Wellicht gaat woensdag 19 juli 2006 de geschiedenisboeken in als de warmste dag van 2006. Om 07.45 uur brandde de zon al aardig en begon de temperatuur al behoorlijk op te lopen. Ton en ik (Remco) zouden om 08.30 uur beginnen in het poldergebied van Zoeterwoude, net buiten Leiden.
Nadat we eerst kennis met elkaar hadden gemaakt (we hadden nooit eerder met elkaar gevist) zijn we fanatiek de slootjes af gaan lopen. En binnen enkele minuten kwamen we er achter dat het geen gemakkelijk taak zou worden om een snoek te vangen.
Het watertemperatuur was de afgelopen dagen al flink opgelopen en de droogte zorgde er mede voor dat het waterpeil hier ook al heel wat centimeters was gezakt. De gemiddelde diepte van het water bedroeg ongeveer 40 centimeter.

Na een uur snoeken waren we nog steeds vol goede hoop want we hadden al verschillende volgers gehad, ook de baarzen toonde interesse maar de snoeken lieten iedere keer het kunstaas toch voor wat het was. Wat je ook op je onderlijn monteerde, niets leek te helpen. Spinners, pluggen en dergelijke vergeet het maar.
De derde persoon die vandaag met ons zou komen snoeken had zich verslapen en hij meldde zich na een uur snoeken. Daarop besloten we eerst maar eens een drinkpauze in te lasten en gelijk de moeite te nemen om ons in te smeren met zonnebrandolie, om de gevoelige huid toch maar wat te sparen (de zomer duurt nog lang zo lijkt het).

Inmiddels honderden meters verwijderd van onze fietsen besloten Ton en ik onze fiets op te halen en we waren koud weg of Marvin (de jongen die sinds 5 minuten ons gezelschap kwam houden) slaakte een kreet van opwinding. Het was hem namelijk gelukt om met een spinnerbait een snoek te haken. Een leuke dril volgde, maar de snoek was kansloos tegenover het goede drilwerk van Marvin.
Eenmaal op de kant snel opgemeten, en zo snel mogelijk geprobeerd de snoek te onthaken. Op zulke warme dagen wil je de snoek zo min mogelijk boven water houden. Dit bleek een hele lastige zaak, want de haak zat in de onderlip van de snoek dwars door het kraakbeen zo leek het. Gelukkig kwam daar het idee om het weerhaakje dicht te knijpen met een tang en zo kon de snoek toch nog worden onthaakt. Een lange ‘reanimatiesessie’ was echter wel het geval. Na ruim 8 minuten was de snoek weer helemaal bijgekomen en zwom de snoek weg alsof er niets was gebeurd.

De uren na deze vangst werd het alleen maar heter en werd de kans op nog zo’n succes kleiner en kleiner. Onze laatste hoop was gevestigd op een klein meertje waar de snoeken toch wat meer de diepte in kunnen. Het bleek tevergeefs, de snoek zou zich in de middaguurtjes alleen maar koest houden en dat was meer dan terecht aangezien wij daartoe eigenlijk ook veroordeeld waren.
Wat ons betreft mogen de dagen toch wat minder warm zijn, snoeken in deze hitte lijkt meer op een strafexpeditie. Deze zomer biedt wel de mogelijkheid om te gaan snoeken (we hebben haast geen last van regen) en daarom zullen we op korte termijn toch weer eens moeten gaan snoeken in de polders van Zoeterwoude.

Remco Roman.