Na twee weken zonder(nou ja, afgezien dat Klaas van de week zijn monster van 117 centimeter aan de haak kreeg) enig aanbeet en vangst doorgekomen te zijn, in een voor mij en Klaas bekend gebied, het mooiste visstekje van De Lege Wâlden, vandaag maar eens de beslissing genomen om een ander plekje in mijn geboortedorp te bezoeken. Na telefonisch overleg met Klaas in de morgen zou ik in eerste instantie naar hem toe gaan om aldaar zijn regio eens af te struinen. Maar eerst toch maar wat aasvisjes zien te vergaren op een perfect vangplekje om daarna naar Reduzum af te reizen.

Alleen het plan verliep net even iets anders dan ik eerder vanmorgen had vermoedt. Rond elf uur in een doodlopend stukje water in het dorp ben ik begonnen met het vangen van aasvis. De vangst was niet spectaculair maar toch kon zo nu en dan een flinke voorn van circa 15 centimeter gehaakt worden. Wat Klaas echter een tijdje terug ook had gezien en ik vanmorgen ook alweer, was dat tijdens het aasvissen vlakbij in de buurt diverse snoeken aan het jagen waren. Op dat moment schoot me maar één ding binnen… en dat was op naar huis en de snoekhengel ophalen. Want ik had het gevoel dat ik vandaag weer eens - na een lange afwezigheid – weer de rover Esox Lucius aan de haak zou rijgen. Na 5 minuten was ik weer terug op het wat later bleek “een snoekenparadijs.” Het duurde niet lang of ik zag al weer een enorme draaikolk op circa 10 meter afstand van mij. Hup, de dode aasvis eraan en voila de dobber schoot als een speer onder. De befaamde acht tellen gewacht, maar in mijn enthousiasme was de lijn echter niet strak en sloeg aan met als gevolg de eerste misser. Helaas.

Meteen weer een grote voorn gepakt en wederom op dezelfde plek ingegooid. Na tien minuten was het alweer bingo. Nu dacht ik alleen eerst de lijn strak draaien dan tien tellen wachten om niet te snel aan te slaan. Pats nu was het raak met als resultaat na een korte dril een mooie 70-er. De eerste snoek was binnen. Tijd 12:15 uur. Fotootje gemaakt en uiteraard even het meetlint erbij. Het vervolg geschiedde.

De tweede aanbeet kwam aan bod met als resultaat exact dezelfde maat echter dikker volgevreten. Tijd 12:35 uur.
Op de stek waar ik viste zit barstens vol aasvis, die voortdurend en soms massaal boven water alle kanten alle kanten uitvloog. Toen dacht ik bij mezelf twee rovers binnen het halfuur meer zal er wel niet inzitten vandaag. Het tegendeel werd waar.

Jawel, de derde was in aantocht wel te verstaan een halfuur na de tweede snoek.
Ditmaal was het een zwaardere want de top van de 3 meter lange karper hengel (cormaran 30 tot 50 grams) kromde al aardig. Wederom geen lange dril, want het water aldaar is met circa 50 centimeter vrij ondiep. De kieuwgreep maar weer toe gepast en de uiteindelijk 76 centimeter lange lusox geland. Tijd van de derde snoek 13:15 uur. Tijdens het te water laten gaan van de derde snoek, kwam verbaast Klaas bij de waterkant aan zetten. Verbijsterd zei Klaas: “de derde al?” Inmiddels Klaas ook al aan het aasvisjes vangen en prompt daarna hengelde hij een forse baars van circa 27 centimeter uit het water. Ik zei tegen Klaas “hjir mei die bears (dood en wel) ik knoopje oan myn (net gekochte) van Dam dobber” zogezegd zogedaan en te water gelaten bats boem. Een meter snoek flitste door mijn gedachten. Ik dacht rustig blijven niet te snel aanslaan. Na 12 sec te hebben gewacht toch maar eens aanslaan. Resultaat vast maar echter niet goed genoeg en schoot weer los. Balen, want ik zag dat het wel een forse snoek was. Gelijk daarna een grote voorn er aan, binnen een minuut weer fors aanbeet. Op de zelfde plek. Ik zei tegen Klaas doe jij het maar nu, want per slot is hij de meter expert.

Klaas nam de hengel over na 15 seconden gewacht te hebben aanslaan. Resultaat van Klaas zijn actie was niks nada nul. Balen natuurlijk want het was vermoedelijk een kanjer. Maar goed, verspillen hoort ook bij het snoeken.
Inmiddels een tijd verder waren natuurlijk Klaas zijn gedachten ook van “ de snoekhengel maar eens uitgooien”. Met als gevolg aanbeet op zijn hengel. Tijdens de dril kon ik mooi Klaas zijn nieuwe Fuji digi camera hanteren en zodoende een mooi filmpje te maken en enkele foto’s te schieten. Een vette snoek van 82 centimeter was het resultaat. Enigszins de pest weer in , want natuurlijk had Klaas weer de grootste en de dikste snoek gevangen.

Daarna was het gebeurd althans op dit plek. We besloten een eindje (150 meter) verder op om het nog maar eens te proberen. Na circa tien minuten naar de dobber gestaard te hebben weken mijn gedachten uit naar Klaas die met de bewoners aan de andere kant van de sloot een praatje maakte. ‘Wil het wat bijten’ vroeg één van hen. Klaas legde uit over onze bevindingen van die dag. Terwijl ik de aandacht terug bracht naar mijn eigen dobber, was deze prompt geheel onder water verdwenen. Shit waar is dat ding was mijn eerste gedachte en hoelang is de dobber al onder. Na eventjes visueel oriënterend de dobber te hebben gelokaliseerd en de lijn strak laten lopen , de handel aangeslagen.
Jawel wederom voelde het weer vrij zwaar en zagen we (Klaas en de bewoners) dat het wel eens een zware madam zou kunnen zijn. Na een korte dril heeft Klaas haar aan wal geland en zijn er diverse foto’s van onze camera’s maar ook door de bewoner aldaar met een grote spiegelreflexcamera opnamen gemaakt. Het resultaat mocht er zijn met maar liefst een dikkerd van 90 centimeter. Jawel ik heb Klaas op deze dag toch nog verslagen met de grootste snoeklengte. Haha. Kortom een dag vol met actie in het snoekenparadijs van De Lege Wâlden. In totaal 5 snoeken (respectievelijk twee 70 - ers, 1 van 72, 1 van 76, en 1 van 90 centimeter Verders drie missers. Klaas had een hele dikke knoeperd gevangen van 86 centimeter. Een superdag met actie tot en met half vijf uur op deze mooie zondag.

Albert Hofstra