Ijs vrij , dat was de titel van een mailtje dat ik afgelopen week toegestuurd kreeg,en wat was die tekst nu toepasselijk.
Het is al een paar weken geleden dat we voor het laatst op pad zijn geweest.en toen al was het zoeken om een stukje ijsvrij viswater.
We begonnen in de polder waar doorgaans de meeste tochten wat langer ijsvrij zijn door de geringe doch zeer effectieve stroming die daar staat.
Helaas bleken de meeste ,,hotspots,,nu meer op ,,coldspots,,en waren we aangewezen op de brede hoofdvaart.
Hier een snoek vangen is zoiets als een speld uit een hooiberg vissen.
Maar ja je wilt toch wat…….

Na een half uurtje waren de ogen van de hengels echter dicht gevroren waardoor gooien steeds slechter ging,
Ook onze ledematen waren aan de warmte die de auto gaf ,toe…..
We verkasten naar de bewoonde wereld in de hoop hier wat open water te vinden.
Maar helaas op wat kleine door de eenden open gehouden wakken na , geen enkel visbaar water te vinden.
We reden wat rond , tot we bij een water partij kwamen waar een grote fontein het water open hield,we wierpen onze aasjes in alle mogelijke richtingen en liepen langs iedere leuke stek.
Geen enkel teken van leven ,
Dan maar weer de auto in en richting huis,we passeerden we een brug waar we enkele weken ervoor een leuke snoek onder vandaan visten.
Dus we stapten nog even uit om bij deze brug onze laatste minuten van de dag door te brengen.
Wat kunnen die minuten dan de hele dag op z’n kop zetten.

Bij de eerste inworp kreeg ik een volger tot onder mijn voeten,gevolgd door een aanbeet en losser bij de volgende aanbeet.
Een paar meter verder weer een volger tot vlak voor de steiger en even later ving ik dan toch nog een leuke snoek van dik in de 70.
Weer wierp ik in richting wat overhangende takken en viste heel langzaam terug.
Plots werd er een hele grote snoek zichtbaar die heel langzaam achter mijn aasje aanzwom.
Het was een hele dikke meter dat was wel duidelijk, maar net bij de kant was het ,,leven,,uit mijn aasjes verdwenen , en hiermee ook de interesse van de dikke meterbak.
Met een grote kolk vlak onder de kant maakte ze even duidelijk dat dit haar territorium was .
Op dat moment klopt je hart in je keel…..en wil je zo snel mogelijk weer je kuntaas in het water hebben.
Maar dit keer was het over.
Het eet kwartiertje was over.

Het was inmiddels helemaal donker en we stapten in de auto ,met de afspraak ,,volgende wek zijn we terug.

Inmiddels is dit 3 weken geleden,

We hebben prachtig winterweer gehad en we hebben op plekken geschaatst waar we enkele weken daarvoor mooie vissen naar boven toverden.
Door deze schaatspret heb ik spieren gevoeld waarvan ik het bestaan niet eens wist .

Maar nu is het genoeg, warm water mag het gaan regenen…wat mij betreft.
De boot staat alweer enkele weken ongebruikt in de garage….

Ik kan niet wachten….

De eerste afspraken staan alweer in de agenda.

De realiteit is echter….toen ik net de hond uitliet , liepen er nog kinderen over het ijs…..
Het kan dus nog wel even duren…..

Een ijsvrije groet…

KJ Visser
(p.s Jaap bedankt voor het lenen van de mooie sfeerplaatjes)