Bootje voor de overtocht!

Ook het afgelopen voorjaar stond er weer een reis naar Zweden gepland. De voorbereidingen waren alweer enkele maanden aan de gang en net als ieder jaar zijn de verwachtingen weer hoog. Veel e-mail verkeer heen en weer maken het een feest op voorhand. En zo gaat het al jaren. Dit jaar werd echter alles anders. Het begon al met de veel te lange winter in Zweden waardoor er twee weken voor ons vertrek nog dik zestig cm ijs lag. Het werd spannend tot de laatste dagen, was het ijs er al af of niet. Het bleek mee te zitten en we zouden aankomen op het moment dat het ijs net verdwenen was. Voor mij persoonlijk was het een wikken en wegen op het laatst of ik nog mee zou gaan, de gezondheid van mijn vrouw was al enige tijd zorgelijk. Het werd mij gegund en de knoop werd doorgehakt om mee te gaan. Niets leek in de weg te staan voor een mooie week vissen, het zou echter zo anders lopen allemaal deze keer.

Ja ja Jacco, we zijn er bijna.

De reis gaan we iets anders dan vorige keren doen deze keer, we varen mee op de ferry van Kiel naar Oslo. Een luxe ferry met veel entertainment aan boord, deze vaart duurt ongeveer zo’n 20 uur. Het scheelt ons dan wel meer dan helft aan kilometers rijden. Vanuit Oslo in Noorwegen rijden we verder naar onze bestemming in Zweden. De reis loopt verder voorspoedig en het is vrijdagmorgen 3 mei als Jacco en ik aan ons huis in Zweden aankomen. Samen met onze vrienden Ronald, Luc, Youri en Guy gaan we er een mooie week van proberen te maken. Bij aankomst besluiten de overige mannen nog even het water op te gaan. Jacco en ik houden ons rustig en gaan nog even wat shoppen.

IJs!!!

Het is zatermorgen als wij voor het eerst het water op gaan. Het weer is prima met niet al te hoge temperaturen en droog. De watertemperatuur is echter nog laag met amper 4 graden op het grote water. Sommige baaien zijn een graadje hoger maar het houd niet over verder. Vaak lag er ook nog veel ijs in de kanten. De resultaten van de mannen op vrijdagmiddag vielen nogal tegen nadat een aantal stekken aan gedaan te hebben. Maar ook voor ons begon het niet echt hoopvol deze zaterdag. De stekken die we van eerdere jaren kenden gaven geen aanbeten en het was de hele dag zoeken waar de vis zich op kon houden. Sporadisch een aanbeet en een enkel snoekje zijn de resultaten aan het eind van de dag.

Eén van mijn weinige successen.

We gaan ons op maken voor de zondag maar hebben er eigenlijk een hard hoofd. Het is gewoon duidelijk dat we veel te vroeg zijn na de hele lange winter die Zweden in zijn greep gehouden had. We proberen ook deze zondag veel stekken die we van eerdere jaren kenden maar wat we ook proberen het is sporadisch een aanbeet en een enkele vis. Dit beloofd niet veel goeds voor onze verdere visvakantie, dat was zeker.

Onze Zweedse vriend Matthias.

Op maandag houden we het dan ook wat dichter bij ons huisje. Veel diep water maar ons vermoeden dat de vis zich daar op zou kunnen houden werd ook niet echt bevestigd. Wat voorgaande jaren goed was, bleek nu gewoon niet te werken. En uit wanhoop gaan we veel delen uit trollen wat we eigenlijk nooit gewend zijn te doen in Zweden. Ons plezier ligt meer in lange driften werpend uitvissen met knoei harde aanbeten, net als we hier gewend zijn. Maar dat zat er gewoon niet in nu. We komen onze Zweedse vriend Matthias nog tegen die ook een paar dagen ging vissen nu wij gearriveerd waren. Ook hij wist te vertellen dat het erg tegen viel met de vangsten maar dat was voor ons natuurlijk alleen maar een bevestiging.

Potdichte mist, tja dat wordt even wachten met uitvaren.

Op dinsdag besluiten we het een heel eind verder te gaan zoeken en gaan zo’n 15 kilometer verder het meer op. Het zijn stekken die ik al wel ken van eerdere jaren maar ze voldoen niet veel meer aan de eisen dan de andere stekken die we al aan gedaan hadden. Ondiepe baaien die grenzen aan diep water. Voorheen topstekken maar ook nu, na heel veel lange driften geen teken van leven. We kunnen het eigenlijk niet geloven dat deze stekken zo dood lijken te zijn. Op dat moment valt er ook een kwartje bij mij als het ware. In mijn herinneringen was er één groot verschil met de jaren dat we hier hoogtijdagen beleefd hadden en nu. Het water was nu schoon aan het oppervlak en de jaren dat de snoeken als het ware in de boot sprongen was al het oppervlakte water bedekt met een hele dikke laag stuifmeel van de vele dennen die overal staan. Ik wist het zeker zei ik tegen Jacco, geen stuifmeel op het water geen vangsten. Dat is wat ik eigenlijk van de wateren hier nu geleerd heb.

Guy heeft mijn bootje weer vakkundig gerepareert!

Op woensdag gaan we het over een andere boeg gooien. Eigenlijk volgens plan want Jacco en ik hadden besloten om minstens twee volle dagen aan het vliegvissen met streamers te besteden tijdens ons verblijf in Zweden. We hadden voor die dag een aantal stekken bepaalt waar het moest gaan gebeuren. Maar de pech blijft ons achtervolgen want als we die morgen op de eerste stek aankomen en nog maar net begonnen zijn met het vliegvissen, hoor ik water in de dubbel bodem van mijn boot binnenlopen. Ik vertrouw het niet en zeg tegen Jacco dat we maar even terug moeten om te kijken of mijn boot schade heeft vanonder. Tijdens het terug varen wordt het al wel duidelijk. De boot lijkt loodzwaar te zijn want komt niet in planeer en maar amper vooruit. Eenmaal op de trailer guts het water uit een gat net naast de kiel. Het blijkt dat tijdens het rijden van het huisje naar onze kunstmatige trailerhelling op een rotspartij die mooi vloeiend het water inloopt, de boot een klap gemaakt heeft. Tijdens dat ritje ligt de boot namelijk niet vast op de trailer en over de hobbelige rotsen heen rijden bleek dat niet goed gegaan te zijn. Er zat maar één ding op, een nood reparatie aanbrengen anders was vissen niet meer mogelijk. De reparatie was die morgen eigenlijk heel snel voor elkaar doordat we bij een plaatselijke bouwmarkt hele goede vloeibare glasvezel konden krijgen die voor mijn boot prima te gebruiken was. Een klein lichtpuntje in een hele zware visvakantie.

Luc flikt het weer.

Op donderdag gingen we dus weer vol goede moed op stap maar eigenlijk tegen beter weten in. De vangsten waren echt slecht bij ons allen en alleen Youri en Luc hadden aan de andere kant van het meer nog wat leuke vissen los weten te krijgen. Jacco en ik besluiten om het nog eens in wat verder gelegen baaien te proberen. Het maakt eigenlijk niet veel uit, het is overal hetzelfde en niets blijkt te werken om buiten een enkele snoek om nog tot goede vangsten te komen. Die avond hadden we afgesproken dat we bij onze vriend Matthias zouden gaan eten. We hadden er zin in om een gezellige avond door te brengen na zoveel afzien.

Ook voor Youri nog leuke vangsten.

Het noodlot slaat dan voor mij persoonlijk pas echt toe. Ik krijg later die avond een telefoontje van het thuisfront dat de gezondheid toestand van mijn vrouw echt heel snel aan het verslechteren is. Ik was radeloos en had maar één gedachte, ik moest naar huis en snel ook. Die nacht de auto instappen leek echter heel onverstandig en zou nog een veel te lange reis met zich mee gebracht hebben. Die nacht hebben mijn vrienden om mijn heen dan ook een vlucht voor mij geboekt en er voor gezorgd dat ik die zelfde morgen vroeg nog in het vliegtuig zat. Op vrijdagmorgen 10 mei land ik om half zeven op Schiphol, niet wetende wat mij nog te wachten stond.

Matthias, nice catch my friend!

Hierbij eindigt mijn verhaal over onze Zwedentrip 2013, terwijl er nog enkele dagen te gaan waren. Een reis waar we zo naar uit gekeken hadden met zijn allen maar die zoveel tegenslagen kende. De grootste tegenslag van deze reis was uiteindelijk het overlijden van mijn vrouw op zaterdag 25 mei, veertien dagen na mijn thuiskomst. Het is dan ook de reden geweest dat ik er twee maanden later pas klaar voor ben om dit verhaal op papier te krijgen.

Pieter Nederlof