enige dat Friso uit kon brengen. Ikzelf was er een beetje stil van… Eenmaal binnenboord bleek dat de snoek breder was dan het bootje waar wij in voerden.. (en dat is geen flauwekul). Om kort te gaan.. vanwege de beperkte ruimte in onze boot hebben we de snoek tot twee keer toe globaal op kunnen meten. Het meetlint stopte bij 117 cm! Toch denken we werkelijk dat als we iets meer tijd hadden gehad (de snoek was namelijk erg lang gedrild en snel terugzetten was essentieel) en haar op de wal fatsoenlijk hadden kunnen meten, dat ze echt wel rond de 120 cm zou zijn geweest.. Ze zitten er dus toch wel..

Frappant detail was dat Ben zelf niet met z’n vangst op de foto durfde.. wilde en vroeg voorzichtig of wij dit niet voor hem wilden doen.. Waarschijnlijk is dit gewoon een niet onterechte vorm van een diepe intermenselijke oerangst waar je je echt niet voor hoeft te schamen...Ben! Voor ons is dit in ieder geval een reden om hier nog vaker naar toe te gaan! Pikant detail voor de liefhebbers; Ben ving z’n snoek aan een dood voorntje op 3 tot 4 meter diepte, aan een 20/100(!!) lijntje zonder stalen onderlijn! Dit vergt heel veel geluk, maar ook bijzonder veel visserstalent! Natuurlijk willen Friso en ik de enige rechtmatige vanger van deze meterkanjer, Ben, van harte feliciteren met de vangst van z’n leven! Dit zijn snoeken waar je zuinig op moet zijn, snoeken die je maar eens in je leven vangt en snoeken die je met beide beentjes op de grond zet….

Goodgoan!

Friso en Wouter