De laatste zaterdag van mei is voor ons roofvissers altijd een spannende dag. Na twee maanden van afzien mogen we eindelijk weer achter de snoeken, snoekbaarzen of andere rovers aanzitten. Ook voor mijn persoon zelf was het altijd weer uitzien naar die bewuste zaterdag.

De laatste zaterdag in mei zal voor mij echter nooit meer hetzelfde zijn. Op deze dag overlijd mijn lieve vrouw Hilda aan de gevolgen van kanker. Vijf jaar lang heeft ze alle middelen aangegrepen om weer beter te kunnen worden. Vijf jaren werden haar nog gegund en in al die tijd heeft ze nooit een klacht laten horen. Vijf jaren in onzekerheid voordat ze op 43 jarige leeftijd overlijd.

Ik probeer enigszins de draad weer wat op te pakken. Onder andere door het water weer op te gaan en mijn zinnen proberen te verzetten. Afgelopen zaterdag ben ik dan ook voor het eerst bewust alleen een paar uurtjes in morgen op pad gegaan. In alle vroegte één met de natuur en mijn gedachten. Ik vang een paar leuke snoeken waaronder één die de meter grens net overgaat. Ik geniet ervan maar nog niet zoals ik er ooit van genoten heb. Mijn gedachten blijven toch telkens naar één kant opgaan en soms tijdens het trollen door zak ik heel diep in gedachten weg.

Zondag ga ik nogmaals het water op, dit keer met een Duitse vriend waar ik al heel lang een afspraak mee had staan. Deze dag beleef ik toch wat intenser doordat we smorgens een goed gesprek hebben gehad over het overlijden van mijn vrouw. Het lucht op en zowaar gaat het later alleen nog maar over vissen en met name snoeken vangen.

Christoph vangt de eerste vis die ook nu net weer over de meter gaan. Geen verkeerde snoek om de dag mee te beginnen voor mijn Duitse vriend. Hoewel hij mij nog een beetje verontwaardig aan gekeken had toen ik tegen hem zei na de foto dat de vis terug kon. Zij is nog niet gemeten gaf hij aan waarop ik antwoorde dat het een metervis was. Nou dat wilde hij toch graag via het meetlint bevestigd zien. Toch een lach van hem als mijn voorspelling op het meetlint uitkomt.

We vangen de dag door leuk snoek, hoewel het allemaal wel trollend moet gebeuren. Door de harde wind bleek het moeilijk om een beetje goede driften te kunnen maken, om zo werpend wat stekken af te vissen. Hoewel er af en toe tussendoor nog een vis formaat gevangen wordt blijkt het toch opvallend veel kleine snoek wat ervan het open water komt. Christoph geniet ook van de goede vangsten en aanbeten en zo vliegt de dag voorbij.

Het weekend op het water heeft me goed gedaan en het snoekvissen dat als een passie aan me kleeft geeft me energie om door te gaan. Hilda wist dat ook en zou me niet anders gezien willen hebben dan in mijn element op het water. Het is iets wat ze me in al die jaren altijd gegund heeft!

Pieter Nederlof