Het is zaterdagmorgen, het zit poldicht van de mist.
Niet dat het voor ons heel veel uitmaakte, want we hadden al besloten om alleen ’s Middags te gaan vissen.
Rond de middag hebben we onze broodjes gesmeerd en staat de boot klaar voor vertrek.
Dit keer gaat mijn dochter Lumanda mee.
Die na het zien van die grote snoeken ook wel eens zin had om met haar vader mee te gaan.
En even later gleed dan ook de boot heel rustig van de trailer af, het spiegelgladde water in.
De dikke truien wie we mee hadden genomen bleken achteraf niet nodig te zijn.
Want de temperatuur was inmiddels opgelopen tot ongeveer 20 graden.
We moesten maar een heel klein stukje varen naar onze stek en genoten onderwijl van het prachtige weer.
Bij de trailerhelling hadden we nog een trailer zien staan dus we wisten dat we niet alleen op de stek zouden zijn.
Lumanda nam heel stoer het stuur over en ik voorzag de hengels van de nodige kunstaasjes.
Zelf koos ik voor de Salmo fatso.

En Lumanda kreeg op haar hengel de inmiddels beruchte Pike-fighter.
Op de stek aangekomen kwamen we meteen al onze collega visser tegen.
Die vertelde ons dat hij 3 snoeken had verspeeld en een hele dikke had gevangen.
Dit gaf ons goeie moed.
En we begonnen rustig te trollen.
In de tussen tijd legde ik uit wat we doen bij een snoek aanbeet.
Op de vraag,,hoe merk ik dat dan,,? Antwoorde ik,, dat zul je wel zien,,.
Het duurde best even voordat mijn fatso werd gegrepen.
En een leuk snoekje kwam al protesterend aan de oppervlakte.
Nu bleek dat Lumanda heel goed had opgelet want als een volleerd visser draaide ze snel haar eigen hengel binnen.
Er werd een foto genomen, en de snoek werd even gemeten.
Waarna de groene rover weer aan zijn element werd toevertrouwd.
Bij het zien van al die tanden, zag ik toch wat aarzeling in het gezicht van mijn dochter.
Na deze vangst legde we de boot even in het riet om onze meegebrachte lunch te nuttigen.
Vanuit de boot konden we in het ondiepe water heel veel jonge vis zien zwemmen.

Geen wonder dat hier zoveel roofvis zat.
Deze pauze benutte ik om even wat te gooien met jerkbaits.
Op een Betula-Pendula (gewone Berk) na, kon ik niets tot een aanbeet verleiden.
Ik wisselde van aas en we zetten onze trol sessie voort.
Na een tiental minuten sloeg de hengel van Lumanda dan eindelijk krom.
Een mooie (dikke tachtiger) kwam al kopschuddend naast de boot.
Na 3 runs wist de snoek zich toch nog van de pike-fighter te ontdoen.
Om ze allebei teleurgesteld achterlatend.
Het had zo mooi kunnen zijn.
Het duurde nu een lange tijd voor er weer wat actie kwam.
Het zonnetje brandde flink en we waren beide al iets ingedut toen dan plotseling de hengel van dochterlief flink begon te schokken in de steun.
Plots was alle loomheid verdwenen en zag ik zelf zo trots als een ,,spreekwoordelijke,, pauw mijn dochter haar eerste snoek drillen.
De snoek koos ervoor om diep onder de boot te blijven wat het drillen er niet makkelijker op maakte maar wel heel spannend.
De snoek had de plug bijna dwars in de bek , waardoor ik genoodzaakt was de snoek met de nekgreep te pakken wat ik normaal gesproken bij dit formaat al niet meer zou doen, gelukkig liep dit goed af en werd de snoek van in de zeventig op de onthaakmat onthaakt.
Nu nog een foto , en ja hoe hou je zo’n glad ding vast?
Gelukkig bleek dochterlief geen angst te kennen voor de kieuw(vinger)greep en werd ze zo al lachend vereeuwigd.
De snoek nam afscheid met een ferme staartslag.

We moesten na dit wapenfeit toch even bijkomen , en al lachend werd de trip hervat,we voeren nu richting helling en al pratend sleepten de kunstaasjes achter de boot,bij een overhangende boom explodeerde het water achter ons en een grote kolk vertelde ons dat een bijziende snoek een aanval had gedaan op de Pike fighter.
Je schrikt dan toch even , ik keerde de boot en deed het zelfde stukje nog een keer maar helaas liet de vis zich geen 2e keer foppen.
Iets verderop lag zoveel drijfvuil in het water dat verder vissen geen optie was.
De spullen werden netjes opgeborgen en even later lag de boot op de trailer.
Met een rood hoofd namen we afscheid van het water , en gingen loom ,maar voldaan richting huis


VR GR KJ Visser