Zaterdag 1 september stond al een tijdje gereserveerd voor een visdag met Ralf. Het zal tijd worden ook, want het was alweer een dikke maand geleden dat ik voor het laatst in een boot zat. Persoonlijk kan ik me die visdag niet eens meer zo goed voor de geest halen, behalve dat Marco en ik samen slechts 4 snoeken mochten noteren. ‘Slechts’ ja, want Thijs van der Sanden en z’n vismaat, die we toevallig tegen kwamen op het water, pakten er maar liefst 18 die dag. Oh ja, er zaten ook nog twee meters tussen.. Back on earth dus.
Onderweg in de auto merk ik dat Ralf er net zoveel vertrouwen in heeft als ikzelf. Niet alleen belooft het een prima nazomerdag te worden, we verwachten eigenlijk ook nog wel een visarend te zien. Die beesten trekken nu massaal zuidwaarts namelijk. Ons vermoeden blijkt gegrond, want bij het traileren van de boot zien we de eerste ‘Pandion haliaetus’ al biddend boven het water staan. Is toch ook prachtig zo in eigen Kikkerlandje! Het traceren van het eerste plantenbed bij het eiland bleek minder eenvoudig dan gedacht. Eenmaal gevonden levert dit echter vrij snel het eerste snoekje (< 50 cm) van de dag op. ‘Zo klein ving ik ze hier nog nooit’, zeg ik tegen Ralf. Kort daarna een 70-er die tevergeefs een poging doet mijn Grinder te grijpen op het moment dat ik deze uit het water til. Ralf vraagt zich op dat moment niet af of hij iets verkeerd doet.
Deze zaterdag vissen we op de automatische piloot by the way. Niet alleen was ik de accu van de dieptemeter vergeten, ook varen we zonder electro-m’tor. ‘Gelukkig gaan we goed voorbereid op pad!’, hoor ik Ralf roepen zonder ook maar een spoor van cynisme. Noodgedwongen besluiten we dan maar met ons blote oog(!) een groot plantenbed te zoeken. Midden op het water welteverstaan. Een lastige klus, temeer omdat men onlangs aan het maaien moet zijn geslagen. Eenmaal gevonden gooi ik voor de zekerheid een markertje overboord. Dat dingetje heeft ons die middag toch mooi een dienst bewezen. Door gericht op de planten te vissen zetten wij (correctie), zet ik alleen het dagtotaal op 4 stuks. Allemaal op grote spinnerbaits. Ralf denkt nog steeds dat hij niets verkeerd doet. We maken nog een praatje met Jacco en Pieter die gericht op baars aan het vissen waren. Met name Jacco wekte die indruk. Tenminste als we af mogen gaan op de grootte van zijn kunstaas.
Tegen tweeën besluiten we een andere stek, ‘de Gleuf van Petra’ volgens de intimi, aan te doen. Onderweg daar naartoe, slaat Ralf’s hengel krom. Een boze snoek kon de getrolde Cowgirl niet laten lopen: 95 cm voor ter Beek. Op de nieuwe stek is het, behalve een drietal magere aanbeten, niet zoveel. Wel zien we een politieboot akelig dichtbij komen. Akelig ja, want uitgerekend die dag heb ik m’n vispas thuis laten liggen. Gelukkig zoeken de politieambtenaren het avontuur op en gaat het gas op de twee maal 150 pK. Nog 1 keer doen we hetzelfde plantenbed aan als eerder die morgen. Hierbij zorgt een flinke snoek voor een hartverzakkende aanbeet op Ralf z’n ‘Freddie’; een Pig-achtige pullbait die niet dieper gaat dan een halve meter.
Omdat het inmiddels tegen vieren loopt besluiten we voor een patatje richting haven te trollen. Onderweg zien we een boot in de vaargeul dobberen die overduidelijk z’n motor niet meer aan de praat krijgt. We besluiten de man en z’n 2 dochters maar richting haven te slepen. Na de culinaire pauze gooien we de haveningang nog even uit. Als we voor een tweede drift gaan, knalt er een mooie snoek op mijn Grinder: 94 cm. De drift daarna mag ik weer aan de bak. Deze keer een bleke snoek van ca. 85cm op de Cowgirl. Inmiddels sta ik op 6 stuks en Ralf op 1. We trollen nog een keer richting open water om daar nog gericht wat plantenbedden af te gooien. Onderweg kan Ralf het niet laten om heel irritant ‘Ralf-je slotakkoord! Ralf-je slot-ak-koord!’ te zingen. Ralf doet ineens alles goed en juist op dat moment knalt er een dikke tachtiger op z’n kunstaas.
We besluiten de dag met 8 snoeken en terwijl we alweer de 5e visarend van de dag over zien vliegen varen we richting trailerhelling. Het is weer mooi geweest!