Na een avondje fanatiek te hebben gefitnist bij Fitform Enschede, om meer kracht te krijgen voor het landen van grote snoekbaarsen, ging ik de volgende morgen op pad naar gramsbergen. Hier eenmaal aangekomen stond mijn maat Hennie al te wachten met de boot. Het seizoen is begonnen, dus we gingen vissen op snoekbaars.

Onze voorraad aan zonnebrandcrème kwam goed van pas. Het weer, zoals voorspeld door Piet Paulusma, was erg mooi. Na een half uur te hebben rondgedobbert kreeg Hennie de eerste vis aan zijn plug. Het was een snoek van 68 cm die zijn plug diep onder water liet gaan.

In het bijzijn van enkele witvissers was het mijn beurt. Ik kreeg beet aan mijn groen rode plug. Het bleek een 64 cm roofblei te zijn die mijn slip ernstig deed draaien. “Dit is nu een Roofblei”: zei ik tegen de collega’s aan de wal. “Prachtig!” riepen ze terug. Verdervarend door de mooie omgeving zagen we naast enkele paarden ook een zwaan met haar jongen op de rug. Een mooi beeld dat wij met behulp van ons telecamerasysteem hebben vastgelegd voor volgende generaties.

“Opnieuw beet!” riep ik na dik een uur geen vangst te hebben gehad. Deze vis sprong wel een halve meter de lucht in. Toen de vis eenmaal aan boord was bleek het een 85 cm lange snoek te zijn. Op de terugvaart sloeg Hennie’s hengel plotseling overboord. Hennie aarselde geen moment en sprong zijn hengel achterna. Ik ben wel gewend dat Hennie zomaar te water gaat. Blub Blub
Na een paar keer te hebben gedoken kwam hij boven met de hengel. “Ik heb hem!” riep hij snakkend naar lucht. “Ik heb em ook, maar dan op de foto!”, zei ik er snel achter aan.

De vangst kon misschien wat beter dit keer, maar we mogen zeker niet klagen. We hadden namelijk ook met een hengel minder naar huis kunnen gaan.


Tot snoeken,

Henk diepeveen en Hennie gunnink.