Om nou te zeggen dat het ons erg mee heeft gezeten de laatste weken.
Ons viswater is een populaire stek. Op het weekend trollen de bootjes af en aan en is het langs de kant een gevecht om de mooiste stekken. Op maandag is het een stuk rustiger. Maar nooit zijn we alleen. Elke maandag was er wel iemand die wist te vertellen wat er het afgelopen weekend wel niet allemaal gevangen was. De meters vlogen om je oren. Je kreeg het idee dat de snoek zo actief was dat het bijna gevaarlijk was om dicht langs het water te lopen.
Maar blijkbaar hebben snoeken ook iets van een maandagmorgen gevoel. Tonnetje rond van het vreetfestijn van het afgelopen weekend liggen ze dronken en vol boerend op de bodem en kunnen ze geen boe of bah meer zeggen, laat staan nog een hap nemen van ons toch aantrekkelijke aas.

Maandag 14 november.
Het is al enkele weken geleden. Ik weet dat we op de hele dag 2 snoeken hebben gevangen. Wout geloof ik een van 79cm en Sander had er een van 76cm naar ik meen. Verder kan ik mij van deze dag weinig meer heugen. Hij was lang en weinig spectaculair. In tegenstelling tot de verhalen van het weekend daarvoor, gaven de monsters deze dag niet thuis.
Het zat een beetje tegen weet ik nog. Wout had in het verleden de traditie om bij elke snoek boven de 80cm zijn hengel te breken. Daarom is hij al een tijdje terug overgestapt op een hengel met de veelbelovende naam “Unbreakable Rod”. Het laatste jaar heeft hij er toch zeker 3 weten te breken. Als luciferhoutjes gingen ze! De verbazing was dan ook groot toen Mark met zo’n zelfde Unbreakable Rod aan kwam zetten. Ik weet niet meer of het op de eerste of tweede dag was dat hij hem gebruikte. Maar vrij snel was ook deze hengel 3-delig terwijl hij 2-delig hoorde te zijn. Markjan was op een helling met nat gras uitgegleden. Als je bekend bent met zijn postuur, dan weet je dat het ter aarde storten van deze man voor omstanders levensbedreigend kan zijn. Nu moet NASA het materiaal nog ontwikkelen wat bestand is tegen dit geweld. Maar met een kracht van 8 op de schaal van Richter viel hij dwars door zijn Unbreakable Rod heen. Sander met zijn hengeltje uit begin jaren negentig had gegniffeld. Maar vandaag zou dat hem opbreken. Sander had de laatste weken iets te veel missers gehad. Verschillende snoeken hadden uit zijn handen weten te blijven. Op advies van onze internet visvriend Ed Borghoff (www.edborghoff.nl) zat Sander met custom made tuigjes naar zijn dobber te staren. Enerzijds angstig om wéér een snoek te verspelen en anderzijds benieuwd naar het effect van dit met zorg gemaakte tuig. Waarschijnlijk was het deze spanning die ervoor zorgde dat hij wat té enthousiast aansloeg. De lijn stond daarnaast ook nog niet helemaal strak. De hengel gaf een rotknal, versplinterde en brak op twee plaatsen toen hij in contact kwam met de houten railing van de steiger. De snoek was dan ook vrij lastig binnen te halen ondanks zijn bescheiden voormaat. Maar Wout wist de 2 delen vast te houden terwijl Sander het handvat met molen hanteerde. Toen Sander zijn vingers vervelend openhaalde tijdens de kieuwgreep, was het al duidelijk dat dit geen topdag zou gaan worden.

Maandag 28 november.
Weer hoorde we mooie verhalen over vangsten van het afgelopen weekend. In de kou en de mist zaten Markjan en Sander weer op hun plekje. Wout had cursus (alsof dit persoon ook maar íets valt aan te leren…).
Het vangen van witvis was een probleem. Later bleek dat Markjan het Sinterklaascadeau voor Sander al in huis had. Een kruisnetje.. Maar pakjesavond moest nog komen. Dus moest het met het hengeltje gebeuren. Vrij snel greep een snoek één van de weinige witvissen die we hadden. Markjan haalde 72cm binnen. Geen monster, maar toch geen slecht begin. Vrij vlot daarna bleek de dobber van Sander verdwenen. Aan deze dobber zat een flinke witvis. De van de spoel lopende lijn gaf aan dat er weer wat te gebeuren stond. Na enige tijd lag er een mooie dikke 90cm op het droge.

Markjan liet zich niet kennen. Na enige tijd begon zijn dobber te dansen. Een heerlijk moment. Mark viste met deze hengel zonder tuigje, maar met één haak door de neus. Dit heeft als heerlijk nadeel dat je een flink aantal secondes (c.a 20sec) moet wachten voordat je aan kan slaan. De snoek grijpt namelijk de vis, hij zwemt ermee weg en keert hem op een gegeven moment zodat de kop van de vis het eerst naar binnen gaat. De kunst is dus om pas aan te slaan wanneer hij de kop naar binnenwerkt. Als je te vroeg bent trek je de witvis weer uit de bek. Met een tuigje heb je dat niet. Zowel bij de kop als bij de staart heb je een haak. Waar de snoek de witvis ook grijpt, hij zal altijd een haak in de bek hebben. Hierdoor kan je direct aanslaan. Een tuigje geeft meer kans op succes. Maar een haak door de neus is véél spannender. Na 20 seconden (die aanvoelen als minuten) sloeg Markjan aan. Weer succes! Deze zou de meter wel halen schatte Sander in. Het meetlint gaf exact 100cm aan. De 5de metersnoek van dit seizoen.

Een paar jongelui mét een kruisnet schonken ons wat witvissen. Één van deze jongens wist 70cm te vangen. In ruil voor de witvissen vertelde wij hem hoe je een kieuwgreep moest uitvoeren. Markjan kon niet achter blijven en evenaarde dit staaltje met zo’n zelfde maat. Voor de tweede dag op rij wist Sander wederom zijn vingers open te halen bij het terugzetten van de snoek.

Zondag 4 december.
De week daarvoor had de maandag toch 4 snoeken opgeleverd waarvan één van 1 meter. Toch was dit niet dé monstersnoek die in dit water schijnt te leven. Om de snoek te slim af te zijn besloten we weer een keer op zondag te gaan. Tot zijn verbazing had Sander een kruisnetje van Sinterklaas gehad. Dat was handig! Wout zijn vriendin wilde niet dat hij deze dag zou gaan vissen. Maar aangezien Wout niet zo heel veel aantrekt van dat wat anderen willen, stond hij een half uur later gebroederlijk naast Markjan en Sander. Sander had net een 72cm bovenwater gehaald. Dezelfde als vorige week. Een genezen verwonding op de flank liet daar geen twijfel over bestaan. Natuurlijk haalde Sander zich, inmiddels traditiegetrouw, open tijdens de kieuwgreep. Hij had ditmaal wel voorzichtig gedaan. Maar een van de grotere tanden van de snoek was door zijn bovenkaak gegroeid. Bij het dichtknijpen van de handen tijdens de kieuwgreep stak deze tand zonder enige moeite door de huid. En het kleinste sneetje door een tand van een snoek is genoeg om de rest van de dag bloedend door te brengen. Maar meer tegenslag lag in het verschiet! Op de gladde helling waar Markjan zijn Unbreakable Rod wist te breken, was ditmaal de beurt weer eens aan Wout. Op identieke wijze gleed hij uit en viel hij op zijn hengel. De firma die deze dingen fabriceert viert hoogtij. Alsof Mark en Wout aandelen in dit bedrijf hebben houden ze eigenhandig de omzet op een hoog niveau.
Één snoekje bracht deze dag.

Maandag 5 december.
Raar dat je de ene dag het snoeken helemaal zat bent maar de volgende morgen alweer staat te popelen om een dobber uit te gooien! Sander kon niet mee aangezien zijn vriendin moest werken en hij dus de kinderen moest verzorgen. Wout kon niet mee omdat hij gister al tegen de zin in van zijn vriendin was wezen vissen. Maar toen Markjan Wout belde met de vraag of hij ook weer zin had, had hij daar wel weer een huisvredebreuk voor over. En toen de vriendin van Sander onverwacht vroeg en ziek uit haar werk thuis kwam stonden ze alle drie weer met nieuw geduld en een positieve instelling, aan de waterkant. Gister, op zondag, was het op één snoekje na helemaal niks. Dan moest het nu toch op de maandag gebeuren! Er werd geen hengel gebroken. Ook Sander bloede deze dag niet. Toch hadden ze alle drie voor een leuke snoek wel een hengel of hevige verwonding over gehad. Al was het er maar eentje….
Het mocht niet zo zijn.

Sander.

Resultaat van deze dagen;
3 gebroken hengels
2 liter bloed
7 snoeken
Totale lengte 5meter 57cm
Gemiddelde lengte 79,6cm

Wout 1
Markjan 3
Sander 3