Bijna vergeten in het eerste deel. Je moet je voorstellen, dat 1 van de boten plotseling verdwenen is. Trailer niet in de buurt en geen zijkanaal ????? Alles wordt duidelijk als je plotseling een boot (rood) onder een gebouw ziet varen. Ja jullie lezen het goed, onder een gebouw met een spelingsruimte van 1 meter. Wie het waren vertel ik niet, maar Pieter + Gijsbert en Cantor + Sybren waren het niet. 1 van de 2 bemanningsleden heeft nog kans gezien een sfeerplaatje te maken (voor zover je van sfeer kan spreken).

Maar goed, verder met de dag. Pieter + Gijsbert namen positie in onder de brug en begonnen te verticalen. Behoudens de gehavende snoekbaars (foto in deel I) wist Gijsbert nog een aantal baarzen van een mooi formaat te haken. Ik lag een kleine kilometer verder afgemeerd onder een andere brug. Al snel wist ik met de dobber 2 mooie baarzen te haken (30+) en 1 te verspelen. Jeffrey en Kevin waren druk in de weer met de vaste en werphengel. De tel ben ik op een gegeven moment kwijtgeraakt. De ene voorn na de andere werd geland, afgewisseld met een mooie hoeveelheid baars. Op een gegeven moment arriveerden Cantor en Sybren. Ook zij hadden snel de smaak te pakken.

Alle dobbers lagen op strategische plaatsen en de blinkers doorkruisten dat geheel. Vis werd er continu gevangen er kwam geen einde aan. In onze omgeving zagen wij op een aantal plekken snoek jagen, maar haken/vangen was nog niet het geval. Totdat Jeffrey besloot om zijn dobber in te halen om het aas te inspecteren. Essox had dit gadegeslagen en pakte de vis, onder het toeziende oog van ons allemaal.Gelijk hadden wij door dat dit een beste jongen moest zijn.

Het gevecht, drill werd geleverd in zeer ondiep water en alles was prima te zien. De adrenaline van de toeschouwers vloog omhoog, laat staan die van Jeffrey. Na een zeer avontuurlijke drill kon de vis geland worden en mocht hij op de foto. Tijdens de meting riep iedereen in koor “precies 1 meter”. Super natuurlijk. De slagroom op het toetje van Jeffrey.

Nagenietend van de vangst konden wij, Mark Jan en Wout verwelkomen. Boot 3 werd onder de brug afgemeerd. Ook hun hengels werden ingegooid. Zes dobbers op en nabij deze brug. Zat er nog meer snoek? Dat antwoord liet niet lang op zich wachten. Mijn dobber verdween onder water. Een 70er werd gehaakt, maar helaas vlak voor de kant verspeeld. Ik zocht steun bij Mark Jan. Een beetje traumahulp was wel nodig. Blijft jammer je snoek verspelen. Niet lang hierna was het de beurt aan Wout. Ook zijn dobber verdween in de diepte. Helaas voor hem kon ook deze snoek niet geland worden. Dat had snoek 3 van de locatie kunnen zijn. Ondertussen werd nog steeds de ene na de andere baars en voorn gevangen. Vooral de kleine mannen (+ Cantor) hadden plezier voor 100 (super natuurlijk

Na 20 minuten besloot ik om samen met Wout een 40 meter verder langs de waterkant te gaan staan. De plek zag er prima uit. Wout en ik zeiden tegen elkaar, “wat zou het mooi zijn als 1 van ons een snoek vangt”. Wij schreeuwen niet, maar lopen er nonchalant mee naar de anderen en vragen dan heel bescheiden (hahahaha) om de onthaaktang. Nog geen 5 minuten na dit plan, verdween mijn dobber met gezwinde spoed in de diepte. De snoek voelde gelijk groots aan. Een aantal malen brak hij door de slip, die best stevig staat afgesteld. Toch lukte het om een aantal meters te winnen. De snoek lag 3 meter uit de kant, bijna voor onze voeten, maar besloot nog 1 keer er vandoor te gaan. Hij presteerde het om achter een schroef van een afgemeerde boot te zwemmen. Door spanning op de lijn te brengen zag je de snoek van koers veranderen en onder de boot zwemmen. Hierdoor kon ik hem met kracht om de motor sturen en aan de kant brengen. Met de kieuwgreep werd de snoek geland en gebroederlijk met Wout liep ik naar de anderen. Zelf had ik het idee dat wij rustig waren. Maar onze komst werd al snel opgemerkt door Mark Jan. Iedereen kwam erbij staan. “Nog een meter !!!! zeker een meter” werd er geroepen. Sybren pakte de rolmaat en kwam tot de conclusie dat 98 cm een beste vis, maar net geen meter is. Terwijl de fotosessie in volle gang was arriveerden Pieter en Gijsbert. Beiden konden nog een glimp opvangen van deze prachtige vis.

Deze snoek was zeker niet de laatste vis van de dag. Essox liet zich niet meer vangen (wel een aantal aanvallen), maar baars en voorn waren ons nog steeds goedgezind. Tot ieders verbazing wist Cantor op een gegeven moment een kleine snoekbaars met zijn spinner bovenwater te toveren. De truc die daarop volgde heb ik vastgelegd. Ter geruststelling van een ieder. Na de vlosbeurt is hij gezond en wel teruggezet. Een ervaring rijker dat moet gezegd worden. Wordt vervolgd in deel III. Een aanrader, met een hoog Wout gehalte.

groet Jos