Dat vraag ik mezelf wel eens af. Temperaturen rond de 10 graden en bakken met regen. Maar goed een beetje snoekvisser trotseert weer en wind om zijn hobby uit te oefenen. (niet dan?).
Dinsdag was weer een heerlijke vrije dag. De 1 slaapt uit tot halverwege de dag, de ander staat bepakt met hengels voor zijn boot, op een tijd dat de 1ste haan nog niet gekraaid heeft.
Samen met Mark op pad. De 3de keer dat wij samen vissen. De 1ste keer was alle vis voor mij (4 of 5 mooie zomersnoeken). De 2de keer was de enige vis voor Mark. De 3de keer moest alles beter worden. Meer vis en beter verdeeld.

Rond 9 uur lag de boot voor het eerst voor anker. Zoals jullie weten kies ik altijd voor de dobber. Mark is hier gelukkig ook een liefhebber van. Sterker nog, beiden hadden wij de complete kunstaas-uitrusting thuis gelaten. Dat scheelt een hoop bende in de boot.
Al snel lagen de witvishengels in het water. Mark wist de ene na de andere baars en soms voorn te landen. Ik had daar meer moeite mee (snoek op mijn stek?). Die laatste opmerking kwam ik al snel achter. De 1ste voorn die geland werd, mocht aan mijn aashengel. Niet veel later kon de 1ste snoek van de dag geland worden. Een mooie 60 a 70er (schatting).

Mark genoot zichtbaar van mijn vis, maar wilde toch ook een eigen exemplaar vangen. Zijn PR stond ergens in de 70, misschien was dat vandaag met mij te verbreken. Kort nadat mijn vis terug in het water was gegaan was de beurt aan Mark. Een prima drill en prima vis was het gevolg. In alle commotie werd vergeten te meten. Maar goed, een foto ter herinnering en op naar de volgende was het motto.

Die volgende diende zich snel aan. Mijn dobber onder en wederom een leuke drill. Ditmaal kon een grotere snoek geland worden. Sorry, maar bij deze snoek werd wederom de meetlat in de tas gelaten. Wel een mooie foto en op naar de volgende. Die volgende was bijna voor Mark, binnen1 minuut een feit. Ware het niet dat de splinternieuwe onderlijn van de firma Ro……ijer het in de drill begaf. Waar/wanneer had ik dit eerder meegemaakt. Shit !!! dus. Een grote snoek met een dreg in zijn bek. Balen, vooral voor de snoek.

Maar goed, lang tijd om te treuren was er niet, want na een half uur was Mark zijn dobber alweer onder. Zijn 2de snoek kon hij probleemloos landen. De onderlijn (eigen fabricaat van Jos) hield het prima. De volgende fotosessie was een feit. Overigens eerlijk verdeelt de vangsten. 2-2 halverwege de dag.

Na deze 4 snoeken op de 1ste locatie hielden wij het voor gezien en gingen een 500 meter verderop voor anker. Een plek waar ik eerder in het seizoen aardig gevangen had (september). Mijn dobber lag er als eerste in. Voordat ik het in de gaten had was hij verdwenen. De acht tellen gevolgd door het aanslaan waren al leuk, maar de drill nog beter. Ik dacht eerst aan een grote snoekbaars. De vis beukte aan het tuig en probeerde uit alle macht onder de pijlers van de brug te komen. Toen ik de vis voor het eerst zag werd alles duidelijk. Een grote snoek (1ste schatting een meter), was aardig in de weer. Na de benodigde inspanning kon de vis geland worden en was mijn verbazing nog groter. Ik had deze vis eerder gevangen, op 1 januari wel te verstaan. Heel apart om op deze manier een zelfde vis 500 meter verderop nog eens tegen te komen. De volgende meter was een feit. (1 meter precies)

Met een 3-2 tussenstand en misschien nog belangrijker, vissen van een redelijk tot mooi formaat, besloten wij om richting jachthaven te gaan. Daar nog een beetje hengelen en af en toe genieten van een verse bak koffie of……..

Dat genieten van die koffie ging prima. Het hengelen mocht er ook zijn. Ik wist nog 2 snoekjes te landen. Een 50er en een 70er. De laatste sprong uit het water. Dat is en blijft een mooi spektakel.

Mark wist zijn PR te verbreken. Een mooie 92er kon geland worden. Opvallend aan deze vis was het ontbreken van de bovenzijde van zijn bek. Wat en vooral hoe zou dit gekomen zijn. Kunstaas?.

In ieder geval was de haven een mooie afsluiting van een even mooie visdag. 8 snoeken geland. Mark een PR en ik weer een meter.