Op zoek naar kerstsnoek.

Verhalen beginnen vaak dagen eerder en dat gebeurde nu ook weer. Roy, een vis kameraad van me, belde en er volgde weer eens een lang telefoongesprek. De details zal ik verder besparen, maar toen de bekende vraag "Wanneer ga je weer?" door me werd gesteld kwam er een apart antwoord. "Ik ga tweede kerstdag vissen samen met mijn broer. Dat is traditie geworden."
Het deed mij bedenken dat ik nog nooit een snoek met de Kerst had gevangen. Of althans, ik kan het me niet herinneren. Ik wenste Roy veel succes en de eerste kerstdag kwam. Veel eten, niet naar buiten. En zo werd het De tweede van de kerstdagen. Veel te laat kwam ik uit bed. Maar fijn wakker worden was het niet. De 1 of andere malloot was met een hamer tegen de binnenkant van mijn schedel aan het rammen. De straf voor te veel spiritualiën... Mijn gedachten werkten niet al te best en ik kwam niet verder dan "frisse lucht". Uiteindelijk moest ik dan toch weer aan Roy denken. Hij lag waarschijnlijk lekker op het water te dobberen. Ik besloot een korte missie te starten: Kerstsnoek. Veel tijd had ik niet, want de visite zou niet lang op zich laten wachten. Een half uur lang gebeurde er helemaal niets.

De snoeken hadden er duidelijk geen zin in. Waarschijnlijk lagen ze ergens in een donker hoekje hun kater uit te slapen. Het was tenslotte 2de kerstdag.
Maar na een half uur gooide ik waarschijnlijk een snoek op de kop, want direct na de landing op het water ontplofte het water voor een tweede maal. Een snoek met koppijn had mijn aasje gegrepen. Niet van de spiritualiën, maar van het op de kop gooien. Missie geslaagd.

Missie geslaagd.

Deze snoek brak absoluut het ijs niet. Ik kreeg niet eens een volger en een uur lang begon ik kunstaas te wisselen. Normaal maakt kunstaas mij niets uit omdat ik van mening ben dat je vangt waar je mee vist. Een stuk kunstaas moet wel doen wat ik wil, natuurlijk. Maar voor de rest ben ik een ketter. Ik geloof niet in dat super aasje dat altijd vangt. Maar er zijn van die dagen dat een bepaald aasje snoeken over de streep weet te trekken. En daar ging ik naar op zoek. Uiteindelijk kwam de rapper aan de speld. Het is een aasje waar ik amper mee vis. Ik vind het helemaal niets omdat het ding niet doet wat ik wil. Ook nu viel er amper mee te raggen. Telkens harkte ik het ding de lucht in. Maar uiteindelijk gooide ik de rapper tegen een brug en er ontstond een scheur in het aasje. Vervolgens liep er water het aasje in. De rammel werd gedempt door het water, maar plotseling zonk het ding sneller en plotseling kon ik vol doorharken met het ding. Whammmm. Nagenoeg direct vloog er een snoek vol op de rapper.

Binnen een paar worpen mocht ik de volgende aanbeet noteren. Ik harkte als een dolle de bait binnen en vlak onder me liet ik de bait stilvallen. Op het moment van inhouden knalde de snoek vol op de bait. Ik zag de aanbeet, ik hoorde de doffe rammel van de rapper tijdens de aanbeet en ik voelde de aanbeet. Jammer genoeg bleef de vis niet hangen. Bij ver de mooiste aanbeet van deze korte sessie. Yes!
Een minuut of 10 later was het wel goed raak. Weer pakte een snoek de bait vlak voor mijn voeten. Direct was duidelijk dat het een goed formaat vis was.

Prachtige snoek.

Stom van me dat ik de camera vergeten was, want deze had ik graag met de zelfontspanner gefotografeerd. Maar de voorzienigheid hielp. Toevallig was ik op een stukje bezig met een paar woonhuizen en de mensen kwamen naar buiten gerend. 1 van die mensen maakte een foto voor me met mijn mobile.
De worp erna was het al weer raak. De zelfde man zette ook deze snoek op de foto. De rapper had haar werk gedaan, maar verdere actie kreeg ik niet meer. Een half uur na de laatste vis verdween ik richting huis. Fijne kerstgroet van mij!