Zaterdagmorgen, het is half acht als we op weg gaan voor weer een visdag. Na het trailleren van de boot beginnen we gelijk te trollen. Normaal slaan we dit stuk altijd over omdat het in het verleden nooit veel opgeleverd heeft. Maar omdat er nogal wat wind staat en we hier in de luwte varen is dat wel zo prettig. Tijdens het trollen schenk ik een lekkere bak koffie voor me in en heb ik mijn handhengel even naast me neer gelegd. Dan wipt mijn hengel ineens op en blijk ik na tien minuten trollen een eerste aanbeet te hebben. Vlug pak ik de hengel en probeer nog goed aan te slaan maar de snoek lost direct de plug omdat die natuurlijk niet goed vlees heeft gepakt.We trollen weer verder en kan ik eindelijk mijn bak koffie opdrinken. Na een haakse bocht te hebben gedraaid om naar een volgende rietkraag toe te trollen krijg ik weer een flinke rammel op mijn handhengel maar weer los ik deze vis direct weer. Twee aanbeten in een half uurtje en allebei weer gelost, vol goede moed trollen we weer verder en komen op de voor ons bekende stekken aan. Maar hier blijven de aanbeten voor als nog uit en zien we tot elf uur geen stootje. Wel trekt de wind nog verder aan tot een zuidwest 6 en worden we behoorlijk door elkaar geklotst in de boot.

We gaan even aanleggen bij een steiger om even rustig wat te eten en drinken en om even wat water af te tappen.
Normaal doen we dit gewoon aan boord maar met deze harde windt zijn we blij dat we even de boot uit kunnen. We trollen verder op een brug aan en besluiten hier een paar keer onderdoor te trollen in de hoop op een aanbeet. Ook wissel ik de fatso firetigher aan mijn steunhengel voor een lepel in de hoop dat dit een wat resultaat zal geven. Aan mijn handhengel hangt een gele ratelplug die al twee keer is aangevallen vanmorgen dus deze blijft er natuurlijk aan. Gijsbert vist met een super shadrap in de kleur geel en een rapala jointed in de kleur oranje geel. Net als we dan voor de tweede keer onder de brug door varen krijgt Gijsbert een aanbeet en na een lekkere pittige dril komt er een mooie dikke tachtiger bij de boot. Hij gaat er nog een paar keer vandoor als hij de boot ziet. Maar als hij dan weer langszij komt zie ik dat hij nog maar net op een puntje van een dreg gehaakt is. Met een beetje risico voor mijn handen pak ik de snoek met een snelle kieuwgreep uit het water, maar deze vis wilden we absoluut niet verspelen omdat we er zo hard voor moesten werken. Een schepnet gebruiken we nooit om snoek te scheppen, want wij denken dat een snoek hier niet echt van opknapt en bovendien gaan schepnet en dreggen nou niet echt samen. Afijn Gijsbert heeft zijn eerste snoek en na het maken van een foto zwemt hij al rap weer weg.

We gaan weer verder trollen en zoeken toch weer de taluds op met daarop aanwezige prooivis. We weten dat de snoek daar altijd wel in de buurt te vinden is. Alleen de wind speelt ons enorme parten want we worden echt door elkaar geklutst als we dwars op de wind varen. Als we dan een half uurtje later een mooi talud afgetrolt hebben krijgt Gijsbert weer een aanbeet. Maar deze vis begint direct opzij weg te zwemmen en gaat dwars door de andere lijnen heen. De vis was goed gehaakt en daarom konden we eerst rustig de lijnen uit elkaar halen toen hij naast de boot kwam. Hij was zelfs zo goed gehaakt dat ik hem eerst voor een deel in het water moest onthaken voor ik hem met een kieuwgreep uit het water kon pakken. Want om nou voor de tweede het risico te nemen een dreg in de hand te krijgen zag ik niet zo zitten. Maar als je goed kijkt wat je doet is de kieuwgreep toch de veiligste manier om de snoek te landen. In ieder geval voor de snoek zelf, en je kunt hem gelijk goed onthaken. Maar even later lag dan ook Gijsbert zijn tweede snoek in de boot een mooie vis van tegen de negentig. Deze snoek ving hij op de super shadrap in een fel gele kleur. Ze schenen toch weer voor de fellere kleuren te gaan en daarom besloot ik ook mijn fatso firetigher er weer aan te doen.

Als we dan ook even later een talud met weer veel witvis op de fishfinder af trollen, krijg ik een geweldige dreun op mijn steunhengel. Hij buigt eerst heel diep door en begint dan lijn af te geven. Ik draai de handhengel binnen en pak de hengel uit de steun. Deze blijft in een hele diepe kromming staan en ik voel de kracht toenemen op de hengel. Dit is een hele zware zeg ik tegen Gijsbert maar dan slaat het noodlot toe. Want de hengel veert weer terug en ik was de vis verspeelt. We bleven op dit talud door slepen want er zat goed witvis op en je voelde zelfs het kunstaas tegen de witvis aantikken. En toen ik even later die tikken ook weer op mijn steunhengel zag boog hij daarna weer in een flinke kromming. Weer stond ik even later in contact met een zware vis en deze bleef er gelukkig wel aan zitten. Na een flinke dril lag er dan inderdaad weer een hele mooie vis naast de boot. De fatso was geheel verdwenen want deze snoek was er compleet overheen gegaan. De vis was uiteindelijk uit gedrild en werd met ondersteuning en de kieuwgreep uit het water getild. Het was een echt zware vis die zich waarschijnlijk al flink op de winter aan het voor bereiden was. Het onthaken ging ook voorspoedig ondanks dat de fatso diep zat. Toen het meetlint erlangs ging bleek deze dame 105 cm lang te zijn en had mijn fatso firetigher het hem weer geflikt. Op deze plug zijn in twee maanden tijd nu al zo’n zes snoeken boven de meter gevangen. We vissen nog even door maar besluiten dan toch echt te kappen want we hadden toch weer een mooie dag op het water beleefd. Het heeft de hele dag hard gewaaid en moe maar voldaan gaan we weer naar huis. Op naar de volgende visdag en welke plug gaat er dan waarschijnlijk weer het eerst nat worden.................?

Groet, Pieter Nederlof