Zo dat is even een tijdtje geleden want mijn laatste visdag dateerd alweer van oudjaarsdag. Het was een lange winter die ons allemaal van het vissen weerhield. Het gaf wel weer tijd om andere dingen te doen waar we anders niet aan toe komen. En ik moet zeggen dat ik best wel druk was met een aantal zaken die indirect met vissen te maken hebben dus echt verveeld heb ik me ook weer niet. Een aantal malen hebben we nog wat vrijwillegerswerk voor de HSV kunnen doen en ik ben nog aanwezig geweest bij een afvissing van een stuk verenigingswater. Het is zeer interessant om te zien wat er zoal in het water zwemt aan visbestand.Wat ik wel vervelend vond dat ik veel afspraken moest afzeggen die al gemaakt waren voor de winter inviel. Zo viel veel nou niet figuurlijk in het water natuurlijk want dat was er niet meer te vinden maar ik had dan wel een aantal afspraken waar ik me op verheugd had. Die zullen nu verhuizen naar een nieuw visseizoen want het zit er al weer bijna voor ons op.

Voor we straks afreizen naar Zweden voor een heerlijke visvakantie wilden vismaat Ronald en ik nog een keer samen vissen. De afspraak was gemaakt voor de zondag en het zou een dagje verticalen worden op groot water. De vooruitzichten voor deze zondag werden steeds slechter naarmate de week vordere en vooral de noordwest 4 aan windkracht baarde me grote zorgen. Toch besloten we de visdag door te laten gaan en zo ontmoete ik Ronald smorgen’s rond half negen aan de helling.

Ik had de boot al te water en Ronald kon zo instappen met zijn visgerei. In eerste instantie leek het met de wind nog wel mee te vallen. Op de eerste stek aangekomen gingen de shadjes overboord en tasten we sicuur de bodem af. Toch ging de drift naar mijn smaak wat te snel en moest ik al snel met de electromotor bijsturen. Het duurt niet lang of ik krijg een eerste aanbeet en sta ik een leuke vis te drillen. De vis komt van zo’n tien meter water en ik dril hem rustig omhoog. Het shadje met het staarvorkje doet het wat dat betreft altijd wel en de eerste snoekbaars is een feit. Het gevoel is terug!

Ronald vist in eerste instantie met te lichte loodkoppen en ik bied hem een shadje van mij aan met wat zwaardere loodkop. Het duurt vooralsnog lang voor we weer wat actie krijgen. Die komt pas weer als Ronald besluit met een grotere shad te gaan vissen. Een shalty shaker van vijftien cm lijkt groot om mee te verticalen maar toch weet hij hier vrijwel direct een leuke vis op te vangen. De wind trekt aardig aan en het wordt voor mij steeds moeilijker om de boot nog enigszins fatsoenlijk onder controle houden.

Ik besluit om wat dichter onder de oever te kruipen om nog enigszins wat luwte te zoeken. Maar aangezien de wind dwars over het meer gaat is daar van enige luwte ook geen sprake. We proberen nog stand te houden in deze omstandigheden maar de aanbeten die ik het komend uur krijg weet ik niet te verzilveren. Het is gewoon niet mogelijk om sicuur te vissen. Uiteindelijk weet ik nog een snoekbaars te vangen. Rond het middag uur proberen we nog een stek aan te doen maar alleen het heen varen met de hoge golfslag is al niet leuk. We besluiten dan ook om van het water te gaan. We hebben een paar uurtjes kunnen vissen samen om dan al weer afscheid te nemen. Over zeven weken hopen we op betere tijden in Zweden samen.

Pieter Nederlof.