Celine is één van de meest passievolle vissers die ik ken.

Eigenlijk is het al behoorlijk lang geleden dat ik nog eens een hele dag in de polder heb doorgebracht. De reden laat zich voor mij niet moeilijk verklaren. Steeds vaker vis ik met Jouke en poldervissen is iets dat Jouke met zijn knie op dit moment niet kan. Daarom kiezen we altijd voor iets anders. En als ik dan eens alleen ga, dan houd ik het niet de hele dag meer vol. Ik mis dan de gezelligheid van een vismaat. Het zijn dan ook vaak korte sessies geweest dit seizoen.
Maar vandaag stond er een hele dag poldervissen gepland en daarbij had ik de eer Celine als vismaat te hebben. Celine ken ik al een redelijke tijd en we zijn ook al eens eerder op stap geweest. Dat was toen langs de machtige rivier vissend op mega windes met drijvend brood. Ook had ik al een paar maal Celine kort ontmoet tijdens andere gelegenheden en altijd was het gezellig en relaxed.

BIGGGG PIKE...

Celine had voor deze visdag nog niet veel ervaring met het vissen in de polder. Het lijkt zo eenvoudig soms, dat poldervissen. Je begint links en eindigt uiteindelijk rechts en rechts aankomend zijn er dan een aantal snoeken gevangen. Echter vind ik dat niets minder waar is bij wat men over poldervissen beweert. Wil je echt succes hebben, dan zal je altijd met een strategie moeten komen. Daarbij is zeker de keuze van het kunstaas enorm belangrijk. En daarbij bedoel ik niet dat je vertrouwen moet hebben in je kunstaas. Dat is natuurlijk ook belangrijk. Nee, wat ik bedoel is dat je keuze moet passen bij je strategie en dat het gekozen kunstaas exact moet doen wat jij denkt nodig te hebben.
De afgelopen paar maanden is het me gelukt behoorlijke aantallen te vangen tijdens korte sessies. Het is daarom eenvoudig voor te stellen dat iemand die nooit in de polder is geweest zal denken dat er tijdens een hele dag grove aantallen zouden worden gevangen. Maar eigenlijk gebeurt dit nooit. Zelf moet ik mijn stijl aanpassen, want anders zit ik binnen een paar minuten 100 meter verder. En dat is niet het doel van samen vissen. Ook zou ik achter Celine aan vissen, want anders zou ik mezelf kennend toch weer vervallen in snel vissen. Daarom had ik voor mezelf als doel gesteld samen dubbele cijfers te halen. 10 snoeken, dus. Als we dit aantal zouden halen, dan zouden we het wat mij betreft enorm goed hebben gedaan. Ik had zelfs mijn twijfels er over of we dit doel zouden halen.

... TOCH ??? ...

Waar je ook mee te maken krijgt is dressuur. Er is geen poldersloot in Nederland onbevist en er is geen poldersnoek welke nooit gevangen is. Op snoekgebied is de polder eigenlijk één aaneenschakeling van dressuurwater. Daar zal je mee om moeten gaan. Eén van de wapens hierbij is je werptechniek en de snelheid van binnen vissen. Over het algemeen geldt dat je het kunstaas op de vierkante decimeter moet kunnen plaatsen en over het algemeen moet je snel binnen vissen. Althans. Moeten… Ik bedoel dat dit mijn mening is.
Maar goed. Ik draaf door. Laten we lekker gaan vissen! Aangezien ik achter Celine aan zou vissen besloot ik er een traag binnen te vissen stuk kunstaas aan te knopen. Probleem. Dressuur betekent snel vissen. Het is niet anders. Gelukkig heb ik een aasje dat hier amper wordt gebruikt. Heb het hier nooit bij iemand aan de speld gezien. Daarbij slaat het aasje enorm ver en fel heen en weer door het water. Toch wat ingebouwde snelheid dus en ook nog eens dressuur doorbrekend. Als extra heeft dit aasje nog een mega harde ratel. Ik heb het over de Big Spigg.
Celine koos een spinner en deze keuze begreep ik volledig. Celine vertelde dat ze er enorm vertrouwen in had.

... O nee, toch niet. Kleinste van de dag.

In het begin kregen we amper actie, maar we babbelden al vissend heel wat af. Uiteindelijk kwamen we op een plek waar Celine 2 snoeken zag jagen. Echter interesse in de spinner toonden ze absoluut niet. Later ook niet in mijn Spigg, trouwens. Celine ging verderop en ik liep voorbij de plek. Echter als ik jagende snoek heb gezien, dan houd ik zo’n plek nog een tijdje in de gaten. Toen ik de vis nogmaals zag jagen en de juiste plek had gelokaliseerd was de Spigg even later onderweg naar die plek. Na 2 meter binnen draaien schoof de snoek over de Spigg heen. Celine kwam direct teruglopen en liep naar beneden naar de waterkant. Even later pakte ze de snoek uit het water. Ik onthaakte de vis en even later mocht ik op de foto. De snoek ging terug en Celine gaf me een high five.

Wat een bloed beklonterende aanbeet!

We gingen weer verder en net als voor de eerste snoek gebeurde er niet veel. Ik heb hier wel vaker gevist en we kwamen op een stuk dat er geweldig uitziet. Echter heb ik er nooit een snoek kunnen verleiden. En dat vertelde ik ook aan Celine. En je zult het altijd zien. Juist daar komt dan een aanbeet. En wat voor één. Mijn Spigg was op 2 meter van me in het troebele water genaderd als ineens een schim verschijnt, verder in zicht komt en mijn Spigg onder het oppervlak vandaan grist. Ik weet niet hoe dat bij U is, maar ik sla dan aan en doe dat hard. Van schrik en adrenaline. Echter gaf de vis niet mee en ze begon lomp met de kop te schudden. Tweemaal ook nam ze een korte run door de slip. En dat is altijd lekker. Celine was net als de eerste maal gekomen om de vis uit het water te halen. De vis was van een prachtig formaat en de camera werd er bij gepakt om wat platen te schieten.

Een wilde en dikke snoek.

Ik zette de vis terug en een toeschouwer begon tegen ons te praten. De man was de voorzitter van de vereniging en hij legde ons uit dat hier niet met de landelijke pas mocht worden gevist. We vroegen waar we een dagvergunning konden krijgen en even later zaten we in de auto. Het kostte ons behoorlijk wat tijd maar uiteindelijk stonden we weer aan het water.
Al vrij snel kreeg Celine een aanbeet op haar spinner, maar helaas bleef de vis niet hangen. Ze meldde zich later ook niet meer. Het zou voor Celine de enige actie voor een lange periode zijn. Verderop knalde een snoek op mijn aas, maar bleef niet hangen.
Maar niet veel later was het wel goed raak. Een snoek klapte hard op mijn bait en ik harkte aan. De snoek maakte er een heel spektakel van. Maar uiteindelijk bleek de snoek kansloos tegen Celine en mij. Ik drilde de vis naar Celine toe en zij pakte de vis uit het water.

Ineens ging het hard

Aan de andere kant van het bruggetje lag de volgende vis op me te wachten. Ik wierp vlak langs het kantje en daar kwam de vis het kunstaas halen.

Deze snoek was kieskeurig

Stiekem baalde ik er van dat ook deze snoek mijn kunstaas koos. Voorzichtig probeerde ik Celine een ander aasje aan te praten. Echter was Celine er ongevoelig voor. Ze heeft een koppigheid over zich die enorm helpt bij het vissen. Ik vind dat men iets niet klakkeloos aan moet nemen, maar vooral ook moet proberen zelf keuzes te maken. Echter vond ik het in dit geval wel jammer. Celine kreeg het niet voor elkaar de lichte spinner op de juiste plekken te krijgen. De intentie was er wel naar, maar het lukte te vaak niet. Maar gelukkig hielp de voorzienigheid. De spinner belandde in een boom en kwam hopeloos vast te zitten. Lijnbreuk en Celine moest wel een ander aasje aanbinden. Het werd een slanke meerdelige plug.
Een kleine 50 meter verder kreeg ik weer een ram op de hengel en de snoek zat goed gehaakt. Het was duidelijk dat de vis niet zou losschieten. En dat werd bevestigd, want Celine pakte de vis vakkundig uit het water.
Het was wel een beetje onbegrijpelijk, want Celine had juist ervoor over de zelfde plek geworpen. Daarbij vond ik de keuze van dit aasje veel beter dan de spinner. Het aasje was al beter op de juiste plekken te krijgen.

Een huidziekte?

Tijdens het overpakken van Celine had ik gezien dat er een donkere plek op de staartwortel zat. Even dacht ik met een “two toner” van doen te hebben. Maar dat was helaas niet. Er zat een smerige verdikking onder het slijm. Wat het is weet ik niet, maar het lijkt mij een soort huidziekte.

Moment van de dag voor mij!

Plotseling was het over met de actie. We kregen nog amper actie, Celine gooide haar plug stuk en ik begon met wisselen. De plug die Celine nu gemonteerd had was naar mijn gevoel te klein om zuiver mee te kunnen gooien. Ik raadde daarom aan toch te wisselen en ik raadde haar aan de prachtige en luide Schwartzonker te pakken en Celine luisterde. Plotseling was het Celine die midden in de actie zat. Ze kreeg wat missers en ze verspeelde een paar vissen. Ineens maakte ik me wat minder zorgen over die hatelijke 0 waar ze nu nog op stond. Haar worpen waren ook accuraat nu met het hogere gewicht van de plug. Aan het water dacht ik nog dat het pure pech was dat ze een aantal vissen verspeelde. Echter er later over nadenkend denk ik ook dat het gewicht van de plug in combinatie met de weerstand er voor heeft gezorgd dat de hengel te licht was om de haak te kunnen zetten. Ik schaam me dan ook dat ik daar niet beter naar gekeken heb. Dit is duidelijk een voorbeeld, in het negatieve dan, van een stuk kunstaas dat niet exact voldoet aan wat je wil. Het gaat altijd om de details.
Uiteindelijk kwamen we bij het einde van deze sloot. Hier ligt ook een kleine kruising waar ik regelmatig een mooie snoek achter mijn aas krijg. Echter is het me nog steeds niet gelukt deze vis te vangen. Of de snoek weigert op het laatst, of de snoek lost tijdens de dril. Ik vertelde Celine dit en even later gooide ik in de buurt van dit zijslootje in. Ik viste de bait binnen en ik kreeg mijn bait in het troebele water in zicht. Vervolgens zag ik een gigantisch muil opengaan en zo over mijn aasje schuiven. “Ja, hangen!” Celine keek op en zag dat het een mooie snoek was. Even baalde ik er van. Deze had ik zo graag aan mijn vismaat gegund maar het gevoel verdween zeker zo snel als deze opkwam. Celine kwam met een brede lach aanlopen. Ze zag de snoek en kon een “Zo hé!” niet onderdrukken. Dan kwam voor mij het mooiste moment van de dag. De kant hier was vrij hoog en stijl, maar Celine bedacht zich geen moment. Ze skiede de helling af naar het water en zo stond ze daar met één voet in het water te wachten tot ik de snoek in haar handen leidde. Haar handen gleden langs de kieuw naar binnen en net zo snel als dat ze naar het water gleed, zo snel klauterde ze met een big smile op haar gezicht en een dikke snoek in de hand naar boven. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Later vertelde ze dat ze moest voorkomen dat ik ook deze vis hier zou verspelen. Nou dat was aardig gelukt. Het bewijst maar weer dat snoeken samen worden gevangen!

Het bleek mijn laatste snoek.

We gingen terug naar de auto. Celine zou een aantal van haar missers en lossers proberen te vangen echter lukte het niet. Geen van de snoeken had er nog zin in. Bij de laatste was het wel raak. Echter niet voor Celine. Ik had de bait compleet de andere kant opgegooid om de misser voor Celine te laten. En juist bij mij knalde er een snoek op.

De eerste snoek van Celine en nummer 8 voor ons.

We vertrokken naar een andere polder. We hadden de zelfde opstelling. Celine voorop en ik er achteraan. Celine begon duidelijk zich op haar gemak te voelen. Worpen werden met risico genomen en de plug landde meestal op de juiste plek. Ook deze polder heb ik in het verleden regelmatig bezocht. Er zijn daar van die plekken waar altijd wel actie was. Zo ook de brug die we nu naderden. Celine plaatste de perfecte worp en ik vertelde haar: “Houd je hengel goed vast!” Vervolgens zag ik haar aanslaan. Hahaha. Ik dacht even dat ze een aanbeet simuleerde om mij in de maling te nemen, iets wat ik in een dergelijke situatie zelf zou hebben gedaan. Maar ze had echt beet en eindelijk ving Celine de snoek die ze al veel eerder verdiende.

Mooie en donkere snoek voor Celine. Nummer 9.

We passeerden veel mooie stekken zonder actie en het ontlokte bij mij de uitspraak dat ze hier dit jaar niet lagen. De worp er na hoorde ik Celine zeggen: Echt wel! Haar hengel ging lekker krom en direct werd me duidelijk dat we met een mooie vis van doen hadden. En voor de tweede maal mocht ik voor Celine de vis uit het water pakken.

Moeilijk te verleiden snoek, maar de Schwartzonker kreeg het voor elkaar.

We bleven verder vissen, maar er was amper actie. Een kilometer na de laatste vangst zagen we plotseling twee snoeken jagen. Maar reageren op ons kunstaas deden ze niet. Wel had ik een volger, maar daar vang je geen snoek mee.
Aan de ander kant van de brug waren nog twee snoeken aan het jagen. En gelukkig wist Celine één van de twee te verleiden. De dril was lastig en het landen ook, maar uiteindelijk lukte het. Ik pakte de vis uit het water en overhandigde de vis aan Celine. We hadden het niet in de gaten en Celine wist ook niet dat ik dit doel gesteld had. Maar het doel was bereikt.
Maar waarom kijkt Celine dan zo moeilijk?

Veel parasieten

Het werd tijd terug naar huis te gaan. We wandelden terug en genoten na van een prachtige dag. Het is altijd goed een visdag te evalueren en dat deden we ook. We hadden ons doel bereikt en dat was niet in de laatste plaats te danken aan het doorzettingsvermogen van Celine.
De Schwartzonker heeft toen deze bij Celine aan de speld ging al mijn kunstaasjes overklast, waaronder de Spigg. Het is een geweldige plug die redelijk ondiep is te houden. Soms moet wel even de hengel naar boven worden gehouden om te zorgen dat de plug niet de bodem in duikt. De plug slaat uit en heeft een harde rammel. Ik weet nu al dat deze plug aan mijn verzameling gaat worden toegevoegd.
Ook was het wat mij betreft geweldig om met Celine op te trekken. Ze is altijd hulpvaardig en net ze blij met een vangst van mij als ik dat ben. Celine bewees dat snoeken samen gevangen worden. Celine, dank je wel voor deze fijne en relaxte dag!
En het antwoord op de vraag waarom Celine zo benauwd kijkt? Kijk maar eens naar de foto hierboven. Ze vond de parasieten eng. Neemt niet weg dat ze wel heel snel het polderspelletje door had. Sterker nog. In de middag heeft Celine me het snot voor de ogen gevist. Ze deed iets heel erg goed en eigenlijk weet ik niet wat ik in de tweede polder fout deed. Er valt nog veel voor me te leren.