Vrijdagmiddag, zoals beloofd verzorgde Gary de middagmaaltijd. Deze was in de vorm van broodjes hotdogs (lekker van de BBQ) met heerlijke Zweedse mosterd en ketchup. Tijdens het ritueel bbq aansteken trachtten Sander en Wout alvast een leuk assortiment levend aas aan te leggen, door met maden enkele ruisvoorntjes te vangen. Gary had met een handje vol lokvoer in het water, redelijk wat kleine visjes weten te lokken. Aan de lopende band haalden Wout en Sander vis binnen. Als we geweten hadden dat het meerendeel tevergeefs was gevangen, hadden we een nog uitgebreidere maaltijd gehad rond het kampvuur.

Na onze hongerige magen gevuld te hebben was het weer tijd om plaats te nemen in de boten. De afgesproken wissel had plaatsgevonden en ik was de komende middag steun en toeverlaat van Markjan. Dennis had zichzelf een plaatsje weten te bemachtigen in de boot bij Sander en Gary zat opgescheept met Wout. En van dat laatste werd maar weinig profijt getrokken, het waaide amper. Markjan en ik kozen ervoor de oeverzijde dichtbij de bootplaats eens te gaan af driften. Het koste enigszins moeite de boot te besturen, daar een defect aan het voortstuwingsmechanisme een beetje roet in het eten gooide. Maar Markjan had zich er ’s ochtends ook prima mee weten te redden, dus liet ik het roeien grotendeels aan hem over. En wanneer ik het toch probeerde, kwam ik niet verder dan enkele mooie ruime bochten van 360º. Deze rondjes van de zaak, gepaard met de vele broodjes hotdog tijdens de middag, vielen beslist niet in goede aarde bij Markjan en ook mezelf…brp.

Enkele diepe stukken van meer dan 8 meter bevisten we. Zowel met spinnertjes voor baars, als wel grote en kleine shads en ook diepduikende pluggen voor snoek, tastten we de Zweedse wateren af. Er gebeurde weinig. Wel bleven we ons verbazen over de verscheidenheid in bodemstructuur. Zo had je een lel water van 20 meter onder de boot liggen en plots doemden de langgerekte waterplanten uit het niets op, en bleek je maar net een hengellengte kraakhelder water naast je te hebben.

In de verte keken we richting een aantal eilandjes, waar we ‘s ochtends ook al gevist hadden, ofschoon dit aan de andere zijde van het stukje land was. Misschien moesten we hier ons geluk eens gaan beproeven. Langs een rotsige punt voeren we drie tot tien meter uit de kant en al werpend met allerhande kunstaas, veroorzaakten we een hels kabaal, waar zelfs ik wakker van zou worden. Laat staan de snoek. Dit bleek ook inderdaad zo te zijn, althans… aan de oever van de westkant wel. Hier vandaan kwam even voor drie uur de melding dat Sander en Dennis een snoek hadden misleid en langszij hadden weten te krijgen.

Alsof er een startschot aan vooraf was gegaan; het moment was aangebroken dat ineens vanaf alle boten aanbeten werden gemeld. Enkele daarvan werden gehaakt maar helaas weer verspeeld. Dennis had het wereldrecord weten te bereiken met zijn ontelbare lossers. Zo ook bij Markjan en mij in de boot werd weer missers en lossers gescoord, maar gelukkig bleven er ook een stuk of wat hangen.

De middag verliep door de vele aanbeten hectisch en vorderde sneller dan de ochtend. Het werd zo zachtjes aan tijd richting de bootjesplek te gaan varen, waar tijdens het aanleggen in geuren en kleuren van enthousiasme de vele belevingen uit de doeken werden gedaan. Het was een geweldig leuke dag op het water geweest. De stand van die dag voor Wout: 2 snoeken, Sander: 2 snoeken, Dennis: 1 snoek, Gary: 5 snoeken, Markjan: 3 snoeken en Cantor: 3 snoeken en 1 baars. Grootste snoek van de dag was 65 cm.

’s Avonds, bij thuiskomst, hebben we de heerlijke turfgerookte worst uit Reduzum meester gemaakt, welke Wout op professionele wijze wist te snijden voor ons. Iedereen liep werkelijk te smikkelen van de lekkere zachte worst. Er werd voluit gespeculeerd waarmee de worst vergelijkbaar was. Zowel ossenworst, maar ook filet americain werd geopperd als look-a-likes. Toch had ik van Markjan verwacht, die zich na een heerlijk verkwikkende douche weer bij ons voegde, dat ie zich ontzettend watertandend op de lekker versnapering zou storten. Dit gebeurde dan ook… zegge en schrijve; één keer. Hierna zocht ie (zo snel als ie vier big macs naar binnenwerkt, en dat is snel, kan ik je vertellen) de afvalbak op zodat hij met een weerzinwekkende afschuw de fijngekauwde worst weer uit zijn mond werkte en hierin deponeerde. Als er één lekkere eter is van wie ik juist dit niét zou verwachten, dan was dit Markjan wel. In elk geval viel de worst bij ieder ander wel in de smaak en zo werd er binnen een uurtje toch bijna een kilo weggewerkt. Vervolgens werd de avondmaaltijd wat vereenvoudigd en werden een kleine honderd kippenkluifjes uit de oven geserveerd met patat erbij. Hier heeft een ieder nog lekker van gesmuld.

De avond werd verder gevuld met een lekkermakertje voor de resterende dagen. De dvd van strikepro, waarin de buster-jerk zijn vangkracht bewees. Na een gezellig avondje met eten, drinken en een berg visserslatijn, droopt een ieder af en keerde terug naar een andere favoriete bezigheid. Slapen..... en dromen over mooie dikke dames.

Welterusten....