Deze keer een verslag van twee visdagen van de afgelopen week. Op woensdag zijn we een grote rivier opgeweest met als doel snoek te vangen. De Vrijdag werdt er gevist op een oude rivierarm die al lange tijd afgedamd is en die bekend staat als goede trolstek en altijd wel leuk snoek in de boot brengt maar die toch wel een onverwachte vangst opleverde. Het onverwachte mooie weer was mooi meegenomen maar leek niet in ons voordeel voor de vangsten. Toch wisten we beide dagen nog een paar leuke vangsten te boeken.

Woensdag werdt er dus getrailerd aan de grote rivier en deze keer was naast mijn vrouw ook mijn jongste zoon Meindert mee. Voor hem had ik een klein dieplopend plugje van Storms aan de lijn gedaan in de hoop dat een leuke baars, winde of roofblei een snelle vangst op zou leveren en de verveling dus niet snel toe zou slaan bij deze jonge visser. Wijzelf visten met grote shads en ratelplugen in de hoop een mooie snoek te vangen. Dat dit niet makelijk zou zijn op deze rivier wist ik van eerdere sessie's.

Na een tijdje de rivier stroomopwaarts afgesleept te hebben wisten geen van ons nog een vangst te boeken. Ook Meindert had geen vertrouwen meer in de vissoorten die ik hem beloofd had met het kleine plugje en wou net als ons met een grote ratelplug vissen. Eerlijk gezegd viel het mij dan ook tegen dat hij nog geen vangst had op het kleine dieplopende plugje. We visten strak langs het talud om de kans op een aanvallende snoek zo groot mogelijk te maken maar dit maakt het risico op vastlopen dan ook twee keer zo groot op de rivier en de eerste pluggen werden dan ook verspeelt op deze riscovolle manier van vissen.

Dan is het Hilda die ineens met een hele kromme hengel staat en aan het bonken op de top van de hengel was duidelijk af te lezen dat dit vis was. De snoek die zich vergreep aan de ratelplug kwam een paar keer springend aan het oppervlak. Na een leuke dril kon ik de snoek landen en Meindert mocht als jongste visser aan boord dan nog even poseren voor de camera en staat dan ook vol trots met de vis ondanks dat zijn moeder hem gevangen had.

Vol goede moed trollen we weer verder en als ik een paar keer tussen een aantal kribvakken doorsleep is het Meindert die een aanbeet krijgt. De overige hengels worden binnen gedraaid en Meindert kan in alle rust zijn vis afdrillen. Ook deze keer komt er een leuke snoek langs de boot en zelfs nog iets groter dan de eerste. Als ik de vis landt kan Meindert dan ook trots op de foto met dit keer wel zijn eigen vangst. We trollen weer verder maar nu stroomafwaarts de weg terug, we verspelen ondertussen nog wat kunstaas maar durven dit risico te nemen om de vangst te vergroten. Toch krijgen we verder geen aanbeten meer en omdat de temperatuur flink opgelopen is deze dag besluiten we bij een klein zandstrandje tussen twee kribben aan te leggen en neemt Meindert ondertussen een frisse duik en komt er van vissen niets meer deze dag.

De Vrijdag ga ik weer met Hilda op pad op haar favoriete water.We kiezen weer voor grote shads en ratelpluggen omdat we hier de vorige visdag op dit water ook goed op vingen. Er staat ondanks het warme weer een lekker briesje op het water wat het vissen nog aangenaam maakt. Na een stuk afgetrolt te hebben komen we langs een rietkraag met aangrenzend vijf meter water. Dit diepe stuk heeft in het verleden nou nooit veel vangst opgeleverd maar desondanks lijkt het een goede stek. Dan krijg ik ineens wel een heel harde dreun op mijn handhengel en de vis begint heel raar van de boot af te zwemmen.

Deze dril komt me dan ook vreemd voor en kan zeker geen snoek of snoekbaars zijn. Twee jaar terug had ik ooit eens zo'n zelfde dril en als de vis dan even later bij de boot boven water komt wordt mijn vermoeden bevestigd, een grote roofblei! Ik vraag aan Hilda of zij het schepnet wil pakken en de vis wordt met één schep in het net geschept en is veilig binnen. Na meting blijkt deze roofblei met 77cm pricies één cm groter te zijn dan mijn vorige roofblei en had ik met deze vis een nieuw pr.

Verrast met deze vangst trollen we weer met goede moed verder en niet veel later is het mijn steunhengel die krom staat. De fatso is gegrepen door een klein formaat snoek en zit maar net vast op de achterste dreg, bij de boot geeft het snoekje nog een laatste kopschut en bevrijd zichzelf op deze manier. We gaan op dezelfde manier verder en weer wordt de steunhengel in een bocht gezet. Deze keer zit er duidelijk een mooie vis aan want hij blijft lekker diep zwemmen. Dan ineens valt alles weg en verspeel ik de vis zonder hem gezien te hebben. Als we dit stuk nog een keer terug slepen wordt mijn fatso direct weer gegrepen en deze keer blijft de vis wel goed hangen. Maar bij de boot is duidelijk dat dit een beduidend kleinere snoek is maar desondanks toch weer een leuke vangst.

Hilda blijft voorals nog zonder aanbeet deze dag en dit is anders toch meestal andersom als ze mee is vissen. We gaan nu eens wisselen van kunstaas maar de fatso blijft na twee eerdere vangsten aan mijn steunhengel. Aan mijn handhengel gaat een grote witte shad, de mega grub en deze wordt even later aangevallen maar ik weet de vis niet te vangen. Ook Hilda vist met een grote shad maar blijft zonder aanbeten. Dan als we het laatste stuk aftrollen gaat de steunhengel weer krom en ook deze keer hangt er een mooie snoek aan. Bij de boot aangekomen blijkt deze snoek vol over de fatso heen gegaan te zijn en is bijna helemaal in de bek verdwenen. De visdag loopt alweer op zijn eind en we besluiten dat mooi is geweest met toch nog een overwachtste vangst die deze dag een gouden randje gaf.

Pieter Nederlof.