Terugkijkend op het afgelopen seizoen, valt eigenlijk op dat we niet zo heel erg vaak gevist hebben. Aan het begin van het seizoen hebben we een poosje fanatiek op snoekbaars gevist, daarna eigenlijk de hele zomer niet, ook niet op snoek. Pas vanaf augustus begonnen we weer, maar niet zo vaak als vorig jaar. Vorig jaar zaten we eigenlijk elk vrij moment aan het water. Het afgelopen seizoen was vissen niet onze eerste keus.
Maar al met al hebben we toch heel wat mooie dagen op en aan het water mogen beleven. Vooral de dagen dat we met onze vismaten op pad zijn geweest, blijven bij. Leuk toch, om met meerdere mensen je favoriete hobby te beoefenen? Genieten van de natuur, de omgeving, elkaars gezelschap. Als we terugkijken, is dat eigenlijk de rode draad door onze viscarrière. Dagen op pad met Lodie, Pieter, Simon en Suzanne, de Snoeken.net forumdag. Allemaal heel gezellig, en vis vangen is dan eigenlijk bijzaak!

De eerste dag van het seizoen deden wij natuurlijk mee aan de grootscheepse controle, die in Friesland op de meren traditioneel wordt uitgevoerd op de laatste zaterdag van mei. Onze eerste visdag, was dus de zondag. Toen zijn we met Lodie op stap geweest, bij hem in de buurt op het prachtige Friese water. Vriend glasoog zaten we achter de schubben aan. Dit was eigenlijk voor het eerst dat we gericht op snoekbaars visten, en het leuke was: we vingen ze nog ook! Wat een mooie vissen, de snoekbaarzen. We vingen niet de grootste vissen, maar de aanbeten waren geweldig. En het was natuurlijk heerlijk om met mooi weer op het water te zijn. Met Lodie zijn we een paar keer weggeweest, en dat was altijd heel gezellig. Menig snoekbaars hebben we gevangen. Echte klappers zaten er niet tussen, wel bijzondere vangsten: een aasje dat achter de boot aansleept, terwijl je aan gaat meren.. werd met grof geweld van het wateroppervlak gegrepen! Geweldig! Eerst schrik je je helemaal kapot,omdat je het niet verwacht. Dan reageer je pas. Gelukkig op tijd deze keer! Of leuke aanbeten, die daarna helemaal niets meer doen. Je draait binnen, in de overtuiging dat je troep gehaakt hebt. Komt er zo’n mooie stekelrug boven…

Na het snoekbaarzen met Lodie, hebben we een poos niet gevist. Vakantie, te warm, noem maar op. Maar: Lodie moest nog een keer mee naar onze meterstek, dus we moesten natuurlijk wel in de gaten gaan houden, wanneer de vangsten daar op gang kwamen. Dus, vanaf augustus gingen we af en toe een sessie erheen. De eerste vissen die we daar vingen, waren niet mooi: Lang en dun, geen gezicht. Gauw terug, en wachten op de vorst!
Toen, totdat de vangsten daar een beetje leuk werden, toch maar af en toe uit de boot, of aan de struin.
In september werd het dan toch wat kouder. Toch maar weer eens proberen dan… En ja, meter nummer 1 was een feit. Maar pas in november ging het her echt los, maar dat straks.

In de tijd die volgde, gingen we met enige regelmaat met Pieter op stap. Naar verschillende stekken bij hem in de buurt, waar we hele mooie, grote, en vooral sterke vissen gevangen hebben. Alfred een prachtige 109 cm in de stromende regen. Ikzelf een geweldige 116 cm, wat was deze dame sterk! Meerdere runs naar de kant, waarbij ze de boot achter zich aan trok. Maar ook gewoon bij ons in de buurt, op de Tjonger. Aparte dagen hebben we beleefd, waarbij alleen de 60- vissen bleven hangen – of zelfs aanbeten. Dit hebben we eigenlijk 2x met Pieter beleefd bij ons op de Tjonger. Buiten het feit dat vriendschap en gezelligheid als een rode draad door het seizoen liep, had vooral Alfred last van nog een andere draad: Een witte!! En wel de witte draad die bij mij op de molen gespoeld zat. Talloze keren hebben we gezien dat als er meerdere snoeken op een dag werden gevangen Alfred er ook wel 1 of 2 kon pakken, maar op een of andere mysterieuze manier was bij de snoeken de witte draad toch favoriet. Irritant? Ja soms, maar toch ook wel weer mooi want zo kun je zien dat hoeveel je erover leest en vangt je toch altijd ook weer tegen vragen en raadsels oploopt. Alfred: Tuurlijk wil je zelf ook vis vangen, maar elkaar helpen bij het landen, onthaken en fotograferen maakt voor mij de visdag ook meer dan geslaagd! Je wordt echt een team en alles gaat automatisch en snel wat de snoek alleen maar ten goede komt.

En Pieter? Ja, geweldig gezellige dagen mee gehad. Oké, je moest af en toe eens een stukje worst met hem delen maar voor die gezellige dagen kan ie van mij wel een meter worst krijgen! ( Het ie ok eens ien meter) Lachen om zijn dialect (wat ie ongetwijfeld ook bij ons doet) en een partij dom praat erbij en je hebt weer feest. Ook Rix is een paar keer met ons van de partij geweest en dan heb je zeker geen gebrek aan praterij. Maar dat maakt de vooral taaie dagen juist zo aangenaam en vaak onvergetelijk.

Ondertussen op 22-11-2009 de Snoeken.net forum dag. Leek bar slecht weer te worden maar viel nog wel mee achteraf. Hier en daar werden er ook nog leuke vangsten gedaan. Ook sneuvelde er al een motor voor de dag begonnen was en een snoeier van een aanbeet op de hengel van Grietje vermorzelde een hengelsteun van Pieter. Na een laatste dikke hagel/sneeuwbui besloten we om de mens aan te sterken in eetcafé t’Far in Ter Herne.

Hierna nog enkele malen met Pieter naar onze meterstek geweest om te proberen weer 1 of meerdere meters te pakken en om een loempia naar binnen te werken. Ook Lodie wou graag eens mee om zijn pr aan te scherpen wat hem dan op de valreep nog lukte ook! Een mooie 110cm snoek mocht met hem op de foto. Verder eigenlijk weinig gevist door oa vakanties, verjaardagen en de vorst. Maar op een of andere manier was het ook goed zo, mooie dagen gehad en met de wetenschap dat er aankomend seizoen weer vol er tegenaan gegaan kan worden was het voor ons wel klaar. De animo wordt minder en door werk en lange dagen/weken is een lekker weekend thuis ook erg fijn en misschien net even iets rustgevender dan het drillen van een dikke bak. We bedanken een ieder voor hun inzet en ook Pieter en Lodie voor het plaats vrij maken van hun visboten zodat wij meekonden. Ooit hadden we zelf een visboot, maar daar wil ik het niet meer over hebben!

Tot volgend seizoen en jullie horen in de tussentijd wel weer van ons!!!

Alfred en Grietje