Zondag 20 November, het is zover de eerste doodaas sessie van dit seizoen gaat aanvangen. Samen met mijn broertje Bert die de hele zomer op karper vist maar rondt deze tijd dan overschakelt op de snoekvisserij. Voor hem is de overschakeling niet zo groot want de vismethode is het zelfde met dit verschil dat de bolie wordt verruilt voor een haring. Voor Gijsbert en mij is deze visserij toch heel wat anders na al dat kunstaas geweld van het afgelopen seizoen. We hebben gekozen voor een mooie helderde zandwin put met een goed bestand aan grote snoek. De week voor de visdag hebben we twee keer gevoerd met een tiental haringen en een paar sardienen. Vol goede moed gaan we dan om zeven uur op pad en het is dan ook nog donker als we twintig minuten later bij het water arriveren. We tuigen onze visspullen op en een half uurtje later liggen de haringen en sardienen op de gewenste dieptes en kan het wachten beginnen. Na een half uur valt de waker van Bert zijn rechter hengel naar benemen maar zijn beet melder geeft geen signaal. Hij dacht dat zijn waker niet goed op de lijn zat en trekt de lijn weer naar beneden om zijn waker weer te bevestigen. Maar aan de andere kant van de lijn wordt op dat moment terug getrokken, Bert slaat op dat moment gelijk aan en staat even later met een kromme hengel. Na een korte dril komt er een snoek met een buikje aan de kant, ik landt de snoek maar even voor Bert want die moet na al die karpers scheppen nog even wennen aan een snoek met de kieuwgreep pakken. De snoek is 83 cm lang en heeft aan de buik te zien een dieet van haring gehad de afgelopen week. Na een foto kan de snoek weer gaan en heeft Bert zijn eerste snoek van dit seizoen te pakken.

De rust is weer terug gekeerd en we zitten weer rustig met een bak koffie met elkaar te babbelen. Dan begint Gijsbert zijn beetmelder vol aan te loeien en de run zet vol door. Deze vis heeft de haring van de grond gepakt en zwemt er een flink stuk mee weg. Gijsbert pakt zijn hengel en slaat vol aan, hangen en de hengel buigt diep door zoals je een karperhengel graag ziet staan. Stukje bij beetje komt de vis dichterbij en aan de constante kromming in de hengel te zien is dit een mooie vis. En dan opeens veert de hengel terug en is de vis eraf gerold, Gijsbert baalde natuurlijk als de bekende stekker. Maar ja daar doe je nou eenmaal niets aan en net als in de kunstaas visserij hoort verspelen van vis er nou eenmaal bij, maar leuk is het natuurlijk nooit. Als we weer net alles op orde hebben begint dan mijn linker beetmelder te piepen. Maar hij stopt ook gelijk weer maar mijn waker valt ook helemaal terug en ik denk aan een terugzwemmer. Ik pak mijn hengel en probeer contact te zoeken met de vis maar vindt dit niet. Dan sla ik toch maar aan maar sla in het luchtledige en voel helemaal geen weerstand meer. De lijn is gebroken blijkt als ik hem binnendraai, en dit is natuurlijk goed balen. Waarschijnlijk lag de lijn bij iets scherps langs op het talud en is hij tijdens de aanbeet direct gebroken. Nu maar hopen dat de dreg aan het elastiek niet door de vis genomen is maar gerust was ik er natuurlijk allerminst op. Het is nu elf uur en tot twee uur gebeurd er dan verder niets meer. We besluiten naar huis te gaan want ik moest ook nog op tijd thuis zijn voor mijn verjaarsdag partijtje dat ik s’avonds ging houden voor familie en vrienden. Want 21 November is mijn geboorte dag alweer zo’n 37 jaar geleden............

Groet, Pieter Nederlof