De dag begint goed. Erg goed zelfs. Of datzelfde ook voor Sybren geldt is nog maar de vraag. Nadat Cantor ‘m om kwart over zes vanochtend telefonisch een bericht stuurde; ‘WAKE UP!!!’, werd er niet binnen tien minuten gereageerd aan huize Schoustra. Maar aangezien Cantor al sinds kwart over vijf wakker was, maakte hij zich er niet druk over. We hadden geen wereldreis voor de boeg, dus een vertraging van een minuut of tien was acceptabel en te verwaarlozen aangezien de reis met ruim een kwartier extra was ingepland.

Toen Cantor bij Sybren arriveerde was ie toch uit bed, hier had Sybren een uurtje eerder zijn bescherming gezocht na een nachtje stappen. Maar gelukkig konden we vrij vlot vertrekken en bleef de vertraging klein.

Op naar een prachtig stukje viswater waar je verzekerd bent van talloze snoeken die gegarandeerd bijten. En soms wel 3 keer binnen vijf minuten!!!

Een paar kilometer alvorens de trailerhelling bereikt te hebben doken Pieter en Gijbert vanuit de richting Emmeloord op. Dus zo konden we gezamenlijk het laatste stukje rijden. Na paar minuten bij gekletst te hebben was het voldoende licht en konden we beginnen met traileren. Zowel Cantor als Sybren bakten weinig van het achteruitrijden en uiteindelijk is de boot toch in het water terecht gekomen. Het overtollige water was vanochtend nog verwijderd, maar na de trailercapriolen was hier niets meer van te merken. Waarschijnlijk was dit ook de reden dat een paar tellen na het traileren Sybren de eerste snoek al te pakken had. Deze snoek had een veilig plekje in het water van onze boot willen bemachtigen, zodat ie niet opgegeten zou worden door de grotere visjes. De eerste snoek was een feit. 34 cm lang maarliefst. Een nieuw pr voor Sybren Schoustra, woonachtig in Wirdum. Als je volgende week het lokale dagblad bekijkt staat hij vast wel weer op de voorpagina met zijn reuzeharing.

De spits was eraf en even na deze happening besloten we een plas op te gaan met Pieter en Gijsbert. Hier was Cantor eerder op geattendeerd door een snoeken.net bezoeker die ook bekend was op dit water. Cantor was eerdere visdagen voorbijgegaan aan deze stek, maar in dit geval leek het hem een goed idee de raad op te volgen en aldaar het geluk te beproeven. Gelukkig was het een ophaalbrug welke zelf bediend kon worden die het kanaal afsloot van de plas. Konden Pieter en Gijsbert ook de plas op met hun ietwat hogere boot.

Sybren, wiens kegel zo groot was, dat een vuurspuger hier jaloers op zou zijn, was vrij snel ongeduldig en wilde meer snoek vangen; “Da’s toch de manier om aan de meter te komen.” En hierom besloten we dan ook verder te gaan een stuk over het kanaal. Vrij snel kwam de beslissing om vanaf het kanaal gauw onder één van de bruggetjes door te varen en in een ondieper watergebied te gaan vissen. Cantor en Sybren voeren net onder de brug door waarop net naast Pieter zijn boot ineens een hoop tumult werd veroorzaakt. Pieter bleek op zijn firetiger spinnerbait zijn eerste snoek te hebben verlokt. Deze lag lekker te luieren naast het boothuis en kon de verleiding niet weerstaan.

Cantor had weer mooi de gelegenheid zijn jerkbaits aan de meest hevige beproevingen bloot te stellen. Want tien minuten nadat Pieter zijn snoek terug had gezet was het de beurt aan Cantor. Tijdens een kort bijeenkomen van de twee boten voor een bakje, wierp Cantor de jerkbait enkele malen langs de boot van Pieter en Gijsbert, jerkend vond een mooi snoekje die tussen de twee boten in lag de aktie zo mooi, dat ie wel toe moest happen. Leuk wat fotootjes schieten en PLONS. Daar ging het mooi donkere snoekje weer in het zwarte heldere water. Even hiervoor wilde Cantor dit kunstaas verwisselen, maar toen hij ontdekte dat een snoeketand rechtop in de jerkbait stond genageld, wist hij dat deze er maar aan moest blijven hangen. Gek genoeg had Cantor helemaal niets gevoeld toen de snoek zijn tanden erin zette.

Zo gaat de stand aardig gelijk op. Een prachtig snoekje wist de trolsnelheid van de slaughter bij te houden en kon vervolgens raak happen. Dit gebeurde vlot na Cantors eerste, wat zijn totaal nu op twee zette. Grandioos mooi wanneer je naar je kunstaas in dat heldere water zit te staren totdat er vanuit het niets, als een speer zo snel, een mooi snoekje op schiet. En hangen!!!

Vlak hierna spotten wij in de verte Pieter die een snoek stond te drillen. Wederom om zijn spinnerbait. Een stukje kunstaas wat beslist het aanschaffen waard is. De snoek was al bijna even mooi, met een heel donker lijf was dit beslist één van de mooiste snoeken van de dag.
En nog geen twintig meter verder zien we Gijsbert staan met zijn eerste van vandaag. Gelukkig; niemand blijft visloos. Altijd een goed gevoel geeft me dat….

Maar voordat we daar heen konden varen om de standaard ‘ooohs en aaahs’ aan de snoek duidelijk te maken en een foto te nemen, was het voor Sybren wederom raak. Op zijn kleine Fatso ramde een snoek alsof zijn leven ervan af hing. Wat een eetlust hebben die beesten soms. Een paar leuke foto’s gemaakt en plopperdeplons, daar ging ie weer. Op verschillende plekken zag je aas door het water heen schieten en dit duidde erop dat er gejaagd werd. Dus het werd hoog tijd om de baarshengel er eens bij te gaan pakken. Maar dit leverde op dit stukje nog niets op. Al trollend vervolgen we gewoon ons pad en zo komen we op een stuk water waar je de waterplanten nog zag staan onder water, zo verschrikkelijk helder is het daar. Het leek Pieter een goed idee dit iets groter opgezette water af te gaan trollen. Dit leverde vooralsnog niets op, een enkele aanbeet daargelaten. De natuur was echt prachtig, enkele zwanen zijn we tegen gekomen, overal hoorde je de stilte onder de iets dauwige atmosfeer. Af en toe hoorde je wat ganzen gakken en in de verte het gekrijs van een roofvogel. Die rust, daar knap je helemaal van op.

Net op het moment dat Cantor op de kant was gekropen om een paar foto’s te schieten van de mooie taferelen in het landschap, klonk er een luide roep:”EEN ZEELT, EEN ZEELT”. En wat voor één. Goede genade. Een enorme zeelt was op de tukker, een grote jerkbait. Prachtig, dat zulke vissen ook gewoon met je kustaas gevangen worden. Nu was het moment aangebroken dat we aan de middagmaaltijd gingen. Altijd een heerlijk moment. Net voordat ik mijn brood tevoorschijn haal, besluit ik een jerkpoging te doen. De andere mannen stonden al tien minuten te jerken en te werpen met alles wat hoofpijn veroorzaakt als je het op je kop krijgt. In dit tijd maakt ik nog wat foto’s van de omgeving. Maar ik vond dat ik ook nog even op de valreep mijn slaughter wat jerkteerlessen moest geven. En dit resulteerde in een happer, losser, misser, volger en vervolgens weer happer….toen; HANGEN!!! Weer eentje erbij.

Na de maaltijd nog heerlijk doorgevist én gevangen. Dit bleven van die heerlijk driftige vissen die hooguit 60 cm waren. Heerlijke agressief gedrag van die jonge beestjes.

Uiteindelijk pakte ik vlak voor de afsluiting van de visdag nog een snoek tegen de ophaalbrug aan waar we eerder onder door waren gegaan. Dit was er weer eentje van redelijk formaat.
In totaal zijn er twintig snoeken gevangen en uiteraard die prachtige zeelt. In zo’n prachtig gebied vissen is een ware belevenis en doet je beseffen dat we overal in Nederland prachtig viswater hebben. Maar een aantal plekjes hebben we een bijzondere plaats in mijn hart veroverd.