De tijd van kunstaasvissen komt rondt deze tijd voor ons op een laag pitje te staan en wordt dan ook door ons vervangen door het doodaasvissen. Niet dat er met kunstaas niets meer te vangen valt, maar ook de doodaas vis onder de dobber achter de boot is voor ons een spannende visserij. Laats ben ik met de jongens, Gijsbert en Meindert nog even een paar uur wezen vissen in de dorpsvijvers. Met kleine jerkbaits in dit één meter diepe water is het hele jaar goed snoek te vangen en ook deze keer vingen we twee mooie snoeken. Onze eerste doodaas sessie op een diepe zandwinput werdt ook een leuke dag met een aantal mooie vissen.

Aangekomen bij de eerste vijver duurde het niet lang of mijn jerkbait werdt gegrepen. In dit ondiepe water komt de vis direct door het oppervlakte heen tijdens de aanbeet en dat maakt de aanbeet juist zo leuk. En even later komt er een leuke vis langs de kant. Meindert wil graag op de foto en ik maak hem dan klaar voor zijn eerste kieuwgreep en hij voert deze dan ook gelijk perfect uit. Bij de volgende vijver is het Gijsbert die een mooie vis haakt. Deze vis geeft zich niet direct gewonnen en zet Gijsbert dan ook nog even flink aan het werk. Maar ook deze vis wordt even later gelandt en kan na een foto de vijver weer verder onveilig maken.

Zaterdag 11 November gaan we op een diepe put met dode aasvissen onder de dobber vissen. Deze keer ga ik met broertje Bert op stap en deze heeft er dan ook echt zin in en vertrouwd dit water voor honderd snoekprocent. We moeten de boot vanaf een hoge kant traileren want een trailerhelling is er niet aanwezig. Het kan allemaal maar net doordat we een goede kanteltrailer hebben want het diepte verschil bedroeg toch wel zo’n dikke meter. Als de boot maar net te water licht komt een politieagent nog even polshoogte nemen wat wij daar toch allemaal uitvoerden, maar vondt het verder allemaal in orde.

Het eerste rondje kan beginnen en de aasvissen worden op de juiste dieptes afgesteld. We houden een diepte van rond de vier a vijf meter langs het talud aan en de dobbers waggelen dan ook mooi achter de boot aan. Ook stop het eindelijk met regenen en breekt het zonnetje erdoor om ons even goed te doen drogen. Als we de west kant helemaal uitgesleept hebben, slepen we verder door naar de oost kant en hier loopt het talud veel grimmiger en krijgen we ook de eerste grote signalen op de fishfinder. Maar aanbeten blijfen vooralsnog uit en we arriveren na vier uur slepen weer bij ons begin punt.

We besluiten om de tegenover gestelde richting terug te slepen en onze aasvissen iets dieper uit te loden. En dit bleek de juiste keuze want na een tiental meters terug verdwijnt mijn eerste dobber. Ik zoek contact met de vis en sla met een ferme slag aan. De vis komt direct naar het oppervlak en schiet daarna door naar links weg, door deze actie wist de vis zich zelf te lossen en konden wij onze weg weer vervolgen en wachten op de volgende aanbeet. Deze liet niet lang op zich wachten en deze keer was het Bert die ineens een dobber miste. Ook hij zocht contact met de vis en sloeg aan, hangen riep hij. Ik begon mijn aasvissen binnen te draaien en dacht een tik te voelen. En op het moment dat ik mijn aasvis de boot zie naderen klapt er een snoek vol op. Ik hoef niet eens aan te slaan want hij hangt gelijk vol aan de hengel en stonden we dus allebei een snoek te drillen. Even later staan we met z’n tweeén een snoek te onthaken en omdat mijn vis wat groter was mocht ik ze tentoon stellen voor de camera. Twee mooie snoeken van rond de 70 en 80 cm zwommen dan ook even later weer gebroedelijk weg en lieten twee broers gelukkig achter.

We roeien weer verder met de dobbers achter ons aan waggelend en een half uurtje later is het weer mijn dobber die in het niets verdwijnt. Contact zoeken hoeft niet eens want de top van de hengel staat al krom voor de lijn uit de clip vliegt. Direct sla ik aan en sta ik weer met een snoek een partijtje te knokken, een knokpartij die ook voor mij deze keer weer goed afloopt want even later sta ik weer met een mooie snoek in mijn handen. Deze vis van 86 cm mag ook even later weer het ruime sop kiezen en laat weer een gelukkige visser achter. Dan gebeurt er een tijd niets en vlak voordat we weer bij ons beginpunt arriveren begint mijn dobber erg zenuwachtig te doen maar verdwijnt maar niet onder water. Of mijn aasvis is uit de dood opgestaan of een snoek zit er mee te spelen. Ik besluit niet langer te wachten maar contact proberen te krijgen en aan te slaan. En dan blijkt toch een snoek aan de andere kant van de lijn respons te geven. Even later landt ik dan de laatste snoek van deze dag met een lengte van rond de 80 cm. We besluiten om de boot weer te traileren want we dachten hier ook nog een hele klus aan te hebben. Maar ook de boot het water uithalen blijkt geen probleem ondanks het grote diepte verschil, en kunnen we deze dag weer tevreden afsluiten....................

Pieter Nederlof